Teraźniejsza Prawda nr 281 – 1975 – str. 51
przed sobą zabitą i rozkrojoną na kawałki krowę i kazał uczonym żydom po hebrajsku nazwać każdą część po to, aby był w stanie lepiej przetłumaczyć Pięcioksiąg Mojżesza. Jego tłumaczenie stało się podstawą tłumaczeń duńsko-norweskich, holenderskich, szwedzkich i islandzkich. A przez Tyndala wpłynęło ono na ang. przekład króla Jakuba (w skrócie KJV). Tłumaczenie to stworzyło górnoniemiecki (literacki) język. Wkrótce ukazały się również tłumaczenia w językach: francuskim rosyjskim, polskim, litewskim, hiszpańskim, portugalskim, węgierskim itd.
Obecnie przystępujemy do krótkiej oceny niektórych angielskich tłumaczeń, rozważając najpierw tłumaczenia całej Biblii w tym porządku w jakim one ukazywały się, a potem zastanowimy się nad oddzielnymi tłumaczeniami Starego Testamentu i Nowego Testamentu.
PRZEKŁAD KRÓLA JAKUBA
Ten umiłowany, szeroko używany i wpływowy przekład z hebrajskiego i greckiego języka był dokonany przez 47 zdolnych uczonych biblistów na zaproszenie króla Anglii Jakuba I. Ukończony w 1611 r. opierał się on na dziewięciu innych angielskich tłumaczeniach: Wyclifa, Tyndala, Coverdale’a, Matthewa, Tavernera, Cranmera, na Przekładzie Genewskim, na Biblii Biskupów i na Przekładzie Douay. Przekład ten do dzisiaj jest jeszcze najwięcej umiłowany, chociaż są liczne niedawno wydane przekłady. Wielu nauczyło się na pamięć tekstów w jego pięknym, ale archaicznym, elżbietańskim języku angielskim i używa go do czytania i do nabożnych celów, ale również wielu się zwraca do niedawnych tłumaczeń dla poważnego badania i dla porównania. Język zmienia się, a ten, który pochodzi z r. 1611 był tak ekstensywny, iż znaczenie wielu słów poważnie zmieniło się. Kiedy ustępy Pisma Św. z powodu archaicznego języka nie są jasno zrozumiałe, to strata jest oczywista. W tym związku ostatnio dokonane przekłady, które ściśle postępują za najstarszymi manuskryptami, są wielce pożyteczne.
Aby to zilustrować, zauważmy ang. słowo „preyent”. W starym języku angielskim słowo to oznaczało (zgodnie z jego pochodzeniem) „ukazać się, poprzedzać, uprzedzać”; wyciągniemy jednak złą myśl, jeżeli zastosujemy to słowo, tak jak ono jest pospolicie używane dzisiaj oznaczając „przeszkodzić, utrudnić, powstrzymać od wydarzenia się, zaistnienia itd.”
kol. 2
W Psalmie 18:6 czytamy „zachwyciły” [w ang. jest tu użyte słowo prevent] mię sidła śmierci”. Literalne Tłumaczenie Younga wyjaśnia to słowo: „Przede mną są sidła śmierci”. A tłumaczenie Żydowskiego Towarzystwa Publikacji i przekład the Revised Standard Version (w skrócie RSV) oddają to słowo jako „stanąć w obliczu”.
W Psalmie 88:14 czytamy: „Z poranku uprzedza [ang. słowo prevent] cię modlitwa moja” – nie znaczy to, że modlitwa Dawida przeszkodzi lub utrudni coś Bogu, ale że „ukaże się” lub „stanie w obliczu” Boga, tak jak to słowo oddają ostatnio wydane przekłady. Podobnie to słowo oddają one w Ew. Mat. 17:25, kiedy „uprzedził [prevent] go [Piotra] Jezus”, On „wyprzedził” go lub „pierwszy przemówił”. Tak samo czytamy w 1Tes. 4:15 odnośnie zmartwychwstania umarłych w czasie Wtórego Przyjścia Jezusa, że „my, którzy żywi pozostaniemy do przyjścia Pańskiego, nie uprzedzimy [prevent] onych, którzy zasnęli”. Nie oznacza to, że żyjący święci przeszkodzą lub powstrzymają od wzbudzenia tych świętych, którzy śpią (1Kor. 15:18) w nieświadomym stanie śmierci przy Wtórym Przyjściu, ale że żyjący święci nie „uprzedzą” ich, tak jak to słowo właściwie oddają ostatnio wydane tłumaczenia.
Innym przykładem jest ang. słowo „letteth” w 2Tes. 2:7: „Ten, który teraz przeszkadza” (ang. słowo letteth). Przekład the Emphatic Diaglott i inne tłumaczenia pokazują, że archaiczne znaczenie słowa letteth było „przeszkadza, utrudnia, wstrzymuje”, a które się całkiem różni od jego dzisiejszego pospolicie używanego znaczenia „pozwala” lub „zezwala”. (Co do wyjaśnienia tego tekstu, zob. tom II Nadszedł Czas, str. 323).
Chociaż inne przekłady są cenne dla porównawczego badania, to jednak przekład KJV jest nadal najwięcej przyjmowany i szeroko używany. Jest on niezrównany w swoich czcigodnych wyrażeniach, nieprześcigniony w swojej poetyckiej piękności i znakomity w swoich wysiłkach naśladowania bardzo ściśle ograniczonego tekstu hebrajskiego i greckiego – nawet słowo w słowo, jeżeli to jest możliwe.
DOSŁOWNE TŁUMACZENIE YOUNGA
Dr Robert Young, opracował Analityczną Koordynację Younga i wydał to wyśmienite tłumaczenie (1862), praktycznie będące oddaniem słowo w słowo na język angielski użytych przez niego tekstów hebrajskich i greckich. Chociaż był on prezbiterianinem, to jednak mało