Teraźniejsza Prawda nr 285-286 – 1976 – str. 35
(przed jego zgonem Młodociani Godni „nie mają specjalnego wodza ze swojej klasy” – E 11,669). Oczywiście ten wódz Młodociany Godny nie będzie powołany spośród nieoświeconych Epifanią Młodocianych Godnych, ponieważ ten co dobrze nie rozumie i z serca nie akceptuje Prawdy Epifanicznej, włączając Prawdę przedstawioną po 1954 r. w TP i BS, nie miałby właściwych kwalifikacji do kierowania tymi, którzy ją posiadają i rozumieją. Ponadto, wódz naznaczony Boskim sposobem „bez wątpienia będzie bratem o głębokiej pokorze, miłującej gorliwości, głębokiej wiedzy Pisma Św. i posiadającym w tych trzech sprawach zaufanie braci” (E 6,615).
SPECJALNI POMOCNICY ZAZWYCZAJ STAJĄ SIĘ WODZAMI
(6) Jak (a) przez spory okres czasu Jozue był specjalnym sługą i pomocnikiem Mojżesza, aż do śmierci Mojżesza (2Mojż. 24:13; 33:11; 4Mojż, 27:18-23; 5Mojż. 34:9), po czym nastąpił po nim jako przez Boga naznaczony wódz Izraela (Jozue 1:1-9); jak (b) br. Johnson był specjalnym pomocnikiem br. Russella od 1908 r. i dalej, aż do zabrania br. Russella, po czym nastąpił po nim, nie jako „on Sługa”, lecz jako wódz ludu Bożego z „przywilejem udzielania Prawdy Epifanicznej i nadzorowania ogólnej pracy Epifanicznej w stosunku – nie do Kapłanów, lecz – do Kozła Azazela” (przy Boskiej łasce ukończył tę działalność – E 10, 509 – i teraz coraz bardziej bywa uznawany jako Posłannik Epifaniczny w podawaniu nauk dla Lewitów Epifanii, nadzorowaniu ich dzieła i w stosunku do nich – E 6,150); jak (c) naznaczony w sposób Boski wódz Wielkiej Kompanii został wzbudzony pod wpływem nauk Posłanników Paruzyjnego i Epifanicznego i miał przywilej służyć podczas Epifanii aż do 22 października 1950 r. jako specjalny pomocnik br. Johnsona, a potem służył i dotąd służy jako wódz Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych (P '52,86, 87); tak więc (d) przez analogię i w harmonii z Pismem Św., rozumem i faktami, wydaje się, że wódz obrany Boskim sposobem spośród ludu Bożego, który by nastąpił po śmierci wodza Wielkiej Kompanii, nie jako wódz Wielkiej Kompanii, ale raczej jako wódz Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, będzie tym, który przez długi okres czasu służąc wiernie jako specjalny pomocnik wodza Wielkiej Kompanii, w dalszym ciągu będzie wierny Prawdzie na czasie i w takiej służbie, aż zostanie objawiony
kol. 2
jako mający objąć urzędowanie z Boskiego wyboru i aż obejmie urzędowanie, gdy ziemski bieg tego wodza będzie ukończony.
Br. Johnson zwrócił uwagę na działanie tej zasady następstwa w P '41,98, par. 1, w związku z Boskim naznaczeniem wodza i nauczyciela dla Swego ludu po śmierci br. Russella. On stwierdza: „W harmonii z Boskim postępowaniem należy oczekiwać, że w celu prowadzenia i nauczania odnoszących się do pracy następującej po żęciu, tej w stosunku do Kozła Azazela, Bóg zechce wybrać brata, który przez lata był specjalnym pomocnikiem br. Russella w odniesieniu do braci i jako taki pozostał wierny aż do śmierci br. Russella, podobnie jak np. On wybrał Polikarpa do członkostwa w gwieździe, który do śmierci Jana, członka gwiezdnego był jego wiernym pomocnikiem specjalnym, Arnolda z Brescii, który aż do śmierci członka gwiezdnego Abelarda był jego wiernym pomocnikiem specjalnym, itd.”.
RÓWNOLEGŁOŚĆ
OSTATNIEGO POMOCNIKA SPECJALNEGO BR. RUSSELLA
(7) Inną wskazówkę dot. Boskiego stosownego wyboru można znaleźć w E 11,670, gdzie stwierdza się, że kandydatem mającym zostać Posłannikiem Epifanicznym był ten, który stał się dla br. Russella „piątym i ostatnim pomocnikiem specjalnym i kandydatem na Posłannika Epifanicznego”.
Czterej poprzedni (porównaj E 9, 32) odpadli w Żniwie Wieku Ewangelii jako przesiewacze (zob. np. TP ’63, str. 44-49, 78-87), lecz piąty, br. Johnson, trwał wiernie do końca Żniwa Wieku Ewangelii i został naznaczony przez Boga do prowadzenia Jego ludu po śmierci br. Russella. Podobnie ten, który pierwszy po zgonie br. Johnsona był specjalnym pomocnikiem wodza Wielkiej Kompanii, szczególnie w jego służbie wodza i nauczyciela (P '51,38, 39; '52,88-91; '56,80-84; porównaj TP ’51, str. 37-40; ’53, od str. 4) później, w Wielkim Miniaturowym Żniwie Wieku Ewangelii, odpadł jako przesiewacz stanowiąc (między innymi) równoległość czterech pierwszych towarzyszy pomocników br. Russella, którzy dopuścili się odstępstwa jako przesiewacze w Żniwie Wieku Ewangelii (zobacz, np., P '55,66-93; korzystnym byłoby przestudiowanie wymienionego artykułu).
Ten, który objął urząd po tym przesiewaczu jako specjalny pomocnik wodza Wielkie] Kompanii i który trwał jako taki wiernie do końca