Teraźniejsza Prawda nr 298 – 1978 – str. 43
kwalifikuje ją zawsze do zachowania pokoju na straży w duszy. Tak miłość, jako część Ducha Świętego, jest w sposób wspaniały skutecznym przewodem pokoju poświęcenia, pokoju Bożego.
POSŁUSZEŃSTWO PRZEWODEM POKOJU
Podczas gdy istnieją inne cechy Ducha Świętego działające jako przewody pokoju, my pokrótce przedyskutujemy jeszcze jeden: posłuszeństwo, które jest aktywną częścią naszego poświęcenia, natomiast łagodność jest jego częścią bierną. Ta druga porzuca własną wolę w zapieraniu się siebie i zapieraniu świata. Pierwsza natomiast przyjmuje za swoją własną Boską wolę i ją pełni. Tak posłuszeństwo jest główną cechą poświęcenia i w tym przypadku jako część Ducha Świętego, stanowi, co jest oczywiste, przewód pokoju poświęcenia — ten rodzaj pokoju jest pokojem Bożym. Stanowi przeto posłuszeństwo poświęcenia, które utożsamia nasze interesy z Boskimi a Boskie z naszymi, ponieważ przez nasze poświęcenie, w jego zarysach aktywności, oddajemy się Bogu do dyspozycji i postęp Jego sprawy przedkładamy w pierwszeństwie ponad własne interesy.
Ponieważ nasze utożsamienie się z Boskim planem i celami jest podstawą i przewodem pokoju poświęcenia, to ono sprawia, że pokój który staje się naszym dzięki naszemu utożsamieniu się z Jego planem i celami staje się naszym w sposób wzrastający przez oddawanie naszego życia w poświęceniu, przez wykonywanie posłuszeństwa. A odwrotnie: nie ma pewniejszej drogi zniszczenia pokoju Bożego w naszych sercach i umysłach, nabawienia się niespokojnego sumienia i nagromadzenia zmartwień i kłopotów, jak przez nieposłuszeństwo warunkom naszego poświęcenia, co również potwierdza doświadczenie.
Stąd posłuszeństwo jako cecha Ducha Świętego, jest przewodem pokoju Bożego. To jest zgodne z Pismem Świętym, jak następujące cytaty pokazują: 3Moj. 26:3, 6; 1Kron. 22:13; Psalm 25:10; Przyp. 1:33; 3:1; Izaj.1:19; Mat. 7:24, 25; Jan 14:15, 23.
POKÓJ WE WSZYSTKICH SYTUACJACH
Przywilejem ludu Bożego jest posiadanie pokoju usprawiedliwienia, pokoju z Bogiem i pokoju poświęcenia, pokoju Bożego, w każdym czasie, we wszystkich sytuacjach i we wszystkich okolicznościach. Pokój może być jego pokojem
kol. 2
i powinien być we wszystkich okresach życia: w dzieciństwie, młodości, okresie dojrzałości, w średnim wieku i starości. Jest pokojem członków ludu Bożego we wszystkich sytuacjach życiowych, gdy są: samotnymi i w małżeństwie; wielkimi i małymi; bogatymi i biednymi; w życiu publicznym i prywatnym; uczonymi i ignorantami; szlachetnymi i podłymi; mądrymi i niemądrymi; znanymi i nieznanymi; sławnymi i bez sławy; poważanymi i niepoważanymi; wywyższonymi i poniżonymi; władcami i poddanymi; wpływowymi i bez wpływu; mocnymi i słabymi.
Ten pokój jest także ich pokojem we wszystkich sytuacjach życia. Mają go więc w sprzyjających sytuacjach, gdy słońce pomyślności świeci nad nimi, gdy życie upływa gładko, przyjaciele są lojalni, dom rodzinny i rodzina szczęśliwa, przedsiębiorstwo przynosi zyski, sprawy kościoła pomyślne, bracia życzliwi, sprawy narodowe pomyślne, radość się przelewa a każda perspektywa podoba. Posiadają pokój.
I odwrotnie, mogliby i powinni go posiadać w nieprzyjaznych okolicznościach. Ich przywilejem jest posiadać go w czasie strat i zawodów. Zachowywać go pośród opóźnień i ograniczeń. Rozwijać w odsunięciu od działalności i w doświadczeniach opozycyjnych. Przeżywać, gdy gnębią wady własne i innych. Posiadać, gdy znoje i niedostatki trapią. Poszukiwać, gdy nieporozumienia i walki otaczają. Zapraszać jedynie tego niebiańskiego gościa, by cieszyć się z jego towarzystwa, gdy podziały i przesiewania przejawiają swoje nieprzyjazne formy. Potrzebują tylko otworzyć na jego pukanie wrota swoich serc, aby być zapewnionymi o jego obecności, gdy nienawiść i wrogość przypada im w udziale. A kiedy ból i choroba rujnują ich ciała niech tylko wezwą jego towarzystwa, a on biegiem stawi się na wezwanie. Gdy smutek i żałość usiłują szaleć w ich sercu, potrzebują jedynie przywołać pokój, aby stawił się jako wielce pożądany i stały domownik, a wezwanie spotka się z gotową przychylnością. Kiedy wojna, rewolucja i anarchia zalewają ziemię, jak fala przypływu, zabierając ze sobą tłumy na swoich falach gniewu, to tym bardziej trwale pokój będzie przebywał w sercach ludu Bożego. Gdy nieszczęścia i przerażenie podnoszą ogniste głowy, to pokój Boży będzie dominował ponad ich możliwościami niepokojenia. Gdy prześladowania podniosą swoje krwawe ręce a nietolerancja swój nieczuły głos, to słodki pokój, dar Boży, tym bardziej będzie z nimi.