Teraźniejsza Prawda nr 322 – 1982 – str. 35
i ją pełni, podczas gdy samowolny syn, zmuszony chłostą do wykonania woli swego ojca, nie może być nazwany posłusznym synem. Te same zasady przejawiają dobre lub samowolne żony w ich związkach ze swymi mężami, dobrzy lub samowolni żołnierze w ich związkach ze swymi zwierzchnikami, dobrzy lub samowolni obywatele w ich związkach z swymi władcami cywilnymi, dobrzy lub samowolni uczniowie w ich związkach ze swymi nauczycielami oraz dobrzy lub samowolni pracownicy w ich związkach ze swymi pracodawcami.
W kontekście 1Sam. 15:22 jest pokazany Saul jako przykład jednostki nieposłusznej wobec Boskiego rozkazu, podczas gdy Samuel jest przedstawiony jako ilustracja jednostki posłusznej Bogu. Znamiennymi przykładami nieposłuszeństwa są: faraon nie słuchający słowa Pańskiego, by zezwolić Izraelowi na wyjście (2Moj. 7:13), Joab nieposłuszny poleceniu Dawida nakazującemu zachować Absaloma (2Sam. 18:5-14) i Izraelczycy nie przestrzegający swoich zobowiązań przymierza z Bogiem. Szatan w swej wytrwałej walce przeciwko Bogu, prawdzie, sprawiedliwości i świętości jest od samego początku klasycznym przykładem nieposłuszeństwa wobec Boga, podczas gdy przykładami posłuszeństwa są: Noe budujący arkę, Mojżesz przekazujący postanowienia przymierza, Paweł posłuszny niebiańskiemu widzeniu i ponad wszystkich Jezus wykonujący różne zarysy wielkiego Boskiego Planu.
PRZECIWIEŃSTWO POSŁUSZEŃSTWA
Oczywiście, przeciwieństwem posłuszeństwa jest nieposłuszeństwo, jak to samo słowo daje do zrozumienia. Nieposłuszeństwo nie jest jedynie kontrastem posłuszeństwa, które słowo nieposłuszeństwo implikuje, lecz jest jego bezpośrednim przeciwieństwem.
Wielu przez lekceważenie lub bezczynność zaniedbuje się w wykonywaniu posłuszeństwa, lecz nieposłuszny czyni wręcz przeciwnie do tego, co powinien. Na przykład, symboliczne kozły, z Mat. 25:31-45, podczas Tysiąclecia nie będą postępowały przeciwnie do tego, co będą miały czynić, ponieważ im nie będzie wolno tego czynić, to znaczy, że im nie będzie wolno ofiarować błędu, by zaspokoić umysłowy, moralny i religijny głód i pragnienie. Im nie będzie wolno odzierać drugich z szat ludzkich łask. I wówczas także nie pozwoli im się bardziej deprawować grzeszników. Nie udzieli im się też pozwolenia na niemodlenie się o zmarłych, co jeszcze nie zostali wyprowadzeni z więzienia grobu. Chrystus nie oskarża ich o żaden z tych zabronionych aktów nieposłuszeństwa, lecz On ich oskarża o zaniedbanie w udzielaniu głodnym chleba żywota, o zaniedbanie w gaszeniu pragnienia drugich, łaknących wody żywota. Chrystus obciąży ich za nie odzianie szatami zbawienia tych, którzy będą nadzy pod względem sprawiedliwości. On ich zawstydzi, że nie odwiedzali chorych-grzeszących z odpowiednią posługą i że nie ofiarowali modlitw, którym towarzyszyłaby w przygotowaniu
kol. 2
odpowiednia pomoc dla wychodzących z więzienia grobu.
Lecz nieposłuszeństwo znaczy więcej niż zaniedbywać posłuszeństwo. Ono zdecydowanie czyni przeciwnie do tego, co komuś polecono zrobić. Tak więc, zamiast swoim bliźnim świadczyć dobro, niektórzy wyrządzają krzywdę. Niektóre dzieci zamiast czynić to, co im ich rodzice polecili, czynią to, co im oni zabronili. Niektórzy obywatele zamiast przestrzegać praw, bezpośrednio czynią to czego prawo zabrania. Tak też pewni uczniowie zamiast przestrzegać szkolnych regulaminów, czynią to czego one zabraniają. I także niektórzy pracownicy zamiast robić to, czego od nich wymagają ich pracodawcy, czynią to właśnie, czego im stanowczo zabraniają. Tym samym o takich jednostkach nie można po prostu powiedzieć, że nie słuchają, ale że są zdecydowanie nieposłuszne i jako takie będą zbierać owoce nieposłuszeństwa.
ELEMENTY POSŁUSZEŃSTWA
Nasza definicja i wyjaśnienie posłuszeństwa – serdeczne przyjęcie i pełnienie woli drugiego – wskazuje na trzy elementy posłuszeństwa: (1) chętne serce, (2) przyjęcie czyjejś woli i (3) pełnienie czyjejś woli. Przyjęcie czyjejś woli oznacza rezygnację z własnej woli, bez względu na konflikt jaki mógłby zaistnieć między tymi dwiema wolami, oraz chętne uznanie woli drugiej jednostki. Bez tych dwu elementów nie może istnieć przyjęcie woli drugiej jednostki.
Nieposłuszny odrzuca takie chętne uznanie i akceptację, a ten, który nie słucha często zaniedbuje dokonania takiego uznania i akceptacji, czasami to czyni, ale tylko werbalnie i nie dotrzymuje słowa, jak to można zauważyć w przypadku syna, który został zaproszony przez swego ojca do pracy w winnicy, który obiecał pracę wykonać, ale nie dotrzymał obietnicy (Mat. 21:28-31). Niektórzy chwilowo odrzucają chętne uznanie i przyjęcie woli kogoś innego, lecz po jakimś czasie zmieniają zdanie i spełniają tę wolę, jak to można zauważyć w przypadku syna, który pierwotnie odmówił woli swego ojca i nie poszedł do pracy w jego winnicy, później jednak zmienił zdanie i poszedł wykonując wolę swego ojca.
Takie chętne uznanie, przyjęcie i wypełnienie woli innej jednostki powinno się okazywać wszystkim ludziom, którzy mają prawo spodziewać się posłuszeństwa – jak rodzice, nauczyciele, władcy i ich przedstawiciele, opiekunowie i pracodawcy. Takim ludziom powinni okazywać posłuszeństwo ci, którzy są zobowiązani wobec nich do posłuszeństwa. Jednakże ludzie nie są zobowiązani do słuchania tych, którym nie są poddani z punktu widzenia prawa Boskiego lub ludzkiego. Z uprzejmości serca mogą spełniać właściwe życzenia drugich, lecz jako nie podlegający im.
Posłuszeństwo w odniesieniu do Boga powinno zawsze zawierać te trzy składniki: zarówno chętne uznanie Jego woli, przyjęcie jej i pełnienie,