Teraźniejsza Prawda nr 282-283 – 1975 – str. 79
osiągnięcia Królestwa; a to oczywiście nadal trwało podczas Paruzji i Epifanii (Mojżesz wstąpił do Boga, w. 3). Przez cały czas tego wznoszenia się, szczególniej jednak podczas Żniwa Żydowskiego, Paruzji i Epifanii, Bóg nakazuje im, by przemawiali do braci żydowskich (powiesz domowi Jakubowemu) i do braci pogańskich (oznajmisz synom Izraelskim) o Boskim postępowaniu względem duchowych i cielesnych sług Szatana (com uczynił Egipcjanom, w. 4), o Jego popieraniu tych braci Słowem Bożym (nosiłem was… na skrzydłach orłowych), i jak przez Swoje środki opatrznościowe odłączył On ich od zła, a przyprowadzał do Swojej społeczności i służby (przywiodłem was do siebie). Wobec tych wielkich korzyści (przeto, w.5), obiecał On uczynić ich Swoim szczególnym skarbem (własnością, przekład KJV, Leesera itd. podają „osobliwym skarbem”) nad wszystkie inne klasy (nad wszystkie narody), ponieważ wszechświat jest Jego (moja jest wszystka ziemia). Bóg jednak na to postawił warunki: (1) posłuszeństwo wobec Jego Słowa (posłuszni będziecie głosu memu) i (2) wierność w ich przymierzu ofiary (strzec będziecie przymierza mego). Opisując szczegółowo Swoją myśl o ich staniu się Jego szczególnym skarbem, Bóg powiedział im, że oni staną się Jego królewskim Kapłaństwem (będziecie mi królestwem kapłanów, w. 6) i narodem całkowicie Jemu poświęconym (narodem świętym). Tę ofertę przywilejów wysokiego powołania Bóg polecił Jezusowi, aby podawał braciom przez cały Wiek Ewangelii, a szczególnie podczas Żniw (słowa… mówić będziesz do synów Izraelskich). Zgodnie z tym, Jezus wyjaśnił to wysokie powołanie wodzom ludu Bożego (zwołał starszych… i przełożył… te słowa, które mu rozkazał Pan, w. 7).
(25) To, że wodzowie tak pouczyli lud Pański, wiemy nie tylko z historii i obserwacji, ale również z tego, co zawiera dana odpowiedź ludu, tak jak jest to pokazane w w. 8. Przez cały Wiek Ewangelii, a szczególnie w Żniwach, lud Boży zgadzał się co do przestrzegania przymierza ofiary (lud… mówiąc wszystko, co… rzekł uczynimy, w. 8). Jezus przekazał odpowiedź ludu Ojcu nie tylko na początku jego poświęcenia, ale również przy wszystkich odnowieniach jego poświęcenia (odniósł… słowa… do Pana). Tak jak to obiecał szczególnie w dwóch Żniwach wśród kłopotów ludu (przyjdę… w gęstym obłoku, w. 9), Bóg przemawiał do naszego Pana (będę mówił z tobą) w sposób zrozumiały dla ludu (aby słuchał lud). Było to uczynione w celu dopomożenia ludowi
kol. 2
Bożemu, aby zawsze wierzył w Jezusa (ażeby też wierzyli tobie na wieki). Zaraz po tym Jezus oznajmił Bogu o poświęceniu ludu (opowiedział… słowa… Panu). Poprzez pozostały piąty tysiącletni dzień poczynając od Zielonych Świątek (dziś, w. 10) i przez cały szósty tysiącletni dzień (jutro) Bóg nakazał Jezusowi, aby służył uświęceniem ludowi (idź… a poświęć je). On również polecił Jezusowi, aby wymagał od ludu Bożego oczyszczenia się w jego postępowaniu z wszelkiej nieczystości ciała i ducha (wypiorą szaty swoje). To przygotuje ich (będą gotowi, w. 11), do stawienia czoła doświadczeniom, które nastąpią na początku trzeciego tysiącletniego dnia (dzień trzeci); albowiem w tym czasie, w Paruzji i Epifanii Bóg zwróci szczególną uwagę na sprawy Królestwa (zstąpi… na górę Synaj) w całkiem jawny i publiczny sposób, np. przez świeckie i religijne znaki w wyjawieniach zła w kościele, państwie, kapitale, pracy i społeczeństwie, a w związku z Izraelem w wojnie, rewolucji, anarchii, w gromadzeniach i przesiewaniach żniwa, w próbach i doświadczeniach, w objawianiu prawdy i błędu jako takich, w odłączeniu Małego Stadka, Wielkiego Grona itd. (przed oczyma wszystkiego ludu).
(26) Bóg również polecił Jezusowi, by zrobił różnicę pomiędzy ludem co się tyczy jego stosunków do królestwa. On więc odłączył klasy jedne od drugich przez szczególne nauki, czynności, gromadzenia i przesiewania należące do każdej z nich: Małe Stadko odrębne od Wielkiego Grona, Wielkie Grono od Młodocianych Godnych, Młodociani Godni od Usprawiedliwionych, Usprawiedliwieni od Obozowców, a Obozowcy odrębni od tych, którzy znajdują się poza Obozem (zamierzysz granice ludowi, w. 12). Ten nakaz był dany każdej klasie, aby trzymała się w swoich granicach (strzeżcie się), a przeto by nie chwytała za władzą odnoszącą się do Królestwa, nie należącą do niej (abyście nie wstępowali na górę) i żeby nic nie zanieczyścili, co odnosi się do Królestwa, czy to fałszywą doktryną, czy też złą praktyką (ani się dotykali brzegu jej). Ktobykolwiek więc zanieczyścił sprawy Królestwa, umrze w swoim stanowisku w klasie, do której należał: Członkowie Małego Stadka przez takie zanieczyszczenie odpadliby do Wielkiego Grona; a ktobykolwiek z Wielkiego Grona to czynił wypadłby z tej klasy i poszedłby na wtórą śmierć; zaś Młodociani Godni czyniąc to, wypadliby ze swojej klasy do Usprawiedliwionych; Usprawiedliwieni przez czynienie tego, wypadliby ze swojej klasy do klasy Obozu;