Teraźniejsza Prawda nr 317 – 1981 – str. 58
pomiędzy narody świata i przez dwa tysiące lat nie mieli swojej własnej ojczyzny.
Wielką tajemnicą jest ich przeżycie i utrzymanie przez te wszystkie lata swojej tożsamości. Jak oni sobie radzili, by przeżyć te wszystkie rozproszenia, prześladowania, pogromy i jeszcze zachować swoją identyczność? Jaka sprzyjająca siła utrzymywała ich razem, tych ludzi tak rozdzielonych przez czas, przestrzeń, język i idee?
POCHODZENIE ŻYDÓW I HISTORIA
Krótkie spojrzenie na ich pochodzenie oraz ich wczesną historię pomoże nam to zrozumieć. Tym jedynym narodem, który zawdzięczał swoje etniczne pochodzenie człowiekowi, który odpowiedział na to, co rozumiał, iż było Boską obietnicą i Boskim wezwaniem, był naród Semitów, synowie Abrahama. Księga Genesis 12:1—3 podaje: “Wynijdź z ziemi twej, i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ZIEMI, którąć pokażę. A uczynię cię w NARÓD wielki, i będęć błogosławił, i uwielbię IMIĘ twoje, i będziesz błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę; I BĘDĄ BŁOGOSŁAWIONE W TOBIE WSZYSTKIE NARODY ZIEMI”. Taki jest początek Hebrajczyka. Słowo “Hebrajczyk” znaczy “Przechodzeń”.
Abraham udał się około 600 mil w kierunku północnym, zabrał ze sobą sługę z Damaszku, obszedł w około grzbiet góry Hermon i po zwróceniu się na południe, z jednej z gór północnego Izraela, ujrzał Ziemię Obiecaną. Zakupił część ziemi leżącej wokół Hebronu. Dokument tego kupna został umieszczony w aktach Narodów Zjednoczonych, w co wierzcie, lub nie wierzcie. Mam jego kopię między wycinkami naszych wiadomości pochodzących z Jeruzalem Post.
Izaak, syn Abrahama, miał dwóch synów, Jakuba i Ezawa. Jakub miał dwunastu synów, od ich imion nazwano dwanaście pokoleń Izraela, włączając dwóch synów Józefa. Jednego z dwunastu synów sprzedano do niewoli w Egipcie, gdzie później został premierem. Głód nastał w kraju, w którym mieszkał jego ojciec i bracia, wszyscy więc oni przybyli do Egiptu, gdzie pojednali się z Józefem. Do Egiptu udali się z rodziną liczącą siedemdziesiąt osób, pozostawali tam przez 400 lat i rozwinęli się do liczby 3.000.000. Z Egiptu wyszli pod dowództwem Mojżesza i podróżowali po pustyni przez 40 lat. Większość z nich umarła na pustyni, ale młodzi i ci, którzy urodzili się na pustyni poszli za Mojżeszem aż do granicy tego kraju.
Naród izraelski wszedł do ziemi pod kierownictwem Jozuego. Później królem został Dawid i powiększył kraj do jego najdalszych granic. Wtedy nastał Salomon, który rozbudował królestwo do jego największej chwały. Następnie powstał podział i założenie królestwa północnego i południowego. Asyryjczycy wzięli do niewoli północne pokolenia, a około sto lat później Babilończycy wzięli do niewoli
kol. 2
południowe pokolenia. Po siedemdziesięciu latach na zezwolenie króla Persów nastąpił powrót, ale aż do obecnych czasów Żydzi przebywający w ojczyźnie nie występowali pod własną flagą.
POSPIESZNE SPOJRZENIE NA NIEDAWNĄ HISTORIĘ NARODU ŻYDOWSKIEGO
W 1897 roku w Europie usłyszano nowy głos. Był to głos pewnego austriackiego Żyda o nazwisku Teodor Herzl. “Istnieje pewien kraj bez narodu i istnieje pewien naród bez kraju. Dajcie kraj bez narodu narodowi bez kraju”. To było początkiem Światowej Organizacji Syjonistycznej, jednej z najbardziej znaczących instytucji w czasach nowożytnych. Herzl powiedział, że za połowę stulecia będzie istniało państwo żydowskie. On miał rację. W 1948 roku powstało Żydowskie Państwo Izrael.
Brytania przeżywała krytyczny dzień podczas pierwszej wojny światowej. Skończył się jej zapas kordytu (bezdymnego materiału wybuchowego) używanego do produkcji prochu. Premier, Lloyd George, zwrócił się o pomoc do dra Chaima Weizmanna, znakomitego chemika, Żyda. Weizmann odkrył sposób produkowania syntetycznego kordytu z kasztanów, których w Anglii jest pod dostatkiem. Premier poprosił Weizmanna, ażeby powiedział jakiej w zamian chciałby nagrody. Ten ostatni z kolei poprosił o brytyjską pomoc do założenia ojczyzny dla Żydów. Wówczas Brytyjczycy wydali słynną Deklarację Balfoura. “Rząd Jego Królewskiej Mości życzliwie zapatruje się na ustanowienie w Palestynie narodowej ojczyzny ludu żydowskiego i użyje swoich najlepszych wysiłków w ułatwieniu im osiągnięcia tego celu”.
W grudniu 1917 roku generał Allenby obejmuje kierownictwo nad Jerozolimą po poddaniu się Turków, którzy przez około 400 lat panowali w tym rejonie. W maju 1920 roku LIGA NARODÓW ratyfikowała mandat Brytanii nad tym krajem. i poparła prawo Żydów na całym świecie do powrotu i budowania ojczyzny dla siebie. Wówczas wybuchła nowa fala prześladowań w Europie. Brytania wydała “Białą Księgę” ograniczającą Żydów w ich powrocie do ojczyzny w wielkich ilościach. Adolf Hitler doszedł do władzy. Sprawozdania mówią, że 6.000.000 Żydów zostało zamordowanych w wysiłku ludobójstwa. Brytania zmusiła około 2.000 żydowskich uciekinierów stłoczonych na statku parowym “Exodus” do powrotu do Niemiec. To wywołało reakcję, która bardziej zbliżyła do siebie Żydów z całego świata i pomogła odwrócić falę światowej opinii na ich korzyść.
Obowiązkiem Narodów Zjednoczonych było znalezienie rozwiązania. Jedenastu mężów jasno przedstawiło rozwiązanie sprawy: Podzielenie Palestyny na dwie, w przybliżeniu, równe części, jedną dla państwa żydowskiego, a drugą dla państwa arabskiego.
W dniu 14 maja 1948 roku wysoki komisarz brytyjski po raz ostatni opuścił Palestynę. David Ben-Gurion o godzinie 4 odczytał