Teraźniejsza Prawda nr 317 – 1981 – str. 51
i wchodzący do Ziemi Obiecanej po wschodniej stronie Jordanu, stanowią typ Duchowego Izraela wchodzącego na początku Wieku Ewangelii w dziedzinę Prawdy i jej Ducha. Pokonanie przez nich w tym kraju, w mocy Boga, amorejskiego króla Sehona, basańskiego króla Oga i innych wrogów, a tym samym przejęcie tego, co było ostatecznym dziedzictwem 2 ½ pokolenia – Rubena, Gada i połowy pokolenia Manasesa – stanowi typ zwyciężania przez Duchowego Izraela, w mocy Boga, szatana, błędu, grzechu, samolubstwa i światowości oraz sukcesywne przejmowanie w Wieku Ewangelii tego, co było dziedzictwem Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kampanii i ostatecznie (przy końcu Wieku) Godnych (w. 2:24-3:17). Starożytni Godni występują tu reprezentatywnie w Młodocianych Godnych (E 12,517). Szczegóły w Ter. Pr. ‘78, str. 68-71; ‘78, str. 51-54.
(4) Zatrzymujący korony (członkowie Maluczkiego Stadka) i tracący korony (członkowie Wielkiej Kompanii) mieli wielką liczbę stronników i sympatyków próbnie usprawiedliwionych i nie usprawiedliwionych. Karmili ich w Wieku Ewangelii prawdami Słowa Bożego (I mieli synowie Rubenowi i synowie Gadowi bydła bardzo wiele [występujące tu słowo hebrajskie obejmuje prócz krów i inne zwierzęta], 4Moj. 32:1). Kiedy te nowe stworzenia podczas Wieku Ewangelii spostrzegały sferę utracjuszy koron, uznawały, że była dobrą sferą dla wymienionych stronników i sympatyków (a obaczywszy … Jazer [wspomożony; później miejscowość odziedziczona przez pokolenie Gada] i … Galaad [mnóstwo świadectwa] … (miejsce … sposobne dla bydła).
SAMOLUBNA PROŚBA I ODPOWIEDŹ JEZUSA
(5) Tracący korony i zatrzymujący korony przyszli wówczas do Jezusa, jako do naznaczonego w Boski sposób Wykonawcy, Wodza i Rzecznika ludu Bożego i jako Najwyższego Kapłana, włączając wszystkich głównych wodzów ludu Bożego (Przyszli ciż synowie Gadowi, i synowie Rubenowi, i mówili do Mojżesza i do Eleazara … i do książąt, w. 2). Oni powiedzieli, że sfera Prawdy Wieku Ewangelii, z którą się zaznajomili i którą przy pomocy Jehowy podbili, była bardzo stosowną dziedziną z wielką ilością dobrego, odpowiedniego rodzaju duchowego pokarmu i wielką ilością zalet dla ich licznych stronników i sympatyków (Ziemia, którą zwojował Pan … jest ziemia sposobna dla bydła, a my słudzy twoi mamy bydła wiele [nazwy z wiersza 3 są powtórzone, z dodatkowymi, w wierszach 34-38, które wyjaśnimy, gdy będziemy się nad nimi zastanawiać], w. 4).
(6) Dlatego ci utracjusze koron i zatrzymujący korony prosili, że jeśli znaleźli łaskę w oczach Jehowy, niech sfera Prawdy i jej Duch będą im dane jako ostateczne potysiącletnie dziedzictwo, bez konieczności pomagania ludzkości w zdobywaniu jej dziedzictwa w Wieku Tysiąclecia (Jeźliśmy … niechże będzie dana
kol. 2
ta ziemia sługom twym … a niech nie chodźmy za Jordan, w. 5). Utracjusze koron (Gad) byli na czele proszących, pokazując, że nie okazali właściwej postawy. Raczej, kiedy wielkie odpadanie postępowało i zwyciężał pomillenializm, oni tracili pragnienie pomagania ludzkości tysiącletniej w walce z jej wrogami i w zwyciężaniu ich, a tym samym w osiągnięciu przez nich dziedzictwa. Liczne jednostki z tych nowych stworzeń myślały raczej samolubnie, jedynie o zdobyciu miejsca w niebie i mniejszej lub większej tam bezczynności, a nie o niesieniu pomocy drugim. Bóg jednak pragnie, ażeby wszyscy będący Jego ludem, nawet restytucjoniści (Mat. 25:34-40), żyli niesamolubnie i usiłowali pomagać innym w miarę jak mają ku temu okazję.
(7) Jezus jako Boski Wykonawca postawił zarzut przeciwko tym nowym stworzeniom, stawiając pytania, czy ich bracia podczas Tysiącletniego Pośredniczącego Królestwa będą musieli walczyć ze swoimi wrogami bez ich pomocy, wtedy kiedy oni będą bezczynni (odpowiedział Mojżesz … Więc bracia wasi pójdą na wojnę, a wy tu siedzieć będziecie?, w. 6). Zapytał także, dlaczego w ten sposób chcą zniechęcać swoich restytucyjnych braci przed zdobyciem ich, w Boski sposób wyznaczonego, antytypowego Chanaanu, gdy ten czas nadejdzie (Czemuż psujecie serce synom Izraelskim, żeby nie szli do ziemi?, w. 7).
(8) Nasz Pan przypomniał tym nowym stworzeniom stawiającym samolubne prośby, o dwunastu szpiegach przetrząsających Chanaan i także zły raport dziesięciu spośród dwunastu (Jozue i Kaleb stanowili te dwa wyjątki), który zniechęcił Izraelczyków i spowodował ich szemranie, na skutek którego Bóg się rozgniewał i wydał na nich wyrok skazujący ich na czterdziestoletnie wędrowanie po puszczy. I jak to miało wypełnienie w odniesieniu do cielesnego Izraela tak też miało w odniesieniu do Duchowego Izraela w Żniwie Żydowskim z wynikającą z tego antytypową wędrówką po puszczy Wieku Ewangelii (wiersze 8-13; Ter. Pr. ‘49, str. 50, 51).
(9) Wówczas nasz Pan stwierdził, że oni podobnie postąpili, że ich samolubnie grzeszna prośba powiększy gniew Jehowy przeciwko Duchowemu Izraelowi i zapewnił, że jeśli będą trwali w tej samolubnej postawie, to skutek odczują restytucjoniści, kiedy pozostaną bez pomocy podczas Tysiąclecia i zginą (A oto, wy powstaliście miasto ojców waszych, plemię ludzi grzesznych, abyście jeszcze przyczynili gniewu zapalczywości Pańskiej przeciwko Izraelowi … Bo jeźli się odwrócicie od naśladowania jego … wy zgubicie ten wszystek lud. Wiersze 14, 15).
ODPOWIEDŹ NOWYCH STWORZEŃ
(10) Chrześcijanie zajmują różne postawy: (1) chrześcijańskich żołnierzy (2Kor. 10:3-5) w walce o Prawdę i Sprawiedliwość, (2) nie walczących, włączając w to (a) jednostki podtrzymujące silniejszych braci, (b) działających