Teraźniejsza Prawda nr 323 – 1982 – str. 54
traktował jak „rozpędzonych”, lecz jako błogosławionych przez Siebie, nawet tak jak to miało miejsce w odniesieniu do antytypowych urodzonych w kraju Izraelczyków — spłodzonych z Ducha. Będą też mieli błogosławione zapewnienie, że wszystkie cenne przywileje i błogosławieństwa Boskich obietnic, przedstawione typowo w wierszach 5, 7, będą ich.
OBIETNICE DLA CUDZOZIEMCÓW I EUNUCHÓW
(30) Obietnice dla cudzoziemców i eunuchów były bardzo podnoszące na duchu. Eunuchowie, którzy przystali do Pana i czynili, co było możliwe w ich mocy według Jego wskazówek podanych w wierszach 1, 2, 4, 6 mogli stwierdzić, że oni z pewnością nie byli dłużej wyrzutkami, lecz mieli wspaniałe przyjęcie w zgromadzeniu Pańskim, co także dotyczy cudzoziemców, uprzednich obcych i wygnańców, po przyłączeniu się do Pana i spełnieniu tych samych instrukcji. W antytypie obietnice dotyczące Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowników Epifanii podnoszą bardzo na sercu. Ci obozownicy, którzy są poświęceni i postępują według Boskich instrukcji najlepiej jak mogą w swoich sercach i życiu zdają sobie sprawę z tego, że na pewno nie są wygnańcami, dla których nie ma miejsca pośród poświęconego Duchem oświeconego, nie spłodzonego z Ducha Abrahamowego przedtysiącletniego nasienia, lecz że Bóg ich miłuje, przyjmuje i daje im Swego Ducha oraz stokrotną nagrodę w tym życiu a w Swoim Królestwie nagrodzi ich wspaniale.
(31) Boskie obietnice podane w 5 wierszu odnosiły się do tych eunuchów, którzy przystali do Pana i byli posłuszni Jego przymierzu a te z wiersza 7 odnosiły się do tych cudzoziemców, którzy postępowali podobnie. Te dwa zestawy obietnic występujące w wierszach 5, 7 są typem rzeczy, które mogą być zastosowane tak do Młodocianych Godnych jak i Poświęconych obozowników Epifanii. W 5 wierszu On wpierw obiecuje im miejsce w Swym wielkim domu, wewnątrz jego murów. Ten dom może być widziany antytypowo jako wielki Dom naszego Najwyższego Kapłana,, w którym znajdują się naczynia złote, srebrne, drewniane i gliniane oraz niektóre do większego Zaszczytu a inne do mniejszego zaszczytu przedstawiające odpowiednio Maluczkie Stadko, Wielką Kompanię, Starożytnych Godnych, Młodocianych Godnych, quasi-wybranych (z Poświęconymi Obozownikami Epifanii jako najwyższą klasą między nimi) i nie wybranych (2Tym. 2:20; Z 5493, par.6, 5759, par. 1; Ter.Pr.’73,67, 68).
(32) W pokrewnym obrazie występują kapłani w świątyni Boga, w Jego domu. Oni przedstawiają Jezusa oraz członków Jego Ciała. Lewici, Kaatyci, Meraryci i Gersonici przedstawiają odpowiednio Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych, a antytypowi Netynejczycy (pomocnicy lewitów) Poświęconych Obozowników Epifanii
kol. 2
(TP’73,68, 69; Ezdr. 8:20; Ter.Pr.’72,32-39). Możemy także dostrzec Nowe Jeruzalem pochodzące od Boga i zstępujące z nieba, jako mające antytypowe mury, władze. Do środka tych murów mogą wejść antytypowi cudzoziemcy oraz eunuchowie i mieć tam swoje błogosławione miejsce (Obj. 21:12-21; Izaj. 26:1, 2).
(33) Następnie Bóg obiecuje w wierszu 5, że cudzoziemcy i eunuchowie będą mieli imię lepsze, niżeli synów i córek. Antytypowo słowo „imię” zdaje się odnosić do charakteru, honoru i natury. Młodociani Godni i Poświęceni Obozownicy Epifanii na pewno nie będą mieli wspanialszych charakterów, honoru i natury, aniżeli synowie, Maluczkie Stadko i córki, Wielka Kompania (2Kor. 6:16-18). Lecz oni będą mieli wspanialsze charaktery z powodu rozwijania ich, gdy grzech jeszcze jest w stanie wstępującym, aniżeli ci, którzy nie poświęcają się przed Pośredniczącym Panowaniem, a którzy będą synami i córkami restytucji (Joel 2:28; Izaj. 60:4,9). Poświęceni Obozownicy Epifanii będą obdarzeni większym honorem, aniżeli nie poświęceni quasi-wybrani i nie wybrani. Młodociani Godni, na przykład, będą się cieszyć wielkim honorem w udzielaniu pod kierunkiem Starożytnych Godnych, tysiącletnich i małookresowych objawień (wizji: Joel 2:28; Ter.Pr.’73, str. 67) a Poświęceni Obozownicy Epifanii, na przykład, będą mieli wielki zaszczyt służenia jako najwyższa klasa ostatecznych restytucjonistów, antytypowa Maria, w prowadzeniu ludzkości w wielkim hymnie chwały i wyzwolenia (TP’49, str. 39, kol. 1). Młodociani Godni po Tysiącleciu osiągną także chwalebna duchową naturę (Z 5182, F 185,186; TP’74, str. 53-56). Alleluja!
(34) Jehowa obiecał w wierszu 5, że Swemu typowemu i antytypowemu ludowi da imię, które nie będzie wygładzone. To głównie odnosi się do typowych „rozpędzonych”. Lecz o wiele więcej znaczy w odniesieniu do antytypowych „rozpędzonych”. Mają oni błogosławione zapewnienie, że ich charaktery, honor i natura będą trwać wiecznie, nigdy nie zostaną wygładzone. Pewna liczba restytucjonistów, tych którzy odmówią uczynienia jakiegokolwiek postępu w Pośredniczącym Królestwie „będzie wygładzona we wtórej śmierci po stuletniej próbie (Izaj. 65:20). Inni, którzy uczynią przynajmniej zewnętrzny postęp, będą mogli żyć aż do Małego Okresu, lecz ci, którzy do tego czasu nie rozwiną podobieństwa Bożego i Chrystusowego w swoich sercach zostaną w Małym Okresie usidleni przez zasadzki szatana i jako kozły zostaną na wieki odcięci — unicestwieni we wtórej śmierci (gr. kolasin — Mat. 25:31, 32, 41, 46; Ps. 37:9, 10, 20, 22, 28, 34-36, 38; Obj. 20:7-9). Widocznym jest na podstawie obietnicy wiersza 5, że z powodu rozwoju charakteru Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowników Epifanii w czasie, gdy grzech jest w stanie wstępującym, że — mimo, iż nadal będą śmiertelni i mogliby upaść i zostać odciętymi — nikt z nich nie upadnie i nie będzie wygładzony. Chwała Panu!