i odpowiedzi na temat tej daty w książce pt.: Co Kaznodzieja Russell odpowiadał, str. 56 i 403, zrezygnował z tej myśli. Jednakże on nigdy nie zmienił zdania na temat tej sprawy przedstawionej na str. 411-413, gdyż bez wątpienia stan płyt i(z czcionek) uniemożliwiał poczynienie zmian.

      Wszystkie trzy pomiary spośród innych podanych w komentowanym ustępie były robione nie od punktu przecięcia się linii podłogi wielkiej galerii i linii rzutowej jej ściany północnej, lecz 33¹/₂ cala na północ od tej linii przecięcia, a tym samym 33¹/₂ cala w dół pierwszego górnego przejścia od początku wielkiej galerii – w punkcie wskazującym narodzenie naszego Pana w październiku 2 r. przed Chrystusem. Według prof. Flindersa Petriego, z którym w istocie rzeczy zgadzają się prof. Smyth i bracia Edgarowie, długość linii podłogi wielkiej galerii od ściany północnej do podnóża stopnia, wynosi 1815½ cala brytyjskiego lub 1813¹/₂ cala piramidalnego, podczas gdy linia podłogi rzucona przez stopień do jej przecięcia z rzutową linią południowej ściany wielkiej galerii wynosi akurat około 68 cali, co daje ogólną długość wielkiej galerii wynoszącą 1881½ cala piramidalnego. Jak powszechnie jest uznane przez studentów Piramidy, jej północna ściana zaznacza śmierć naszego Zbawiciela na kwiecień 33 r., jako punkt zaznaczający początek wysokiego powołania, a jej południowa ściana wskazuje koniec spładzania z ducha na październik 1914 r., ponieważ 1881¹/₂ roku od kwietnia 33 r. przyprowadza nas do
kol. 2
października 1914 roku. Nasz Pastor mierzył odległość rzutowej linii podłogi wewnątrz stopnia papierem, co później uznał za niepoprawne, jak to można zauważyć na podstawię jego stosownych uwag w wyżej podanych cytatach. Zgodnie z tym opuścił dwa zastosowania, (b) i (c), z komentowanego ustępu jako niepoprawne, jednakże nie zrobił zmiany na płytach drukarskich, ażeby to wykazać, ponieważ tak dużo zmian wymagałoby wprowadzenia zmiany w paginacji reszty książki. Zdaje się, że on polegał na braciach pouczonych jego myślami wyrażonymi gdzie indziej w sprawie zanotowania poprawek. Logicznie działając powinien zaniechać zastosowania (a), lecz nie wiemy czy kiedykolwiek to uczynił, ponieważ linia podłogi od północnej do południowej ściany wielkiej galerii wynosi 1881¹/₂ cala (jej południowy koniec zaznacza październik 1914 rok), z czego odległość wewnątrz stopnia liczy około 68 cali, a wierzch stopnia – 61 cali. Stąd linia podłogi mierzona do spodu stopnia i dalej wzdłuż wierzchu stopnia, opuszczając wysokość pionowej linii stopnia, wynosiłaby 1874 1 cala i tak wyznaczałaby październik 1907 r., co nie stanowiąc biblijnej daty dowodzi, że pomiar nie był symboliczny. Nieścisłość trzech zastosowań była spowodowana tym, że nasz Pastor myślał, iż trzy odpowiednie pomiary rozpoczynały się od narodzenia naszego Pana, zaznaczonym 33¹/₂ cala na północ od początku wielkiej galerii, podczas gdy one zaczynały się od Jego śmierci, zaznaczonej początkiem wielkiej galerii.

kol. 1

OFIARY KSIĄŻĄT
WIEKU EWANGELII

(4Moj. 7:66-8:4; ciąg dalszy z T.P. '76,64)

      Miłość życia, starającą się zachować wieka od niebezpieczeństw chorób, tortur lub śmierci tak często wymaganych przez Jezusa, on wyjawiał i starał się usuwać. Kłótliwość, która mogłaby zniszczyć błogi pokój prawdziwego ucznia, on strofował i naprawiał. Mściwość wymagającą oka za oko i zęba za ząb od czyniących szkodę i prześladujących, potępiał i usuwał. Obłudę, która by ukrywała swoje poddaństwo Chrystusowi wśród gróźb od nieprzyjaciół, on również tak traktował. Pożądliwość, która by wstrzymywała posiadłości, gdy były potrzebne dla krzewienia sprawy Chrystusowej on także strofował i naprawiał. Miłość luksusów, która przeszkadzała w oddaniu siebie ciężkiej służbie dla Prawdy, on strofował i naprawiał. Stawianie czegokolwiek lub kogokolwiek ponad wierność Chrystusowi
kol. 2
jako Panu – męża lub żonę, rodziców lub dzieci, braci lub krewnych, przyjaciół lub bliźnich, domu lub ziemi, czy też powołania lub stanowiska – on naprawiał, jak również strofował. Tym sposobem on ofiarował swoją misę – naprawienie życia z grzechów, postępowania spowodowanego błędem samolubstwa lub światowości, które działały przeciw jego szafarskiej doktrynie – ku oczyszczeniu wielu.

CZASZA ACHYJEZERA – ZBIJANIE BŁĘDÓW

      (17) On także ofiarował swoją czaszę, zbijanie błędów, trzymanych przeciwko jego szafarskiej doktrynie. Te błędy były czasami użyte do zwalczania jego szafarskiej doktryny,

poprzednia strona – następna strona