Teraźniejsza Prawda nr 300 – 1978 – str. 79
nie miał życia wiecznego, jak tego dowiódł później fakt jego śmierci. Jednak powinien przez posłuszeństwo swemu przymierzu (Ozeasz 6:7) zachować prawo do życia w czasie próby, aby mógł ostatecznie – ukończywszy pomyślnie swoją próbę – otrzymać życie wieczne, które wówczas byłoby jego niezbywalną posiadłością i nagrodą za tak wypróbowane posłuszeństwo wobec zobowiązań jego przymierza. Ale on wpadł w grzech jeszcze podczas próby do wiecznego życia, którego, nie mając, nie mógł utracić dla nas. Dlatego okup zamiast gwarantować wszystkim wieczne życie, gwarantuje jedynie dla wszystkich szansę otrzymania próby do życia, bez grzechu i wyroku Adama spoczywającego na nich, którą to szansę Adam utracił dla nich przez swój grzech, a także gwarantuje, jeśli będą wierni i jedynie jeżeli będą wierni, że otrzymają doskonałe życie, jakie miał Adam. W ten sposób próba do wiecznego życia, co najmniej tak sprzyjająca im do przezwyciężenia, jak była próba Adama sprzyjająca do przezwyciężenia, jest celem okupu, którego zasługa będzie spełniać służbę udzielania prawa do doskonałego ludzkiego życia jedynie posłusznym. W rzeczywistości doświadczenie zła obecnie na świecie i zarządzenia tysiącletnie, dające światu doświadczenie ze sprawiedliwością, uczyni próbę dla wszystkich przy zastosowaniu okupu bardziej sprzyjającą, niżeli była próba Adama, jak to było wykazane powyżej.
Słowem, uniwersalne działanie okupu nie jest daniem wiecznego życia wszystkim, lecz (1) zniesieniem Adamowego grzechu i wyroku za wszystkich wobec sprawiedliwości, (2) próbą dla wszystkich do wiecznego ludzkiego życia w warunkach co najmniej tak sprzyjających jak w przypadku próby Adama i (3) prawem do doskonałego ludzkiego życia z jego prawami życiowymi jedynie dla posłusznych. Dlatego okup gwarantuje wszystkim ludziom wieczne zbawienie od Adamowego grzechu i wyroku (1Tym. 2:4); dodatkowo gwarantuje wszystkim co najmniej tak sprzyjającą szansę zdobycia życia wiecznego, jaką była szansa stracona przez Adama dla rodzaju ludzkiego (1Tym. 2:5, 6); a ostatecznie gwarantuje usprawiedliwienie życia posłusznym (Rzym. 5:18, 19; Dz.Ap. 3:22, 23; 1Kor. 15:22, 23). Uniwersalność, o jakiej Biblia uczy, że wypływa z okupu, jest z Adamowego grzechu oraz wyroku i do sprzyjającej sposobności osiągnięcia wiecznego życia pod warunkiem posłuszeństwa w próbie. Biblia nie uczy, że z okupu lub z czegokolwiek innego wypływa
kol. 2
uniwersalne wieczne zbawienie. Okup w jego naturze, zamiarze i skutkach obala uniwersalizm nauczający o uniwersalnym wiecznym zbawieniu. To twierdzenie udowodnimy szczegółowo, gdy będziemy badać ustępy związane z okupem, jak również inne, o których uniwersaliści myślą, że nauczają o uniwersalnym wiecznym zbawieniu. Ale, odpowiednio do naszej dyskusji o okupie, nie chcemy przekroczyć rozważanego zakresu a dyskusja ta pokazuje, że okup gwarantuje uniwersalne zbawienie z Adamowego grzechu i wyroku oraz uniwersalną sposobność uzyskania zbawienia pod warunkami wyrażonymi w Piśmie Świętym, których wypełnienie zapewnia udzielenie prawa do życia i jego praw życiowych zawartych w okupie. Z okupu dowodnie wynika, że on zniesie Adamowy grzech i wyrok wyprowadzając rodzaj ludzki ze śmierci, uwolniony od wyroku, i wymazując grzech Adamowy z roszczeń sprawiedliwości oraz udzieli wszystkim sposobności uzyskania sprzyjającej próby do życia wiecznego, z której – uczy Pismo Święte – posłuszni przez dostarczone w okupie prawo do życia z jego prawami życiowymi zdobędą wieczne życie, natomiast nieposłuszni doznają wiecznej śmierci – unicestwienia.
Ta chwalebna doktryna o okupie nie była przez Boga objawiona w sposób niepewny. Ona jest tak centralnie ustanowiona, jak serce Biblii, że zawiera w sobie wszystko z planu biblijnego. Dwanaście faktów podanych powyżej stanowi główne zarysy w planie Bożym i wszystkie one oparte są na tej cennej doktrynie, występują w harmonii z nią i z niej wypływają. Ponadto wszakże okup warunkuje wszystkie inne doktryny biblijne. On dowodzi jedności Boga, ponieważ Odkupiciel nie może być częścią Tego, którego sprawiedliwości zadośćczyni. On dowodzi śmiertelności ludzkiej, gdyż wymaga śmierci i duszy i ciała. Dowodzi, że śmierć jest karą za grzech, ponieważ Chrystus złożył cenę okupu przez śmierć. Okup dowodzi, że Chrystus zmartwychwstał jako duch, ponieważ gdyby wycofał Swoje człowieczeństwo, wówczas nie mógłby rozporządzać ceną okupową w celu odkupienia nas. On dowodzi, że Wtóre Przyjście, Sądny Dzień, wzbudzenie umarłych i przyszła próba są celami Królestwa dla błogosławienia niewybranych, ponieważ okup w tym życiu jest używany na korzyść jedynie wybranych. Dowodzi, że nagrodą sprawiedliwych w przyszłym wieku będzie wieczne życie na ziemi w ludzkiej naturze, a wieczna śmierć – unicestwienie – karą tych wszystkich,