Teraźniejsza Prawda nr 299 – 1978 – str. 64
naszą sprawiedliwością – prawością – przed Bogiem (Rzym. 10:4; 1Kor. 1:30), dlatego jest przedstawiony jako nasza ubłagalnia, nie ubłaganie, jak niewłaściwie przekłada to A. V. w liście do Rzym. 3:25. Tak więc kupno jest dokonane w niebie po śmierci Jezusa, co dowodzi, że błędem jest mniemanie niektórych osób jakoby cierpienia Jezusa dokonały kupna. Niezrozumienie przez nich okupu, jako odpowiedniej ceny złożonej kompletnie na Kalwarii i przez to udostępnionej w celu aktualnego kupna sprawia, że ich umysły są otwarte dla błędu, iż umieranie Chrystusa było aktem Jego kupowania nas rzekomo w sposób figuralny.
Sprawdziwszy biblijność poglądu o okupie jako odpowiedniej cenie i niebiblijność doktryn przeciwnych, których nieokreśloność jest pewnym dowodem ich błędności, pragniemy obecnie wykazać, jak ta doktryna obala upowszechniony rodzaj poglądów uniwersalizmu. Twierdzi on, że Adam reprezentował cały rodzaj ludzki na próbie i że w jego upadku wszyscy upadli. Twierdzi dalej, że Jezus w Swojej próbie reprezentował cały rodzaj ludzki i że w Jego zwycięstwie wszyscy zwyciężyli i dlatego muszą ostatecznie otrzymać wieczne życie. Ten pogląd jest całkowicie niebiblijny. Pismo Święte uczy, że doskonały (1Moj. 1:26, 27, 31) Adam z prawem do ludzkiego życia i jego prawami życiowymi (Żyd. 2:8-8), był postawiony na próbie do życia (1Moj. 2:15-17; Rzym. 5:16, 18) na podstawie przymierza z Bogiem (Ozeasz 6:7; literalnie, „Ale oni jak Adam [tak na marginesie i w R. V] przestąpili przymierze”). Nigdzie Biblia nie mówi lub zawiera myśli, że on nas reprezentował w próbie zakończonej śmiercią. Biblia uczy, że my byliśmy w nim – w jego biodrach – gdy on był na próbie i dlatego jego wyrok i jego skutki zstąpiły na nas pośrednio, to jest dziedzicznie a nie bezpośrednio, to jest w reprezentacji, która wymagałaby, abyśmy byli objęci wyrokiem wraz z nim, podczas gdy my otrzymujemy jego wyrok jedynie
kol. 2
przez dziedziczenie (Rzym. 5:12-19; 1Kor. 15:21, 22). Biblia nigdzie nie mówi lub zawiera myśli, że my byliśmy w jakimś sensie w Nim na próbie, ponieważ On wyszedł zwycięsko z próby dla Siebie jedynie jako nowe stworzenie (Żyd. 2:18; 4:15; 5:7-9) w tym samym czasie, gdy składał Swoją ludzkość jako odpowiednią cenę za rodzaj ludzki. Dlatego rodzaj ludzki nie mógł być w Nim w Jego próbie, jakby w reprezentacji i z pewnością nie był w Nim jako w ludzkiej istocie, to jest w Jego biodrach, tak jak my byliśmy w Adamie. Dlatego idea reprezentacji upada całkowicie w obu jej rzekomych aspektach, ponieważ nigdzie nie jest nauczana w Biblii. Dlatego nasz stosunek do Adama i do Jezusa nie jest oparty na reprezentacji a nasz dziedziczny stosunek do Adama – w jego biodrach – jest całkowicie różny od tego, jaki podtrzymujemy względem Jezusa, w którego biodrach nie byliśmy. Musimy więc dopatrzeć się innego stosunku, niżeli zawarty w odpowiedniej cenie, a jest on taki: Adam przez swój grzech utracił bezpośrednio dla siebie wszystko czym był i miał, jako doskonała ludzka istota, a spłodziwszy nas w czasie gdy umierał, gdy utracił prawo do życia i jego prawa życiowe, przekazał nam przez dziedziczenie swój upadły stan. Tak odziedziczyliśmy od niego jego wyrok i skutki tegoż (Rzym. 5:12- 19). Sprawiedliwość przeciwstawiła mu, a przez dziedziczenie nam, jako dług wszystkie warunkowe prawa, dane mu przy jego stworzeniu, z których korzystał tak długo jak był posłuszny i które utracił w chwili nieposłuszeństwa.
On sprzedał to, czym był i miał, co włącza nas, Boskiej sprawiedliwości na śmierć za cenę pobłażania samemu sobie (1Moj. 2:17; 3:17-19; Rzym. 5:12-19; 7:14). Tak więc sprawiedliwość przeciwstawiła mu za jego grzech wszystko czym był i miał, jako cenę dłużną sprawiedliwości, co spowodowało jego śmierć.
P ’77, 87
c.d.n.