Teraźniejsza Prawda nr 317 – 1981 – str. 64
ZHARMONIZOWANIE WYDARZEŃ 1874, 1878 i 1914 ROKU
Pytanie: Jak możemy zharmonizować fakt powrotu Chrystusa w 1874 roku z prawem panowania nad ziemią i późniejszym połączeniem się przez Niego z zmartwychwstałymi świętymi w tym prawie z faktem, że dzierżawa nad ziemią była dana poganom aż do 1914 roku?
Odpowiedź: Nie ma sprzeczności między tymi dwoma zagadnieniami, ponieważ wcześniejsze prawo nie było wykorzystywane wbrew stosownej dzierżawie pogan.
Ponadto, nawet ustanowienie i działalność Królestwa poza zasłoną pozostawiało poganom pełnię władzy w posiadaniu i korzystaniu z ich dzierżawy po tej stronie, stąd nawet ten dodatkowy fakt stowarzyszenia władców z naszym Panem, od 1978 roku, nie kolidował z posiadaniem i użytkowaniem przez pogan ich dzierżawy. Zaprzeczenie tej dzierżawie wymagałoby ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa, co oczywiście oznaczałoby ustanowienia niepogańskiego Królestwa w posiadłości wydzierżawionej pogańskim rządom, aż do 1914 roku.
Ustanowienie Królestwa poza zasłoną i ogłoszenie tego, nie mogło być niczym innym jak tylko formalnym zawiadomieniem władz pogańskich, że ich dzierżawa nie zostanie odnowiona, ani przedłużona poza 1914 rok, ponieważ właściciel wydzierżawionej posiadłości zamierza ją przejąć po 1914 roku dla Swego własnego użytku.
Powrót naszego Pana z prawem do panowania i połączenia się z Nim w Królestwie wzbudzonych świętych, wykonujących władzę nie było więc pogwałceniem wydzierżawionej władzy narodom pogańskim. Wykonywanie tej władzy w duchowej fazie królestwa szatana. w jego uzurpacji wśród mocy pogańskich, nie było sprzeczne z wykonywaniem przez narody pogańskie ich dzierżawy. Dając im dzierżawę, Bóg nie zagwarantował żadnemu szczególnemu narodowi nieuszczuplonego i nieprzerwanego wykonywania władzy. On przez to po prostu tak sprawy ułożył, by poganie jako tacy, a nie jakiś szczególny pogański naród, korzystali z tej dzierżawy do 1914 roku.
Ponadto, gdyby jakiś dziedzic wiedział, że jego dzierżawca odmówił odejścia z chwilą wygaśnięcia dzierżawy, to nie tylko miałby prawo przedtem uprzedzić dzierżawcę o obowiązku opuszczenia wygasłej dzierżawy, lecz także miałby prawo do uprzedniego ułożenia warunków tak, by zmusić takiego do opuszczenia własności natychmiast po wygaśnięciu dzierżawy, zapewniając, że nie będzie usiłował tego uczynić przed wygaśnięciem dzierżawy.
Podobnie, nasz Pan wiedział, że narody pogańskie odmówią zwolnienia swojej dzierżawy z chwilą jej wygaśnięcia w 1914 roku. On dał im więc wypowiedzenie przez Swój powrót z prawem do panowania, przez ustanowienie Swego Królestwa poza zasłoną i przez ogłoszenie tego faktu. On wcześniej ułożył warunki,
kol. 2
przed 1914 rokiem, by przeforsować takie ustąpienie z dominium bez pogwałcenia w najmniejszym stopniu warunków dzierżawnych władzy pogan.
Stąd nie było dysharmonii pomiędzy powrotem naszego Pana z prawem do panowania, ustanowieniem przez Niego niebiańskiej fazy Królestwa oraz Jego innymi aktami sprzed 1914 roku i faktem, że dzierżawa pogan wygasa w 1914 roku.
P ‘75, 44
NASZE OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZY POGAN
Pytanie: Skoro pogańska dzierżawa władzy zakończyła się w 1914 roku, czy my nadal mamy się modlić za królów i władców (1Tym. 2:1-3) i czy powinniśmy nadal odczuwać to jako obowiązek i być im poddanymi jak to Bóg zarządził?
Odpowiedź: Jak długo władze pogan mają kontrolę, tak długo lud Boży powinien wobec nich przestrzegać biblijnie wszczepione obowiązki. Stąd w harmonii ze Słowem Bożym powinniśmy słuchać, szanować, podtrzymywać podatkami i modlić się za władców cywilnych, mimo że ich dzierżawa skończyła się. Ponieważ tak długo, jak one istnieją, stanowią “władze, które są”, wobec których winniśmy spełniać wyżej podane obowiązki (Rzym. 13:1-7).
P’ 75, 44
POPIÓŁ CZERWONEJ JAŁOWICY NA ZEWNĄTRZ OBOZU
Pytanie: Jeśli miejsce na zewnątrz obozu izraelskiego było uważane za nieczyste, dlaczego popiół czerwonej jałowicy przeznaczony do oczyszczania ludu był trzymany na zewnątrz obozu (4Moj. 19:9)?
Odpowiedź: Przybytek był uważany za święty, obóz był uważany za czysty, a miejsce na zewnątrz obozu było uważane za bezbożne i nieczyste. Popiół czerwonej jałowicy był przeznaczony do oczyszczania szczególnie tych, którzy stawali się nieczystymi przez dotknięcie umarłego (4Moj. 19:11-22). Nieczysty jako taki nie mógł wejść do obozu, lecz pozostawał na zewnątrz obozu aż do oczyszczenia (3Moj. 16:26-28; 4Moj. 19:10). Stąd woda oczyszczenia musiała być trzymana na zewnątrz obozu, aby tacy mogli być nią oczyszczeni. Przez to nie stawała się nieczysta, tak jak czerwona jałowica nie stawała się nieczysta z powodu wyprowadzenia jej na zewnątrz obozu i zabicia tam, także nie miało to miejsca z kopytami, skórą, itd. cielca i kozła w dniu pojednania, ponieważ teren na zewnątrz obozu był uważany na nieczysty przez Izraela, ale nie zawsze i niekoniecznie przez Boga (Żyd. 13:11-13).
P ‘76, 78
ERRATA
W Ter. Pr. ‘80, str. 88, kol. 2, par. 1, ostatnie dwa słowa wiersza 5 powinny brzmieć przed Chrystusem, a nie po Chrystusie.