Teraźniejsza Prawda nr 301 – 1978 – str. 93
Jednakże, ogólnie, bierzemy pod uwagę tę klasę jako istniejącą w Wieku Żydowskim i Ewangelii, włączając nasze czasy i nadal, aż obóz epifaniczny zostanie wcielony do obozu tysiącletniego (P '55,13). W tym znaczeniu weźmiemy pod uwagę niektóre opisy o tej klasie w jej trzech ogólnych grupach ze wskazaniem ich stanowisk przed Bogiem.
TRZY OGÓLNE GRUPY QUASI-WYBRANYCH
(5) Pierwsza z trzech ogólnych grup quasi-wybranych składa się z tych Żydów, którzy podczas Wieku Żydowskiego i Ewangelii przez wiarę i praktykę doszli do harmonii z Przymierzem Abrahamowym i Mojżeszowym i w tym stanie trwali, chociaż się nie poświęcili. Osiągnęli oni przez to wyższy stopień harmonii z prawdą i sprawiedliwością, aniżeli pozostała ludzkość, który to stan będzie dla nich korzyścią w czasach restytucji (Rzym. 3:1, 2).
(6) Druga ogólna grupa quasi-wybranych składa się z tych pogan (i niektórych Żydów), którzy podczas Wieku Ewangelii, włączając nasze czasy, chociaż się nie poświęcili, to jednak pokutowali za swoje grzechy i przyjęli Jezusa jako swego Zbawiciela pozostając wiernymi okupowi i sprawiedliwości. A zatem przyjęli łaskę Bożą w próbnym usprawiedliwieniu z towarzyszącymi mu błogosławieństwami, „pokoju z Bogiem”, który jest przeznaczony jako stopień do osiągnięcia „tej [wyższej] łaski, w której stoimy” (Rzym. 5:1, 2), to znaczy, jeszcze większych przywilejów i błogosławieństw poświęcenia . Osiągnęli oni odpowiedni stopień harmonii z zasadami prawdy i sprawiedliwości, a także, przynajmniej w pewnej mierze, przyłożyli się do studiowania i rozpowszechniania Słowa Bożego. Byli oni jak gdyby, prawie, widocznie z wybranych, chociaż istotnie takimi nie byli w tym znaczeniu, że nie podjęli następnego kroku poświęcenia polegającego na wyrzeczeniu się swej własnej woli w stosunku do siebie i świata a przyjęciu woli Bożej jako własnej. Ponieważ oni nie wykorzystali próbnego usprawiedliwienia jako środka do poświęcenia, przyjęli tę łaskę Bożą nadaremno (2Kor. 6:1). Takie jednostki pozostawały lojalne wobec okupu i sprawiedliwości i mimo, że się nie poświęcały w czasach przedrestytucyjnych, to jednak posiadając w jakimkolwiek stopniu harmonię z prawdą i sprawiedliwością, osiągnięte w tym życiu, będą miały przewagę nad innymi w czasach restytucji (Z 5164, par. 4).
kol. 2
(7) Trzecia z tych ogólnych grup quasi-wybranych to Poświęceni Obozowcy Epifanii, którzy poświęcają się i są wiernymi przed otwarciem gościńca świątobliwości, ale po 16 września 1954 roku, stąd za późno, by należeć do wybranych. Oni muszą osiągnąć o wiele wyższy stopień harmonii z prawdą i sprawiedliwością w tym życiu, aniżeli poprzednio wymienione dwie grupy nie poświęconych. Muszą także osiągnąć odpowiedni stopień świętości.
(8) Te trzy ogólne grupy stanowiące quasi-wybranych, „synów”, którzy z powodu swego przedrestytucyjnego rozwoju i przygotowania będą przystosowani do tego przywileju i będzie on im dany by stać się „głównymi pomocnikami Starożytnych i Młodocianych Godnych w usługiwaniu światu prawdami Tysiąclecia (Psalm 107:21, 22)” (P ’41, 50, kol. 1, u dołu).
(9) Pismo Święte obrazuje quasi-wybranych rozmaitością sposobów, często w tym samym związku z wybranymi, chociaż nie są wybranymi, do których należą tylko cztery klasy:
Maluczkie Stadko, Wielka Kompania, Starożytni Godni i Młodociani Godni (zobacz E 4, 320-325). Obecnie przedstawimy niektóre stosowne teksty Pisma Świętego i związane z nimi myśli.
RESTYTUCYJNI „SYNOWIE”
(10) Joel 2:28, 29 (porównaj Dz.Ap. 2:17, 18):
Słudzy przedstawiają tutaj Maluczkie Stadko, służebnice – Wielką Kompanię, starcy – Starożytnych Godnych, młodzieńcy – Młodocianych Godnych, synowie – quasi-wybranych a córki niewybranych (zobacz T.P. ’60, str. 50-56; ’73, str. 67).
(11) Izaj. 60:4: Tu także występują „synowie” Chrystusa Tysiąclecia, quasi-wybrani, podczas gdy niewybrani są przedstawieni przez „córki”. W ten sposób tutaj także wyższość quasi-wybranych nad niewybranymi jest zobrazowana z punktu widzenia wyższości synów nad córkami w krajach orientalnych oraz z punktu widzenia większej siły synów aniżeli córek. Ponadto ta wyższość zdaje się być pokazana w tym ustępie przez córki jako niańczone niemowlęta („a córki twoje przy boku twoim chowane [niańczone] będą”), stosunkowo nie rozwinięte i niedojrzałe, „jako mleka potrzebujący, a nie twardego pokarmu” (Żyd. 5:12-14; 1Piotra 2:2). U Izaj. 60:9 są ponownie wymienieni synowie Chrystusa Tysiąclecia, szczególnie w swej części żydowskiej.