Teraźniejsza Prawda nr 301 – 1978 – str. 89
z desek reprezentujących te księgi jest widzialna z wnętrza świątnicy najświętszej, natomiast ⅔ każdej z nich nie jest tam. widoczne? Wierzymy, że to ma na celu wykazanie, iż chociaż księgi, które one przedstawiały typowo nie należą do ksiąg Nowego Testamentu, to jednak ich typowe nauki determinują charakter i zakres wszystkiego w Nowym Testamencie. Z pewnością ktokolwiek rozumie typowe nauki tych czterech ksiąg, wie, że one są cieniem nauk ksiąg Nowego Testamentu w taki sposób, w jaki nie są żadne inne cztery księgi Starego Testamentu – a nawet bardziej niżeli wszystkie inne połączone księgi Starego Testamentu.
Pozostaje jeszcze 26 desek, które jak dotąd nie były przedmiotem dyskusji. Zauważymy, że one znajdują się całkowicie w świątnicy – po 13 na każdej bocznej ścianie. Rozumiemy, że tych 26 desek stanowi typ pozostałych ksiąg Starego Testamentu, prawdopodobnie te w południowej ścianie stanowią typ 13 ważniejszych a te w północnej ścianie – 13 mniej ważnych ksiąg. Zapewne w drągach, słupach i deskach przybytku Pan dostarczył nam najbardziej godny uwagi zestaw symboli a jego znakomite przystosowanie do symbolizowania 66 ksiąg Biblii staje się widoczne, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że tak jak one były podstawą i podporą właściwego przybytku – opony lniane jak również ich trzy przykrycia – w taki sposób 66 ksiąg Biblii są podstawą i podporą Chrystusa – rzeczywistego Przybytku Boga.
Z podbudowy, zrębu, samej budowli pozostają jeszcze do rozważenia podstawki – literalnie piedestały – i czopy, które wpuszczone w gniazda w podstawkach, służyły do utrzymywania desek i słupów w pozycji stojącej. Wszystkie te piedestały były srebrne, za wyjątkiem pięciu, które podtrzymywały pięć słupów w świątnicy (2Moj. 26:19, 21, 25, 32). Tych pięć piedestałów było z miedzi (2Moj. 26:37). Srebrne piedestały przedstawiają fakt, że Prawda jest podstawą ksiąg biblijnych i że te księgi są prawdziwie Boskiego pochodzenia. Fakt, że pięć słupów w świątnicy spoczywało na miedzianych podstawkach zdaje się być typem myśli, że pięć ksiąg, których one były typem, są specjalnie użyteczne dla tych, którzy są tuż przed wstąpieniem lub dopiero co wstąpili ze stanu usprawiedliwionych w stan spłodzonych z ducha.
Dwa złote czopy (2Moj. 26:17), które były wpuszczane w dwa gniazda czopowe w każdym piedestale zdają się, z jednej strony,
kol. 2
typowo wskazywać na fakt, że są dwie Boskie doktryny, które mocno ustalają każdą księgę Biblii w Prawdzie Boga. Te dwie Boskie doktryny to: restytucja i wysokie powołanie, lub Pieśń Mojżesza i Pieśń Baranka (Obj. 15:2, 3). A ponieważ Pieśń Mojżesza jest głównym przedmiotem Starego Testamentu i ponieważ Pieśń Baranka jest głównym przedmiotem Nowego Testamentu, wobec tego dwa czopy, z drugiej strony, zdają się reprezentować te dwie części Biblii. Z tego punktu widzenia ich znajdowanie się w gniazdach czopowych piedestałów jest typem faktu, że obie części Biblii są równie i Bosko prawdziwe i są osadzone w Prawdzie, a w ten sposób one jako jedno Boskie Objawienie w sposób Boski i silnie utrzymują w Prawdzie każdą z ich ksiąg. Wszystkie czopy jednakowo odległe od siebie w ścianie, co jest typem faktu, że te dwie części Biblii są Bosko harmonijne jedna z drugą.
ANTYTYPOWA STRUKTURA
Powyższa rozprawa pokazuje, że struktura przybytku – deski, czopy, drągi, słupy i piedestały – jako całość reprezentuje Biblię jako taką, a w jej częściach, księgi Biblii z ich głównymi charakterystykami i celami. Tak jak było koniecznym dla nas zrozumieć znaczenie na Wiek Ewangelii każdej części przybytku, które nosili Gersonici i Kaatyci, w celu zrozumienia działalności Gersonitów i Kaatytów Wieku Ewangelii, tak również, jest koniecznym dla nas zrozumieć znaczenie na Wiek Ewangelii każdej części budowli przybytku, które nosili Meraryci, w celu zrozumienia działalności Merarytów Wieku Ewangelii.
Rozumiejąc znaczenie struktury przybytku na Wiek Ewangelii jak powyżej, rozpoznajemy, że nie było dziełem Merarytów Wieku Ewangelii wyjaśnianie różnych spraw zawartych w Biblii, ponieważ z różnych punktów widzenia i ze względu na różne cele, to było dziełem Kaatytów i Gersonitów Wieku Ewangelii. Wynika więc z tego, że oni mieli jako swoje staranie odnośnie Biblii to wszystko z lewickiej pracy Wieku Ewangelii, czego nie miały inne lewickie grupy odnośnie Biblii w swoim zakresie starania, tj. dzieło redagowania, publikowania, przepisywania i drukowania Biblii. Ta więc praca jest przedstawiona w typie przez Merarytów rozbierających, transportujących i składających konstrukcję przybytku. Wspaniała, godna podziwu i zaiste niezmiernie błogosławiona była ta praca.