Teraźniejsza Prawda nr 285-286 – 1976 – str. 32
w ich potrójnej klasyfikacji (Kaatyci, Meraryci i Gersonici – 4Moj. 3:17-51; 4), „przedstawionych jako oddzielnych i różnych od klasy maluczkiego stadka [antytypowych Kapłanów] przy końcu tego Wieku. Ich stan widocznie po tym jest reprezentowany w warunkach Dziedzińca” (Zobacz także Z 4745, 5950, par. 4; E 4,126, 127). Jak cudownie wypełniło się proroctwo br. Russella oparte na Biblii!
Począwszy od końca 1916 r. trzy grupy Lewitów Wielkiej Kompanii i ich osiem pododdziałów (Kaat miał czterech synów, Merary dwóch i Gerson dwóch – 4Moj. 3:17-20), a także ich pod-pododdziały, stopniowo zaczęły być objawiane w rozwiniętym układzie przybytku Epifanicznego (P '49,153; TP ’62, str. 80, 81). Oczywiście Młodociani Godni, którzy także są antytypowymi Lewitami, są stowarzyszeni z Nowymi Stworzeniami we wszystkich tych grupach.
Z 4Moj. 7:2-8 wynika, że Bóg pozwolił antytypowym Lewitom Merarytom i Gersonitom posługiwać się symbolicznymi wozami (organizacjami; zob. Komentarz Bereański nt. 2Moj. 14:9; Izaj. 31:1) w wykonywaniu ich służby w Przybytku Epifanicznym, chociaż to wcale nie oznacza, że On pochwala złe nauki i praktyki Lewitów w związku z ich służbą (Psalm 107:10, 11). Meraryci otrzymali cztery wozy (4Moj. 7:8). Syn Merarego, Maheli, przedstawia zapalonych zwolenników Towarzystwa i „Ruterfordyzmu w Towarzystwie” (E 7,137). Im dano trzy symboliczne wozy: Towarzystwo Strażnicy, Biblii i Broszur (ang. W.T.B.&.T.S., zarejestrowane w Pensylwanii), Towarzystwo Kazalnicy Ludowej (ang. P.P.A., zarejestrowane w Nowym Jorku) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Studentów Biblijnych (ang. I.B.S.A., zarejestrowane w Anglii). Czwarty symboliczny wóz (organizacja z komitetem kontrolującym) był dany Ruchowi Standfastów (przedstawia go drugi syn Merarego, Muzy, którego historię i bliskie pokrewieństwo z Towarzystwem znajdziesz w E 6,731-749).
Podczas gdy w Ameryce i Anglii antytypowi Meraryci, Mahelici, zdobyli kontrolę nad sprawami Towarzystwa i jego trzema symbolicznymi wozami (E 7,47), Bóg dla antytypowych Lewitów Gersonitów przygotował dwa symboliczne wozy (4Moj. 7:7). Były to: korporacja Pastoralnej Biblijnej Instytucji antytypowych Gersonitów Semeitów w Ameryce i Komitet Studentów Biblii Gersonitów Lobnitów w Anglii (zob. E 7,48-50). Naturalnie inne ruchy Wielkiej Kompanii (Towarzystwo Głosu Eliasza, Stowarzyszenie Studentów Biblii Brzask itd.)
kol. 2
stowarzyszone z Młodocianymi Godnymi rozwinęły się także jako antytypowe grupy lewickie (pod-pododdziały) posiadające symboliczne wozy – organizacje z komitetami wykonawczymi, wydawniczymi itd. – wśród antytypowych Merarytów i antytypowych Gersonitów.
Lewici Kaatyci (4Moj. 7:9) do prowadzenia swojej pracy nie otrzymali symbolicznych wozów. To wskazuje, że antytypowi Lewici Kaatyci, chociaż trzymali się razem w różnych grupach, nie wierzyli w kontrolujące korporacje lub stowarzyszenia, ani ich nie posiadali do prowadzenia swojej pracy ogólnej. Synowie Kaata: Amram, Izaar, Hebron i Husyjel symbolizują, odpowiednio, jako oryginalnie rozwinięte, grupy Hirsho-Kittingerytów, Olsonitów, Ritchieitów i Sturgeonitów.
W Pańskiej opatrzności dozwolone nam było przeżyć w lutym i marcu poważną grypę z powikłaniami, z którego to doświadczenia doznaliśmy wielkich błogosławieństw. Mieliśmy dużo czasu na rozmyślanie i modlitwę a to zbliżyło nas bardzo do naszego drogiego Ojca Niebieskiego i naszego drogiego Pana Jezusa w łączności duchowej. Mieliśmy z Nimi bliską społeczność (1Jana 1:3) a Oni do nas przemawiali przez Swoje Słowo, świętego Ducha, opatrznościowe warunki, zarządzenia itd. Mieliśmy wielki ciężar w sercu, dotyczący oczywiście spraw odnoszących się do drogiego ludu Bożego. Między innymi rozważyliśmy sprawę
NASTĘPNEGO OPIEKUNA WYKONAWCZEGO
DLA ŚWIECKO-DOMOWEGO RUCHU MISJONARSKIEGO
Wobec zaawansowanego wieku obecnego Opiekuna Wykonawczego (jeśli Bóg pozwoli 31 maja 1975 r. rozpocznie 90-ty rok swego życia), jego niedawnej choroby i ze względu na zastanawiania się przez niektórych z wielkim zainteresowaniem nad tą sprawą i rozmowy na jej temat, wierzymy, że jest wolą Bożą, ażeby skoro to tylko będzie możliwe dokonać wyboru następnego Opiekuna Wykonawczego dla ŚDRM, który by prowadził jego działalność po naszej śmierci.
Przypomina się, że w P '60,63 ukazał się artykuł zawiadamiający o „Tymczasowym postanowieniu”. W dniu 3 września 1960 r. na zebraniu interesowym, mającym miejsce podczas konwencji we Filadelfii, była przedstawiona odpowiednia rezolucja i jednogłośnie przyjęta (P '60,77). Stanowiła ona tymczasowe zarządzenie do prowadzenia działalności ŚDRM