Teraźniejsza Prawda nr 318 – 1981 – str. 68
Człowiek, który narusza ważne kontrakty, porozumienia lub obietnice jest niewierny danemu przez siebie słowu. Krótko mówiąc, każdy grzech przez zaniechanie lub popełnienie przeciwko prawdzie i sprawiedliwości oraz każde uchylenie się od dotrzymania zobowiązań lub obietnic, albo wszelkie przestępstwa możliwe do uniknięcia wobec zobowiązań i obietnic, są licznymi dowodami oraz wyrazami niewierności, bardzo złą cecha.
Biblia daje nam wybór ustępów mających związek z różnymi stadiami wierności. Kilka z nich zacytujemy. Pismo Święte biada, że niektórzy odpadli od wierności (Psalm 12:2). Wpaja świadomość Boskiej troski wobec wiernych (Psalm 31:24), uznając, że liczba takich jest niewielka (Przyp. 20:6 – uczynnością = wiernością). Biblia wychwala błogosławieństwa takich (Przyp. 28:20). I naucza, że ci, wierni Chrystusowi, będą znienawidzeni przez człowieka, lecz zbawieni przez Boga (Mat. 10:22). Ona wskazuje ze szczególnym naciskiem na „onego sługę” jako wiernego i ostrzega go przed niewiernością (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:42-46). Mówi też, że Pan będzie udzielał sposobności służby proporcjonalnie do zdolności zachowania wierności (Mat. 25:14-23; Rzym. 12:3) i naucza, że im wierniejszą jest dana jednostka, tym większą będzie jej nagroda i że mniejszy stopień wierności pomniejsza czyjąś nagrodę (Łuk. 19:12- 27).
Biblia uczy, iż wierność w małych rzeczach oznacza, ogólnie mówiąc, wierność w wielkich rzeczach i że tym, którzy są niewierni w rzeczach małych nie można powierzyć szafarstwa w sprawach wielkich (Łuk. 16:10-12). Ona szczególnie kładzie nacisk na fakt domagania się wierności od szafarzy w tym, co powierzono ich szafarstwu (1Kor. 4:2). Dodaje też odwagi ludziom, ażeby nie dopuścić, by prześladowania lub jakiekolwiek inne niepomyślne doświadczenia podkopały ich wierność, która na pewno zostanie nagrodzona, jeśli będzie utrzymana do końca (Obj. 2:10; Mat. 24:13).
Biblia przedstawia nam do przestudiowania i naśladowania liczne szlachetne przykłady wierności Bogu. Abraham, ojciec wiernych, jest jednym z nich (Gal. 3:9; Rzym. 4:16-22; Żyd. 6:12-15). Ijob także jest wspaniałym przykładem wierności (Ijob. 1:21, 22; 2:9, 10; jak 5:11). Dawid okazywał wierność (2Sam. 22:22-25). Eliasz zademonstrował tę samą zaletę (1Król. 19:10, 14). Daniel był bardzo wiernym sługą Bożym, jak o tym dowodzi cała księga Daniela. Ze wszystkich postaci Starego Testamentu prawdopodobnie Mojżesz był najwierniejszym (4Mojż. 12:3, 7, 8; Żyd. 3:2, 3, 5). Także Apostołowie, szczególnie Paweł, celowali w wierności.
Jednak korona najwyższej i bez skazy wierności Bogu należy do naszego drogiego Pana Jezusa Chrystusa (Żyd. 3:2-6). Tak, „Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc, i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” (Obj. 5:12), z powodu Jego supremacji pod władzą Boga we wszystkich łaskach, łącznie z wiernością! A Jehowie, „Siedzącemu na stolicy”, Istocie Najwyższej
kol. 2
ponad wszystkimi we wszystkich łaskach, łącznie z Jego wielką wiernością, niech będzie najwyższa „cześć i chwała, i siła na wieki wieków” (Obj. 5:13)!
CELE WIERNOŚCI
My, jako chrześcijanie, przede wszystkim lojalnie oddajemy się Bogu i Chrystusowi. Może to dotyczyć Ich obu jako Mistrzów, ponieważ Oni są jedno w duchu, słowie i dziele. Nie moglibyśmy być wierni dwom mistrzom, którzy pozostawaliby w opozycji wobec siebie, ich interesy byłyby sprzeczne, tak jak to nasz Pan stwierdził (Mat. 6:24), lecz można służyć dwom mistrzom, których interesy są identyczne, tak jak w przypadku Boga i Chrystusa (Joz. 24:15; 1Tes. 1:9; Kol. 3:24). Lojalne oddanie się Im przez nas dotyczy Ich osób, charakterów, słów i czynów. Takie lojalne oddanie się Im oznacza lojalne oddanie się Prawdzie, gdyż ona stanowi ucieleśnienie dobrych zasad, które Oni reprezentują i które uczynią triumfującymi we Wszechświecie.
Na skutek lojalnego oddania się przez nas Bogu i Chrystusowi możemy być wierni braciom w Nich i pod Ich kierownictwem, jako w naszym Bogu i Zbawicielu, nie oddzieleni i różni od Nich, ale w związku z naszym lojalnym oddaniem się Im. Innymi słowy, nasza wierność wobec braci jest podporządkowana wierności Bogu i Chrystusowi, stąd zawsze jest kierowana i ograniczana przez taką wierność wobec Boga i Chrystusa.
Pod zwierzchnictwem Jehowy i Jezusa rozwijamy także właściwą wierność do mężów, żon, dzieci, rodziców, opiekunów, pozostałych członków rodziny, pracodawców, pracowników, nauczycieli, uczniów i władz cywilnych. Lecz w tych związkach wierność zawsze powinna być kierowana i ograniczana przez właściwe podstawowe oddanie się Bogu i Chrystusowi.
Lojalne oddanie się przez nas Boskiej prawdzie jest wyrazem wierności wobec Boga i Chrystusa, ponieważ Prawda jest ucieleśnieniem dobrych zasad, które Oni popierają. Jest nią Ich Słowo (Jan 17:17), stąd lojalność wobec Nich oznacza lojalne oddanie się Prawdzie. Podobnie, lojalne oddanie się Im implikuje lojalne oddanie się Ich Duchowi, ponieważ Ich Duch nie bacząc czy on działa w Nich, czy w tych, którzy są w harmonii z Nimi, jak święci w chwale, aniołowie i lud Boży na ziemi, jest wyrażeniem Ich charakterów. Sprawa Boga, tak jak została wyrażona człowiekowi, nie jest niczym jak tylko jedną z dróg, na której operują Boskie dzieła, stąd lojalne oddanie się Bogu i Chrystusowi oznacza lojalne oddanie się Ich sprawie, to jest, Planowi, który Oni opracowali.
I w końcu, z lojalnego oddania się Bogu i Chrystusowi wypływa lojalne oddanie się najwyższym sprawom człowieka. Tak jest, gdyż Boski Plan zawiera najwyższe dobro człowieka i będzie działał tak długo aż osiągnie to najwyższe dobro. Stąd lojalne oddanie się Bogu