Teraźniejsza Prawda nr 311 – 1980 – str. 52
skutki będą o wiele rozleglejsze, aniżeli wówczas. Przekonujemy się, że tak jest. Ta podwójna praca jest pokazana w stwierdzeniu proroka Izajasza »Albowiem [1] dzień pomsty był w sercu mojem, a [2] rok odkupionych moich przyszedł« – Izaj. 63:4”.
Wyżej wymienione, przez Pismo Święte wskazane dzieła Chrystusa, Głowy i Ciała, wspomaganego przez Wielką Kompanię i innych z duchowego królestwa, wskazują, że Oni nie byli bezczynni, lecz przeciwnie byli czynni i dużo dokonali w kierunku zniszczenia imperium szatana i rozwoju różnych klas a także w przygotowywaniu w inny sposób warunków do ustanowienia na ziemi Chrystusowego Tysiącletniego Pośredniczącego Królestwa, które jest już blisko.
CHRYSTUS NIE JEST OGRANICZONY DO JEDNEGO MIEJSCA
Nie powinniśmy przypuszczać, że członkowie klasy Chrystusowej, Boskie istoty, są ograniczeni do jednego miejsca albo jednej widowni działań w atmosferze naszej ziemi lub gdziekolwiek indziej.
Jezus jest wymieniony jako ten, który „usiadł na prawicy majestatu na wysokościach” (Żyd. 1:3; Mat. 22:44; Ps. 110:1). To jednak nie stanowi materialnego tronu, ani nie ogranicza Jezusa, jako istotę Boską, do jednej sfery. Raczej fakt, że jest po prawicy Ojca pokazuje Jego najwyższy autorytet i panowanie pod zwierzchnictwem Ojca, bez względu na to, gdzie ono jest sprawowane (A 111).
J. F. Rutherford i jego zwolennicy wpadli w błąd nauczając, że (1) nasz Pan podczas Swego wtórego przyjścia nie przyszedł z powrotem na ziemię, ale pozostał w niebie i że (2) wtóre przyjście jest działalnością a nie przyjściem – nie jest zmianą miejsca pobytu.
POWRÓT JEZUSA OSOBISTYM PRZYJŚCIEM
Jak wykazano w Ter. Pr. ’34, str. 51, kol. 2 (porównaj A, 107): „Zgadzamy się z naszym Pastorem (br. Russellem), że Pan mógł wykonać pracę Swojej wtórej obecności bez opuszczania nieba, lecz z nim także się zgadzamy w tym, że Pismo Święte nie mówi, aby taki sposób On wybrał.
Kontrast pomiędzy Jego odejściem a powrotem podany w Ewangelii Jana 14:2, 3 dowodzi, że Jego Wtóre przyjście miało być rzeczywiste i osobiste. Jego wtóre przyjście odbyło się w taki sposób jak Jego odejście i dowodzi tego samego (Dz. 1:11). Nasze spotkanie się z Nim »na powietrzu« dowodzi o Jego osobistym powrocie na ziemię w czasie Jego powtórnej obecności (1Tes. 4:17). Zatrzymanie Go w niebiosach, aż do czasów restytucji wszystkich rzeczy, wskazuje na opuszczenie nieba przez Niego i powrót na ziemię w tym czasie (Dz. 3:19-21). Przypowieść o człowieku zacnego rodu (Łuk. 19:12-27) przez porównanie
kol. 2
jego odejścia do dalekiej krainy w celu otrzymania królestwa i powrotu po tym, wskazuje, że powrót naszego Pana jest osobisty i rzeczywisty, tak jak rzeczywistym było opuszczenie przez Niego ziemi i udanie się do nieba. Jego zstąpienie z nieba (1Tes. 4:16) dowodzi tej samej rzeczy. Oczekiwanie przez świętych na Jego powrót z nieba, w celu ich uwolnienia, wskazuje na Jego osobiste przyjście (Filip. 3:20, 21).
Wyraźne kontrasty występujące w siedmiu zacytowanych ustępach, do których można by dodać inne, jasno dowodzą, że nasz Pastor miał rację nauczając o osobistym i rzeczywistym powrocie naszego Pana w Jego powtórnym przyjściu; ale przez to jest objawiona głupota »nowego« poglądu jak i przez to, że w ten sposób nominalnym duchownym daje broń do silnego uderzenia w jego błąd, jako domniemaną naukę brata Russella.
Wydaje się oczywistym, że Jezus i niektórzy członkowie Maluczkiego Stadka od czasu do czasu ze swoich miejsc „na powietrzu”, atmosfery ziemskiej, udawali się do miejsca przebywania Ojca, którym jak wierzymy jest Alkione w Plejadach, centrum wszechświata. Podczas gdy Jezus i jedni członkowie Maluczkiego Stadka od czasu do czasu byli nieobecni, drudzy z niebieskich zastępów pozostawali, by dalej prowadzić niszczenie imperium szatana, czynić przygotowania odnoszące się do Pośredniczącego Królestwa itd.
Poniżej podajemy stosowne pytanie i odpowiedź z P '26,77:
PRZEDSTAWIENIE KOŚCIOŁA BOGU
Pytanie: Czy członkowie ciała Chrystusowego będą przedstawieni Ojcu za zasłoną równocześnie, w jednej grupie, czy też w różnej wielkości grupach, w różnym czasie?
Odpowiedź: Na ile wiemy w Piśmie Świętym niewiele jest tekstów, które podają dane potrzebne do odpowiedzenia na to pytanie, a teksty te są typowe – są to podane w Piśmie Świętym opisy dotyczące poświęcenia świątyni Salomona oraz dwukrotny, po 40 dni trwający, pobyt Mojżesza na górze i jego rozmowy z Bogiem (1Król. 8:1-66; 2Kron. 5:7-11; 2Moj. 24:18-31:18; 34:2-8).
Mojżesz wchodzący na górę stanowi typ klasy Chrystusowej wchodzącej do Królestwa. Rozpoczęło się ono od Głowy w 1874 roku, a w 1878 roku przyłączył się Kościół. Pierwszy antytypowy czterdziestodniowy okres zakończył się w 1914 roku, drugi zostanie zakończony w 1954 roku. Podczas obu okresów Chrystus był z Ojcem i obcował z Nim wykonując w antytypie czyny Mojżesza z dwu typowych okresów czterdziestodniowych. To dowodzi, że począwszy od 1878 roku bracia za zasłoną będą razem z Jehową i z Jehową będą obcować, co pokazuje, że wzbudzeni w 1878 roku zostaną przedstawieni Jehowie zanim wielu, będących jeszcze w ciele, zostanie Jemu przedstawionych.
Poświęcenie oznacza przedstawienie rzeczy