Teraźniejsza Prawda nr 313 – 1980 – str. 95
daje w następujących słowach dowód dla swego stwierdzenia, że dar – okupowa zasługa – przyjdzie do wszystkich ludzi w celu dania im szansy zdobycia wiecznego życia: „Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka [Adama] wiele [wszyscy w Adamie] się ich stało grzesznymi [uczestnikami w grzechu Adama przez dziedzictwo]: tak przez posłuszeństwo [przez co okup został złożony] jednego człowieka [Jezusa] wiele [wszyscy w Adamie] się ich stanie sprawiedliwymi [w odniesieniu do grzechu Adama przez zastosowanie okupu, gdy ten jako dar przyjdzie do wszystkich ludzi]”. Tutaj grzech Adama, czyniący wszystkich grzesznikami przez ich dziedziczny udział w nim, jest pokazany, że ma być usunięty ze wszystkich przez okup Chrystusa. Partykuła „bo” łącząca wiersz 19 z ostatnim zdaniem wiersza 18 dowodzi, że wiersz 19 daje uzasadnienie dla oświadczenia: „na wszystkich ludzi przyjdzie dar ku usprawiedliwieniu żywota”, ponieważ z tego powodu, że okup skreśli grzech Adamowy (w. 19), dlatego też skreśli wyrok Adamowy (w. 18) w celu usprawiedliwienia życia. W tym wierszu nie ma jakiejkolwiek myśli o wiecznym uniwersalnym zbawieniu. Dowodzi on, że przebaczenie w Nim grzechu Adamowego nastąpi na korzyść Adama i wszystkich nie wybranych, gdy przyjdzie zbawienie dla nich wszystkich od wyroku Adamowego. W części zawartej w Rzym. 5:15, 16, 18, 19, w jej zastosowaniu do nie wybranych, nie ma ani jednego słowa o ostatecznym wyniku planu Boga w kwestii zdobywania przez nich życia wiecznego. W tym względzie ona nie naucza nic więcej jak tylko to, że wszyscy z nich na mocy okupu będą uwolnieni od grzechu Adamowego, grzechów Adamowych i wyroku Adamowego w tym celu, aby mogli otrzymać szansę zdobycia prawa do życia. Ona nie mówi, czy nikt, niektórzy, wielu, większość lub wszyscy z nich osiągną i ostatecznie otrzymają to prawo. Inne części Pisma Świętego dowodzą, że niektórzy nie osiągną tego prawa a niektórzy nie utrzymają go, co zbija uniwersalizm. Nasze badanie udowodniło, że Rzym. 5:15-19 nie naucza uniwersalizmu i że on przez eisegesis dorozumiewa się uniwersalizmu w tym ustępie. Ta część Pisma Świętego, podobnie jak inne, uczy, że okup wymaże Adamowy grzech i wyrok ze wszystkich. Naucza, że ci stanowią dwie klasy: (1) tacy, którzy staną się królami w Tysiącleciu, gdy przez okup będą udzielali życia, to jest wybrani i (2) reszta ludzkości – nie wybrani – z których wybrani przez okup będą wymazywać Adamowy grzech i wyrok a będą to czynić w celu udzielenia nie wybranym sposobności zdobycia życia z okupu przez posłuszeństwo warunkom otrzymania go jako chleba żywota. Z tego powodu ustęp ten zbija ideę uniwersalizmu, gdyż jest to jeden z najpotężniejszych ustępów Biblii dowodzących poglądu Prawdy o okupie, wysokim powołaniu,
kol. 2
restytucji, Tysiącleciu i zaofiarowaniu wszystkim wiecznego życia, które – jak tego nauczają inne ustępy Pisma Świętego – będzie osiągnięte przez posłusznych a powstrzymane od nieposłusznych.
Ani inne ustępy, które uniwersaliści cytują w celu udowodnienia uniwersalizmu, nie nauczają ich uniwersalizmu. Na przykład Łuk. 2:10 uczy, nie że wszyscy osiągną wieczne życie, lecz że wszyscy będą mieli radość otrzymywaną przez zbawcze dzieło Jezusa. Wybrani otrzymają tę radość w tym życiu, nie wybrani natomiast będą się radować przez krótki czas w takim dziele w Tysiącleciu, lecz po krótkim czasie, jak niektórzy obecnie, niektórzy z nich okażą się niepoprawnie nieposłusznymi i utracą wszelkie dalsze przywileje radości i inne dobre rzeczy tego szczęśliwego dnia. Jan 1:9 nie naucza wiecznego uniwersalnego zbawienia. Natomiast uczy, że wszyscy będą oświeceni w zakresie Prawdy. Także 1Tym. 4:10 nie naucza tego, gdy nazywa Boga Zbawicielem wszystkich ludzi, a najwięcej wiernych. On rzeczywiście jest Zbawicielem wszystkich ludzi od Adamowego grzechu i wyroku, wszakże jest On Zbawicielem ,,najwięcej”, specjalnie, tych jedynie, którzy są wierni: obecnie wiernych wybranych a w Tysiącleciu wiernych nie wybranych, lecz nie innych. Uniwersalizm także nie jest nauczany w liście do Tytusa 2:11: „Albowiem okazała się łaska Boża [w okupie] zbawienna wszystkim ludziom”. Ten ustęp pokazuje, że łaska już jasno świeciła. Jest to łaska okupowa i jest zbawienna dla wszystkich ludzi, zbawiająca wszystkich teraz lub w Tysiącleciu od Adamowego grzechu i wyroku a dodatkowo, jako chleb żywota, oferująca życie wieczne wszystkim, którzy będą uczestniczyć w nim na warunkach zarządzonych przez Boga i wycofująca je od wszystkich, którzy nie zechcą tego czynić, tak jak niektórzy nie chcą tego obecnie. Te same ogólne uwagi stosują się do 1Jana 2:2, gdzie nasz drogi Pan jest „ubłaganiem za grzechy nasze [On zadość czyni Boskiej sprawiedliwości względem nich na korzyść Kościoła podczas Wieku Ewangelii]; a nie tylko za nasze [Kościoła, wybranych] grzechy [z Adamowego źródła], ale też za grzechy wszystkiego świata [grzechy nie wybranych ze źródła Adamowego podczas Tysiąclecia]”. Ustęp ten nie odnosi się do niczego więcej, jak tylko do Chrystusa jako Zadość uczyniciela sprawiedliwości za grzechy Adamowe na korzyść wybranych i niewybranych. On nic nie mówi o wiecznym uniwersalnym zbawieniu. Teksty: Jana 3:17 i 1Jana 4:14 nauczają, że Jezus jest Zbawicielem całego świata od Adamowego wyroku i śmierci, lecz nie uczą uniwersalizmu, ponieważ oba te teksty odnoszą się do Jego przyjścia w celu odkupienia – złożenia okupu – świata.
(cdn. TP 1981,26)