Teraźniejsza Prawda nr 313 – 1980 – str. 89
siedemdziesiąt cykli jubileuszowych odnoszących się do nich [długi okres 3449 lat poprzedzający październik 1874 — zobacz B 214 i 216 oraz Komentarz Bereański na temat 2Kron. 36:21]”, (Z 3643, par. 3, 4, 2510, kol. 2). Tak więc tutaj 70 antytypowych lat ujawnia, nie 70 literalnych lat, lecz „ten długi przejściowy okres czasu”.
(c) Z jeszcze innego punktu widzenia brat Russell (pisane w 1899 roku) wyjaśnia, że „wielkie święto, które poprzedzało upadek Babilonu wydaje się dobrze korespondować z wielką unią denominacyjną, oczekiwaną wkrótce i okresem radości, który będzie jej towarzyszył. Złote i srebrne naczynia domu Pańskiego, które zostały sprofanowane, mogą dobrze przedstawiać, nie tylko cenne prawdy Boskiego objawienia, ale także Pański poświecony lud — złote naczynia przedstawiają „maluczkie stadko” a o wiele większa liczba naczyń srebrnych przedstawia „wielką kompanię” … Tak jak sam Cyrus, który doprowadził do upadku literalnego Babilonu, wydał proklamację zezwalającą na powrót literalnych Izraelitów z niewoli, tak Król królów, otrzymawszy wielką moc jako nowy król ziemi zechce [zauważ czas przyszły] uwolnić wszystek lud Pański — i przedtem [kursywa nasza] wysyła poselstwo do tych, którzy mają uszy do słuchania, mówiąc: „Upadł, upadł Babilon on wielki … Wynijdźcie z niego, ludu mój” … (Z 2498, ostatnie dwa paragrafy).
Rozumiemy, iż z tego punktu widzenia brat Russell stosował proklamację antytypowego Cyrusa (nie jako zaczynającą się z czasem żniwa, jak w poprzednim przykładzie, lecz) jako rozpoczynającą się znacznie później, gdyż tutaj on mówi o proklamacji antytypowego Cyrusa jako jeszcze przyszłej wobec 1899 roku, związanej z wyzwoleniem żniwa z Babilonu w łączności z „postępującym” poselstwem. Stąd w tym układzie, 70 antytypowych lat stanowi długi okres poprzedzający ogłoszenie tej proklamacji po 1899 roku a nie 70 literalnych lat.
(d) W E 10, rozdział IV, o Zorobabelu i Ezdraszu, typ i mały antytyp, brat Johnson przedstawia dodatkowe wyjaśnienie do tych, które już przedtem podał. W tym rozdziale (str. 208) pokazuje, że pierwszy rok, w którym Cyrus wydał edykt, przedstawia 1915 rok. I tu znowu nie mówi o okresie 70 literalnych lat poprzedzających wydanie edyktu, jako antytypu 70 lat poprzedzających dekret Cyrusa.
(e) W E 14,386 brat Johnson wyraźnie stwierdza, że 70 lat w Babilonie (Jer. 25:11, 12) stanowi „zupełność” w antytypie. On, 70-letni okres tego tekstu (… ,,a służyć będą te narody królowi Babilońskiemu siedemdziesiąt lat … Ale potem, gdy się wypełni 70 lat, nawiedzę” …), określa odpowiednio „aż do wypełnienia” (wtedy kiedy w cytowanym tomie tłumaczy wiersz 11) i „w tym wypełnieniu”. Podobnie w E 10,664 brat Johnson wyjaśnia, że 70 dniowa żałoba z 1Mojż. 50:3, podczas której Egipcjanie płakali po śmierci Jakuba, przedstawia „całe panowanie Chrystusa”.
kol. 2
Tak więc tu ponownie jest przedstawiona myśl zupełności lub skompletowania przez liczbę 70 a nie przez literalne dni lub lata.
(f) W E 14,396, 397 brat Johnson roztrząsając Jer. 29:1—14 wskazuje, że list Jeremiasza z Jerozolimy do Joachyna (Jechonijasza) i pozostałych żydowskich więźniów w Babilonie jest typem poselstwa brata Russella, wydanego po lipcu 1904 roku, z jego sfery wykonawstwa do pewnych wodzów i innych, którzy pozostawali w niewoli szatana w mistycznym Babilonie. W tym poselstwie między innymi rzeczami on im powiedział, że „Bóg ich zapewnił, że po wielkim ucisku spędzonym w zamieszaniu [»Jako się jedno wypełnią siedemdziesiąt lat Babilonowi«, w. 10] On ich uwolni i wypełni Swój dobry plan wobec nich i przywróci ich do Swojej łaski”. Tu ponownie brat Johnson pokazał, że 70 literalnych lat w Babilonie przedstawia zupełny okres czasu — „wielki ucisk spędzony w zamieszaniu” — niezależnie od tego ile literalnych lat może obejmować.
(g) W analizie Izaj. 23:15 (P `40,73, par. 4; `27,196) brat Johnson pokazuje, że 70 lat, o których tekst mówi nie przedstawiają w antytypie 70 literalnych lat, ale także zupełny okres, „tysiącletnie panowanie”, podczas którego zapomni się o fałszywych religiach szatana.
(h) W E 10, 335 brat Johnson stwierdza: „Ogólnie mówiąc, rok w chronologii królów izraelskich i judzkich od 1000 do 607 roku przed Chrystusem zastępuje jeden dzień w małej paraleli”, która jak wskazał, rozciąga się od 16 października 1916 roku do 8 sierpnia 1917 roku (str. 341). 607 rok przed Chrystusem, gdy rozpoczęło się typowe 70-letnie spustoszenie, będzie więc w tym układzie korespondować z 8 sierpnia 1917 roku. Ale brat Johnson wskazuje bardzo jasno, że przypadku spustoszenia w 70 antytypowych latach nie należy rozważać w tej samej skali, to znaczy 70 literalnych dni (które zakończyłyby się 17 października 1917 roku), ponieważ (str. 418) jak on mówi „mała paralela z Jer. 29:1—14 [Jeremiasz napisał z Jerozolimy do pewnych jednostek uwięzionych, które opuściły kraj zanim zupełne spustoszenie ziemi zostało dopełnione, stąd zanim 70-letnie spustoszenie, „że w niem nie będzie obywatela”, wypełniło się zupełnie, co przedstawia w. 1 i 10] była wypełniona w pismach Johnsona do przyjaciół Towarzystwa, szczególnie w artykułach: „Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza” … kozioł Azazela …”.
Ale ponieważ artykuł na temat kozła Azazela nie był wydany wcześniej niż w 1920 roku, w styczniowej PRESENT TRUTH (długo po październiku 1917), to z tego wynika, że 70 antytypowych lat spustoszenia nie mogło być w tym przypadku 70 literalnymi dniami. Ponadto brat Johnson nadal pokazuje, że te dni były symboliczne w znaczeniu zupełnego okresu czasu, ponieważ dodaje, że oni „wyglądają wyzwolenia, po którym rozpoczną sami się oczyszczać, ponieważ Bóg zamyśla o ich