Teraźniejsza Prawda nr 288-289 – 1976 – str. 76
Kościoła od 1874 r. do 1914 roku. Stąd 40 lat żęcia zakończyło się w 1914 roku.
(46) 40-dniowa służba naszego Pana przed Wniebowstąpieniem, wyrażająca świadectwo o sprawach Królestwa (Dz. 1:3), przedstawia przez 40 lat trwającą pracę żęcia Kościoła z świadczeniem o Królestwie, zakończoną dla Kościoła w 1914 r., ponieważ natychmiast po tym, zamiast rozpowszechniać poselstwo Królestwa jako poselstwo żęcia, wierni, pozostawiając je Wielkiej Kompanii i Młodocianym Godnym jako ich pracę pokłosia, rozpoczęli uderzać Jordan, wyznawać grzechy chrześcijaństwa nad Kozłem Azazela, postępować według prawa zapisanego, tj. udowadniać chrześcijaństwu winę wielu rozmyślnie popełnionych grzechów i ogłosili wyrok zniszczenia go, walcząc w ten sposób w antytypowej pierwszej walce Gedeona. Tak więc koniec 40-dniowej służby naszego Pana przed Wniebowstąpieniem symbolizuje zakończenie przez Kościół jego służby żęcia w 1914 roku. (47) Jezus kuszony na puszczy przez 40 dni podczas studiowania Słowa Bożego, przedstawia 40 lat kuszenia Kościoła na antytypowej puszczy w latach od 1874 r. do 1914 r. podczas studiowania Słowa Bożego, a ten okres koresponduje z pracą żęcia Kościoła, podczas którego był szczególnie kuszony. (48) 40 dni wynosił okres oczyszczenia matki po urodzeniu syna (3Moj. 12:2-4), przedstawiający 40 lat (1874-1914), podczas których Prawda rozwijająca Maluczkie Stadko i jej słudzy, którzy stosowali ją do Maluczkiego Stadka, byli oczyszczeni. To oczyszczanie rozpoczęło się w październiku 1874 r. oczyszczeniem pierwszej Prawdy żniwa i pierwszego ziarna pszenicy z błędu o drugim przyjściu Chrystusa w ciele przez danie mu Prawdy o sposobie powrotu naszego Pana. Niniejsze rozważanie dowodzi, że żęcie rozpoczęło się w 1874 r. a zakończyło w 1914 roku. (49) Zapowiedź Jonasza o karze dla mieszkańców Niniwy przedstawia ustne narzędzia mówcze nominalnego kościoła głoszące nie o przyszłej próbie, lecz o wiecznych mękach jako gniewie przychodzącym przy końcu żniwa („40 dni”). Odwrócenie przez Boga takiego nauczania przez poselstwo żniwa o przyszłej próbie – restytucji – od 1874 r. do 1914 r. jest przedstawione przez odrzucenie przez Boga poselstwa Jonasza, co dowodzi, ze poselstwo żniwa o restytucji zdobywało zwolenników – żęło – przez 40 lat od 1874 r. i że 40 lat żęcia wypełniło się od 1874 do 1914 r., stanowiącego datę zakończenia żęcia jako odrębnego od pokłosia.
kol. 2
(50) Najwyższy Kapłan, natychmiast po zastosowaniu przypisania za ostatniego członka mającego dostąpić spłodzenia (3Moj. 16:16-19), rozpoczął wyznawanie grzechów nad Kozłem Azazela, które rozpoczęło się jesienią 1914 r., a żęcie jako odrębne od pokłosia skończyło się wówczas, tj. 40 lat po rozpoczęciu się. (51) Fakt ten, że symboliczna zima ucisku, która rozpoczęła się w 1914 r. wchłonęła chrześcijaństwo częściowo, a w 1916 r. całkowicie, zaznaczył, że wtedy tylko utracjusze koron nie byli jeszcze wybawieni z błędu, co dowodzi, że przedtem wszyscy wierni byli wybawieni z Babilonu, jak świadczy Jeremiasz (Jer. 8:20). (52) Fakt, że pokłosie było dokonane przez Wielką Kompanię („ubogich”, którzy są takimi, ponieważ pozbawieni bogactw wysokiego powołania) i przez Młodocianych Godnych („przychodniów”, którzy są takimi, ponieważ nie są z duchowego Izraela) (3Moj. 19:9, 10), podczas gdy Maluczkie Stadko postępowało według prawa zapisanego, uderzało Jordan w pierwszym uderzeniu, walczyło w pierwszej walce antytypowego Gedeona i wyznawało grzechy nad kozłem Azazela od jesieni 1914 r. do jesieni 1916 r., dowodzi, że żęcie jako odrębne od pokłosia trwało czterdzieści lat, a samo pokłosie nie trwało dłużej jak prawie dwa lata. (53) Godzina pokuszenia rozpoczęła się 18 kwietnia 1878 r., zakończyła 6 grudnia 1919 r., a przez porównanie jej z godziną żęcia, dowodzi, że pokłosie było zakończone na wiosnę 1916 roku. To jest w harmonii z myślą, że żęcie jako odrębne od pokłosia zakończyło się czterdzieści lat po jego rozpoczęciu. (54) Piramida, zaznaczając datę 16 września 1914 r. jako czasu ostatniego spłodzenia z ducha, wzmacnia dowód Pisma Św., że żęcie jako odrębne od pokłosia trwało czterdzieści lat i zakończyło się w październiku 1914 roku. (55) Stały postęp grup Lewickich w kierunku ich przewidzianego podziału na 60 grup, z których przeszło 50 istnieje już obecnie, rozpoczął się jesienią 1916 r. i dowodzi, że Maluczkie Stadko było zżęte wcześniej. (56) Rozwinięcie Prawdy epifanicznej zapoczątkowane od 1916 r. dowodzi, iż Prawda paruzyjna przedtem już została skompletowana, a tym samym dokonała swego dzieła zżęcia Kościoła.
PRÓŻNE WYSIŁKI DANIA ODPOWIEDZI
Jak niektórzy próbują odpowiedzieć na większość wyżej wymienionych argumentów? Przez zaprzeczanie wyjaśnieniom naszego