Teraźniejsza Prawda nr 298 – 1978 – str. 39
Oraz życia w radości ciągłej co dnia:
Szczęsny dzień, jakże szczęsny dzień,
Gdy Jezus zmył me grzechy weń”.
To jest pokój z Bogiem, pokój usprawiedliwienia. Należy zauważyć, że pierwotnie jest to pokój w sensie spokoju między osobami. Świadomość, jaką ma wierzący o istniejącym między Bogiem i nim pokoju, wywiera skutek na jego umysł i serce napełniając je pokojem jako wewnętrznym stanem jego usposobienia. Tak pokój usprawiedliwienia zawiera dwa rodzaje spokoju: zewnętrzny i wewnętrzny.
POKÓJ POŚWIĘCENIA
Istnieje jednak głębszy rodzaj pokoju, niż ten wypływający z usprawiedliwienia, to jest pokój poświęcenia, pokój, który biblijnie jest nazwany pokojem Bożym (Filip. 4:7; Kol. 3:15). Wyrażenie pokój Boży po pierwsze oznacza spokój serca i umysłu, jaki Bóg posiada w Swoim sercu i umyśle. Po części z powodu posiadania takiego pokoju jest On nazywany Bogiem i Panem pokoju (Rzym. 15:33; Filip. 4:9; 2Tes. 3:16).
Po drugie wyrażenie to oznacza pokój serca i umysłu ludu Bożego, pokój podobny do tego, jaki Bóg posiada w Swoim sercu i umyśle (Filip. 4:7; Kol. 3:15). Ten pokój posiadał Jezus, gdy był w ciele i jeszcze go posiada (Jan 14:27). W rzeczywistości wierni go otrzymują z przebywania w Nim (Jan 16:33; Rzym. 8:6). Posiadanie go jest ich przywilejem jako części Jego Królestwa (Rzym. 14:17), jako daru Bożego udzielonego przez Chrystusa na podstawie wiary (Rzym. 15:13; 1Kor. 1:3; 2Kor. 1:2; Gal. 1:3; 1Tes. 1:1; 1Tym. 1:2; 2Tym. 1:2; Tyt. 1:4; Filem. 3; Obj. 1:4).
Co to jest za pokój, który Bóg posiada w Swoim sercu i umyśle? Jest to odpoczynek Jego usposobienia pochodzący ze świadomości, że wszystkie Jego plany i cele będą posuwały się naprzód, aż do zupełnego sukcesu przez harmonijne działanie Jego mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości w wiecznym ustanowieniu w wiernych we wszechświecie prawdy i sprawiedliwości, jak również w wiecznym zniszczeniu wszelkiego błędu i niesprawiedliwości oraz niepoprawnych pozostających z nimi w harmonii.
Jak na to wskazują słowa plan i cel, Boskie plany i cele mieszczą w sobie pojęcie stopniowego rozwoju przez pewne stadia aż do ukończenia. My obecnie widzimy w trakcie rozwoju tylko jeden Jego plan, Boski plan wieków,
kol. 2
który ma różne cele. Te cele dotyczą wpierw Jego jednorodzonego Syna, a potem aniołów dobrych i złych, następnie rodzaju ludzkiego w ogólności, a w szczególności Starożytnych Godnych, Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii, Duchem oświeconych, nie spłodzonych z Ducha poświęconych, usprawiedliwionych z wiary i cielesnego Izraela. Potem w sensie ogólnym dotyczą świata pogańskiego. A wszyscy z tych klas są oceniani i traktowani według ich stosunku do błędu i grzechu oraz prawdy i sprawiedliwości.
Plan o tak wielorakich celach naturalnie musiał się rozwijać zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stadiów postępu. W każdym z tych stadiów, w każdej fazie, relacji i sferze złe istoty pod wpływem manipulacji szatana usiłowały niszczyć, udaremniać, przekręcać lub nadawać im niewłaściwy kierunek. Te złe istoty do tych wrogich celów zmobilizowały dużo energii, pomysłowości i ogromną większość popleczników. Wszelkie możliwości diabelskiej i ludzkiej pomysłowości zostały przygotowane do walki przeciwko Boskim celom w Jego obecnym planie i przeciwko stosunkowo małej liczbie ich słabych wyrazicieli i zwolenników.
A wszędzie tam występowały kryzysy związane ze srogimi celami szatana, który wśród tych kryzysów zdawał się być lub prawie był triumfatorem. Potężni monarchowie, możne królestwa, rozległe ruchy, nieograniczone siły, wielkie organizacje, głęboka nauka i wielka gorliwość zjednoczyły się przeciwko celom Boga. Bóg wśród tych przeciwności jest pogodny, spokojny, niewzburzony, nie zmartwiony, w zupełnym spokoju serca i umysłu spełniając każdy cel właściwie do pomyślnego zakończenia, pomimo bezprzykładnej opozycji, mając świadomość, że wszystkie Jego jeszcze nie spełnione cele zakończą się chwalebnym sukcesem.
Stąd Bóg pozostaje spokojny pośród każdego przeciwnego sztormu, łagodny wśród różnych zmian, cichy pomimo pozornie odwrotnych działań i nieporuszony wśród wszystkich antagonistycznych walk. Pokój głębszy niż ocean, spokojniejszy niż jego niewzruszona powierzchnia, przenika Jego serce i umysł. Stąd słusznie jest nazwany Bogiem wszelkiego pokoju, a Jego pokój jest nazwany pokojem Bożym, ponieważ pokój ten jest widoczny i charakteryzuje Go, wśród wszelkich możliwych warunków, w Nim i wokół Niego, jako źródła i wyrażenia pokoju.
Ten sam rodzaj pokoju jest przywilejem całego ludu Bożego,