Teraźniejsza Prawda nr 285-286 – 1976 – str. 20
Jednakże ludzie w ogólności nie lubią, gdy im się mówi, że są grzeszni, zgubieni i potrzebują Zbawiciela. Wolą wierzyć w teorię ewolucji lub w to, że żywot wieczny mogą otrzymać na skutek pewnych form czczenia różnych bożków, łączenia się z niektórymi denominacjami, sprawiedliwe „bycie dobrymi” lub przez spełnianie dobrych uczynków, pomaganie drugim, itd. Naprawdę „mowa o krzyżu tym, którzy giną, jest głupstwem; ale nam, którzy bywamy zbawieni, jest mocą Bożą”. Wiemy, że „głupstwo Boże jest mędrsze, niż ludzie” 1Kor. 1:18, 25).
BŁOGOSŁAWIONY STAN CHRZEŚCIJAN
Tekst nasz wskazuje, że Bóg, który ze Swej wielkiej miłości zesłał Swego jednorodzonego Syna, aby zbawił świat, położył „w Syonie kamień obrażenia i opokę otrącenia” (porównaj Izaj. 28:16). W liście do Rzym. 9:32 Św. Paweł wskazał, że Bóg pozwolił Żydom w swej ślepocie i z powodu braku wiary „obrazić się o kamień obrażenia”, a do Rzym. 11:25 zapewnił nas, że to „obrażenie” potrwa aż do zupełnego wyboru Duchowego Izraela, po czym Bóg będzie ich błogosławił i za pośrednictwem wybranych Wieku Ewangelii wyleje na nich i na wszelkie ciało Swego Ducha.
W związku z nauczaniem o krzyżu, On „Nam, którzy bywamy zbawieni [próbnie, przez wiarę] jest mocą Bożą” (1Kor. 1:18). My z wdzięcznością i radością przyjmujemy Jezusa, który za nas umarł jako nasz Zbawiciel i Pan. Radujemy się z zapewnienia naszego tekstu, że „wszelki, który weń wierzy, nie będzie pohańbiony [w ang. zawstydzony; zawstydzić, być zawiedzionym]”. Jak cennym dla nas jest zapewnienie Jezusa „błogosławiony jest, który się nie zgorszy ze mnie”!
PRZESTROGA NA CZASIE
Historia poświęconego ludu Bożego wskazuje, że Szatan często przypuszcza specjalne ataki w okresie Pamiątki, kiedy to my obchodzimy śmierć naszego Pana. Jeśli w jakiś sposób odczuwamy naszą samowystarczalność, albo jeśli doznajemy uczucia pewności siebie lub ufamy ramieniu ciała to znaczy, że nadajemy się do popadnięcia w pokuszenia Szatana i „zachwycenia w jakim upadku” (Gal. 6:1). Musimy zawsze, a szczególnie w tym okresie, czuwać i modlić się, bo w przeciwnym razie wejdziemy w pokuszenie (Mat. 26:41).
kol. 2
Nawet Jezus w Swej prawdziwej pokorze powiedział: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co widzi, że Ojciec czyni”; „Nie mogęć ja sam od siebie nic czynić”; „Sam od siebie nic nie czynię, ale jako mię nauczył Ojciec mój, tak mówię” (Jan 5:19,30; 8:28). Jakim wspaniałym przykładem jest On dla nas do „naśladowania stóp jego” (1Piotra 2:21)!
Naśladowca Chrystusa jest ostrzeżony „aby więcej o sobie nie rozumiał, niżeli potrzeba rozumieć; ale żeby o sobie rozumiał skromnie, tak jako komu Bóg udzielił miarę wiary” (Rzym. 12:3). Nasz Pan mówi do nas jasno: „bo beze mnie nic uczynić nie możecie” (Jan 15:5). Przeto „nie iżebyśmy byli sposobni, co myśleć sami z siebie, jako sami z siebie, ale sposobność nasza z Boga jest” (2Kor. 3:5). Bo nie jest to mądre, aby „samych siebie w poczet drugich kłaść, albo porównywać z niektórymi, którzy sami siebie zalecają” (2Kor. 10:12). „A tak kto mniema, że stoi, niechże patrzy, aby nie upadł” (1Kor. 10:12).
Jezus po ustanowieniu Pamiątkowej Wieczerzy ku czci Swojej śmierci, powiedział do Swoich jedenastu Apostołów (Mat. 26:31); „Wy wszyscy się zgorszycie ze mnie tej nocy”. Jak mogli Jego wierni Apostołowie, którzy opuścili wszystko i poszli za Jezusem (Mat. 19:27), którzy uczyli się od Niego, cieszyli się społecznością z Nim przez ponad trzy lata oraz uznali i przyjęli Go jako „Chrystusa, onego Syna Boga żywego” (Mat. 16:16) – jak oni mogli zgorszyć się z Niego, ze swego Pana, Zbawiciela, Pasterza i osobistego przyjaciela?
PORYWCZY PIOTR JAKO PRZYKŁAD OSTRZEŻENIA
Apostoł Piotr dowiódł, że był jednym z najbardziej użytecznych Apostołów Jezusa. Tajemnica jego pomocy dla wszystkiego ludu Bożego leży w objawieniu przez Biblię jego ludzkiej natury – jej siły i słabości. On był pierwszym z Apostołów, który uznał Mistrza za Mesjasza, za Posłanego przez Boga; on był pierwszym z nich, który się Go zaparł; on był jedynym z dwunastu, który w obronie Mistrza wyciągnął miecz; on był też tym jedynym, który później przysięgał, że Go nigdy nie znał.
Dzięki Boskiemu zarządzeniu Piotrowi były dane klucze do otwarcia drzwi Wysokiego Powołania – „klucze królestwa niebieskiego” (Mat. 16:19). On użył jednego klucza władzy podczas Zesłania Ducha Św. i śmiało ogłosił Żydom otwarcie drogi do chwały, czci i nieśmiertelności. Trochę później, w oznaczonym