Teraźniejsza Prawda nr 306 – 1979 – str. 80
wszystkie kończyny ziemi [(Psalm 22:28-30), każdy na ziemi otrzyma to wezwanie, przeto niewybrani, w odróżnieniu od wybranych, którzy otrzymują powołanie jedynie do nich ograniczone], abyście zbawione były [przez przyswojenie zasługi okupowej – Chrystusa doskonałe człowieczeństwo, jego prawo do życia i prawa życiowe ]; bom Ja Bóg, a niemasz żadnego więcej. Przysiągłem sam przez się [w Przymierzu Związanym Przysięgą z 1Moj. 22:16-18, które gwarantuje zniszczenie przez nasienie wszystkich nieprzyjaciół człowieka („Odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich”) – grzech, błąd, przekleństwo, proces śmierci, stan śmierci, smutek, powszechne uczucie nacechowane wrogością itd. – i błogosławienie wszystkich niewybranych sposobnościami restytucji („I błogosławić sobie będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi”)]; wyszło z ust Moich słowo sprawiedliwe [okup czyni obietnice i wprowadza wykonanie Przymierza Związanego Przysięgą, rzecz występująca w harmonii z Boską Sprawiedliwością, ponieważ on daje zadośćuczynienie sprawiedliwości za dług Adamowy, która powinna być zaspokojona zanim obietnice tego przymierza mogły by być wykonane w .sprawiedliwości], które się nazad nie wróci [puste i nie wypełnione]: że się mnie kłaniać będzie wszelkie kolano [okupowa ofiara Chrystusa jest podana w liście do Filip. 2:7-9 jako powód wywyższenia Chrystusa i kłaniania się Jemu każdego kolana (w. 9, 10). To nie oznacza, że wszyscy będą zbawieni, choć zostaną do tego zaproszeni, lecz oznacza, że przynajmniej na krótko wszyscy podczas Tysiąclecia okażą Mu poddanie], i przysięgać każdy język [uległość, poświęcenie się Jemu jako Panu w okresie Tysiąclecia. U niektórych to nie potrwa długo (Iz. 26:9, 10; 65:20)]”. Wyrażenia tego ustępu porównane z Psalm 22:28-30; 1Moj. 22:16-18 ; Filip. 2:9-11 dowodzą, że stosuje się on do Tysiąclecia i że dlatego wszyscy niewybrani od czasów Adama aż do końca Tysiąclecia będą błogosławieni przez nasienie Abrahama, a to wskazuje, że niewybrani zostaną wówczas wzbudzeni ze stanu śmierci, by korzystać ze sposobności i błogosławieństw, zaofiarowanie których wszystkim niewybranym potomkom Adama zagwarantował okup. To znowu obala kalwinizm.
kol. 2
Jan 5:25-29 dowodzi tej samej rzeczy: „Idzie godzina [przez tę godzinę jest rozumiany Wiek Tysiąclecia a godzina, która teraz jest jest Wiekiem Ewangelii (w 1Jana 2:18, tutaj w ang. Biblii A.V. słowo, które powinno być podane jako godzina – Wiek Ewangelii jest ostatnią godziną Wieku drugiego świata – jest błędnie przetłumaczone jako czas)] i teraz jest Wiek Ewangelii, gdy umarli [nie umarli w stanie śmierci, o których mówi wiersz 29, ale ci umarli, którzy znajdują się w procesie umierania (Mat. 8:22; 2Kor. 5:14; (Obj. 20:13, wyrażenie: Śmierć [w sensie procesu śmierci] i hades [stan śmierci] wydały umarłych, którzy w nich byli, jest wyraźnym przypadkiem, w którym słowo umarli jest użyte w obu znaczeniach, tak jak wyraz śmierć czasami występuje w Biblii w jednym, czasem w drugim a czasami w obu znaczeniach)] usłyszą [zrozumieją (Mar. 4:9)] głos [nauki] Syna Bożego, a którzy usłyszą [usłuchają. Oczywiście tutaj słowo słyszeć nie dotyczy usłyszenia uchem zewnętrznym, nawet w tym tekście nie oznacza zrozumienia, ponieważ żadnym z. tych obu rodzajów słyszenia nie zdobywa się żywota wiecznego] żyć będą. Albowiem jako Ojciec ma żywot Sam w Sobie [nieśmiertelność, egzystencję nie podlegającą śmierci] tak dał [w obietnicy] i Synowi, aby miał [jako nagrodę za Swoje .posłuszeństwo aż do śmierci] żywot w samym sobie [nieśmiertelność, nieodłączną cechę Boskiej natury, lecz nieobecną w każdej innej naturze. Przeto Syn, od Swego zmartwychwstania będąc w Boskiej naturze już więcej nie ma ani nie potrzebuje ludzkiej natury dla Swego istnienia, ale ta ludzka natura z jej prawem do życia i prawami życiowymi stanowi aktywa na odkupienie Adama i jego rasy]. I [On, Ojciec] dał [ofiarując Mu sposobność dania Siebie jako odpowiedniej ceny] Mu [Synowi] moc i sąd czynić [by działał jako Boski Wykonawca w zarządzaniu próbą do życia wybranych i niewybranych]; bo jest. Synem Człowieczym [górujący nad innymi Syn Adama, który jako taki stał się ceną okupu a tym samym zdobył prawo do kierowania próbą do życia wszystkich (1Tym. 2:5, 6)]”. W poprzedzających trzech wierszach Jezus podkreśla jak w Wiekach Ewangelii i Tysiąclecia On jest Wykonawcą prób do życia dla tych, którzy nigdy nie byli w grobie.
(cdn TP 1980,77)