Teraźniejsza Prawda nr 314 – 1981 – str. 12
a niekiedy jeszcze działa na rzecz połączeń dwu lub więcej wymienionych obiektów uczuć z entuzjastycznym oddaniem.
Jan jest przykładem gorliwości w interesie naszego Pana jako osoby, Luter jest przykładem gorliwości na rzecz zasad, Paweł jest przykładem gorliwości dla sprawy Bożej, a Dawid jest przykładem gorliwości odnoszącej się do rzeczy, na przykład, arki, interesów Izraela itd. Następujące teksty potwierdzają naszą definicję gorliwości dotyczącą rzeczy: Ps. 40:4, 8-11; 69:8-10; Iz. 61:1-3; 62:1, 6, 7; Jer. 20:9; Kazn. 9:10; 11:6; 12:9; Mat. 5:14-16; 28:19, 20; Jan 9:4; 18:37; Dz. 1:8; Rzym. 12:11; 1Kor. 9:16; 14:12; 15:58; Gal. 6:9; Filip. 1:27; 2:15, 16; 3:8-14; 2Tym. 4:2, 5.
Gorliwość jest zaletą, której brak wielu ludziom, ponieważ nie są gorliwymi. Niektórzy w swoich uczuciach są letni lub zimni. Pewnym osobom brak oddania się osobom, zasadom, sprawom i rzeczom. Niektórzy są oddani osobom, ale nie zasadom, sprawom i rzeczom. Innym brak żarliwego oddania się osobom, zasadom i sprawom, ale są gorliwi w interesie rzeczy — szczególnie swoich własnych rzeczy, takich jak: zawody, własności, hobby, literatura, sztuka i inne nieosobowe, będące ich własnymi rzeczami.
Jeszcze inni nie mają entuzjazmu do niczego. Ospali i leniwi przechodzą przez życie bez celu, nie dokonują niczego dobrego w świecie, kończą takie życie bezowocnie, niekochani i zapomniani. I niezależnie od tego jakie pobudki pewnym ludziom są przedstawiane, aby wywołać w nich żarliwą aktywność, nie odpowiadają na nie. Tacy ciągle się zastanawiają, ale nigdy nie podejmują decyzji. Wahają się między dwiema opiniami, a argumenty przedstawione w nadziei uzyskania odpowiedzi pozostawiają ich zimnymi i niewzruszonymi. Gdyby świat był napełniony takimi ludźmi, stanąłby na martwym punkcie, a gdyby jakiś kościół posiadał takich członków, to nie wypełniłby swojej misji, tak wobec współbraci jak i świata. Wkrótce, bowiem, umarłby na skutek stagnacji w umyśle, sercu i woli, a ostatecznie z powodu utraty członków.
Dla jednostek niegorliwych aktywność jest obrzydliwa, entuzjazm — piekielnie nudny, pobożność — dręcząca, zapał budzi odrazę. Ich jedynym i wyłącznym pragnieniem jest odpoczynek oraz oddawanie się lenistwu i spaniu. (Przyp. 6:1—11), stąd koniec ich jest bezowocny. Zniweczenie ludzkich wysiłków, spowodowanych brakiem gorliwości, przejawia się w zaniedbywaniu gorliwości przez ojców, matki, dzieci, studentów, lekarzy, prawników, ministrów, nauczycieli, żołnierzy, władców, prawodawców, sędziów, pisarzy, artystów, wynalazców, naukowców, przedsiębiorców, rzemieślników, mechaników, itd.
A ruina w sprawach religijnych, spowodowana brakiem gorliwości lub niedostateczną gorliwością, okazała się w licznych członkach Wielkiej Kompanii, w klasie wtórej śmierci, w zatwardziałych w grzechu Młodocianych Godnych i innych zaniedbujących się próbnie
kol. 2
usprawiedliwionych. Brak gorliwości przejawia się między braćmi przez zaniedbywanie prywatnego studiowania Prawdy; przez nie uczęszczanie na zebrania bez usprawiedliwienia, które zadowoliłoby Pana; przez nie branie udziału w rozpowszechnianiu Prawdy jako: kolporterzy, strzelcy, ochotnicy, zabezpieczający subskrypcję, umiejący prowadzić rozmowy, zapraszający innych do uczestniczenia w zebraniach, organizujący publiczne zebrania dla pielgrzymów i ewangelistów, lokalni i powszechni współpracownicy w dziele Prawdy, rzecznicy dzieła Prawdy i pracowników Prawdy; przez zaniedbywanie się w rozwoju na podobieństwo Chrystusa i ucieczkę od prób koniecznych do wierności. Doprawdy, brak gorliwości jest wielkim złem, tak jak obojętne usposobienie jest złem w ocenie Pana (Obj. 3:15, 16).
SKŁADNIKI GORLIWOŚCI
Gorliwość chrześcijańska jako trzeciorzędna łaska, złożona łaska, obejmuje pewną liczbę składników. Głównymi składnikami są wyższe pierwszorzędne łaski, ponieważ jej wiara w Boga, w Chrystusa, Prawdę, Plan Boży i zarządzenia tego Planu oraz sposób jego realizacji zalecony przez Niego dla postępu sprawy, bardzo pobudza do gorliwości; jej nadzieja, pragnąca sukcesu i wyczekująca na osiągnięcie go w interesie tychże, podnieca ją; jej samokontrola popycha ją we właściwym kierunku; jej cierpliwość jest wytrwała w prawym postępowaniu, pomimo przeszkód, które znosi radośnie; jej pobożność, która miłuje Boga i Chrystusa z powodu dobra jakie Oni świadczą posiadaczom gorliwości, pobudza ją do wciąż wzmagającego się wysiłku; jej miłość obowiązkowa do bliźniego powiększa efekt takiego pobudzania; podczas gdy jej miłość bezinteresowna w stosunku do Boga, Chrystusa, braci, świata i rodzaju ludzkiego, a także do wrogów, wznosi ją na wyżyny najszlachetniejszych wyrażeń. Wszystkie te jej połączenia nadają jej tej szczególnej żarliwości.
Pewne niższe pierwszorzędne samolubne łaski należą do gorliwości, jako jej części. Szczególnie wojowniczość i agresywność, jako niższe pierwszorzędne łaski, tworzą części gorliwości: pierwsza część pobudza ją do obrony swoich celów przed atakami, a druga część pobudza ją do atakowania przeszkód i sprzeciwów wobec jej aktywności, które rozwija, aby osiągnąć swoje cele. W przypadku osiągnięcia duchowych zdobyczy, opatrzność, jako niższa pierwszorzędna łaska pobudza jej aktywność. Tak więc, istnieją pewne nasze niższe pierwszorzędne duchowe (odpowiadające świeckim lub społecznym) łaski, które tworzą jej części, jak na przykład, miłość do duchowej rodziny w takich związkach jak: ojciec, matka (przymierze), oblubieniec, oblubienica, dzieci, duchowe mieszkanie, kraj, przyjaciele w stosownych związkach, a wszystkie one są potężnymi składnikami entuzjastycznie usiłującymi osiągnąć swoje cele.