Teraźniejsza Prawda nr 282-283 – 1975 – str. 72
i Niszczyciel błędu jest przedstawiony w Obj. 19:11-16, jako Wódz siedzący na białym koniu z ostrym mieczem – prawdy na sprawy świeckie i religijne – wychodzącym z Jego ust. A idące za Nim armie również na białych koniach przedstawiają członków Jego ciała.
Nastąpiło wiele zbicia i zniszczenia błędu przez naszego Pana za pośrednictwem paruzyjnych tomów br. Russella i epifanicznych tomów br. Johnsona, przez ich czasopisma i innym sposobem, jak również przez innych, włączając w to innych wówczas pozostających członków Małego Stadka, członków Wielkiego Grona, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, zbijających sześć wielkich błędów sześciu wielkich przesiewań – Zaprzeczanie Okupu, Niewiara, Kombinacjonizm, Reformizm, Kontradykcjonizm i Rewolucjonizm (zob. art. „Wezwania, Przesiewania i Broń Ku Zabijaniu”; T. P.’34,18; '63,44) – gdy one działały i jeszcze działają wśród poświęconych, usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych. Ta praca zbijania nadal była prowadzona w T. P. i w naszych innych publikacjach od śmierci br. Johnsona, jak również przez zbijające wysiłki tych, którzy posiadali prawdę na te przedmioty.
Trzy wielkie podstawowe doktryny imperium Szatana – o Boskim prawie (1) królów, (2) arystokratów i (3) kleru – były szczególnie atakowane przez naszego Pana i są one w procesie zupełnego zniszczenia. Również i pod tym względem wiele dokonano. Nauki o Boskim prawie królów i arystokracji zostały prawie zupełnie zniszczone w umysłach ludzi, a nauka o Boskim prawie kleru idzie tą samą drogą. Stosunkowo mało już ludzi przyjmuje na ślepo i bez kwestionowania to, co naucza kler. Nawet papież w swoich wypowiedziach jest kwestionowany przez laików rzymskokatolickich, a w wielu wypadkach jest on zlekceważony i nie poparty przez nich, np. w jego wypowiedziach na temat kontroli urodzeń i w sprawie głosowania nad prawem zezwalającym na cywilny rozwód we Włoszech.
Trzy wielkie podtrzymujące doktryny imperium Szatana – (1) wieczne męki, (2) świadomość umarłych i (3) nieśmiertelność ludzkiej duszy – były również specjalnie atakowane przez naszego Pana począwszy od 1874 r. i są one stopniowo niszczone. Dziękujemy Bogu za postęp jaki był dokonany. Obecnie stosunkowo mało ludzi będzie się starało popierać te fałszywe nauki. Jezus za pośrednictwem złączonych wysiłków wszystkich braci i sióstr w Prawdzie, wraz z innymi zupełnie zniszczy
kol. 2
wiarę ludzi w te wielkie błędy. Jego postępowanie z tymi podtrzymującymi doktrynami (1) i (2) jest przedstawione przez powstanie Giedeona i zabicie madiańskich królów Zebeę i Salmana. Odbieranie przez Jezusa każdego tekstu Pisma Św. za pośrednictwem wszystkiego ludu Bożego, używanego przez odnośnych błądzicieli do upiększenia ich organizacji, aby podtrzymać fałszywe nauki, jest przedstawione przez Giedeonowe odebranie ozdoby z szyi wielbłądów ich (Sędz. 8:21; P '40,121, szp.2). Wszyscy powinni się przyłączyć do Jezusa w tej pracy.
UPADEK BABILONU
Sto lat temu Babilon, nominalny kościół, nie był jeszcze odrzucony. Był on jeszcze mówczym narzędziem Pańskim, „złotym kubkiem w ręce Pańskiej” (Jer. 51:7; Obj. 17:4). Ale w kwietniu 1878 (jako równoległość odrzucenia nominalnego systemu żydowskiego od urzędu mówczego narzędzia 1845 lat wcześniej, t j. w kwietniu 33 r. po Chr.) Babilon został odrzucony od urzędu mówczego narzędzia. Został on wówczas wypluty z ust Pańskich (Obj. 3:16), a głos Oblubieńca i Oblubienicy nie był już słyszany od tego czasu ani już więcej nie będzie słyszany w nim – za jego pośrednictwem (Obj. 18:23). Od tego czasu głos mówi tylko poza Babilonem, jak to pokazuje historia (P’50,63).
Również w 1878 r. nastąpiło wezwanie do ludu Bożego, aby wyszedł z Babilonu (Obj. 18:4; Izaj. 52:11; Jer. 51:6 Mat. 24:31) i żeby nie stał się uczestnikiem jego grzechów i nie wziął z jego plag – ze śmierci, smutku i duchowego głodu (Obj. 18:8). Wszyscy z Małego Stadka znajdujący się w Babilonie wyszli z niego na wiosnę 1916, kiedy zakończyło się pokłosie żniwa (Obj. 7:1-4); tak samo wyszło z Babilonu wielu członków Wielkiego Grona, Młodocianych Godnych, Poświęconych Obozowców Epifanii i niepoświęconych tymczasowo usprawiedliwionych. W ogólności Babilon obecnie odczuwa smutny brak prawdziwego Ducha Chrystusowego.
Chociaż niektórzy prawdziwie poświęceni z każdej powyżej wymienionej klasy poświęconych są jeszcze w Babilonie z wyjątkiem Małego Stadka, to jednak są oni stosunkowo nieliczni w porównaniu do liczby prawdziwie poświęconych, która znajdowała się w nim na początku Żniwa. Prawdziwie poświęceni, którzy jeszcze znajdują się w Babilonie, są wielce rozgniewani (por. 2Piotra 2:7) z powodu