Teraźniejsza Prawda nr 279-280 – 1975 – str. 46
i ćwiczenia w sprawiedliwości (łyżka Abidana), nie wymagały wiele nauki. Chociaż pozafiguralny Abidan miał mniej czy więcej nieuczonych członków – Penn, Pennington i Irving, ich najbardziej oczytani mężowie, posiadali tylko co najwyżej średnie wykształcenie – mógł jednak ofiarować swoją misę, czaszę i łyżkę.
(62) Dowiadujemy się zatem, że pozafiguralny Abidan dobrze ofiarował swoją misę. Jego kazania i pisma są przepełnione naprawianiem złego postępowania. Naprawiał każdą bałwochwalczą myśl i czyn oraz każdy popęd grzesznego serca, które zamiast służyć Bogu, zaczęło skłaniać się do służenia – sobie, światu, dostojeństwu, stanowisku, popularności, bezpieczeństwu, wygodzie, żywotowi, zdrowiu, złości, gniewowi, posiadaniu, hipokryzji, żołądkowi, przeciwnej płci, pracy, urzędowi, mężowi, żonie, rodzicom, dzieciom, przyjaciołom, domowi, krajowi, społeczeństwu, przełożonym, przyjemności, wystawności itd. Pozafiguralny Abidan strofował to i naprawiał jako niesprawiedliwość przeciw Bogu dowodzącą, że Bóg nie był miłowany nade wszystko. Gromił i naprawiał wszelkie nieposzanowania, fałszywe i bluźniercze traktowanie osoby Boga, Jego charakteru, Słowa i dzieła. Niedowiarstwo i pogarda religii były przez niego naprawiane. Formalizm rytualizmu, czy to episkopalnego czy katolickiego otrzymał strofowanie i naprawę z jego rąk. Niedbalstwo najemnych pasterzy o owce i baranki Chrystusowe było surowo strofowane i naprawiane przez niego. Legalizm purytanizmu doznawał naprawień swej zewnętrznej religii. Wskazywał, że scholastyczna doktryna była nieco lepsza aniżeli ludzka filozofia, którą należało usunąć. I nie mniej wychłostał racjonalistyczne zgadzanie się, że toleranci, tj. ci, co odbiegali od ścisłych przepisów religijnych, prowadzili do niedowiarstwa. Agnostycyzm * i deizm ** odczuły ukłucia jego strofowań i nawoływań do naprawy.
GRZECHY PRZECIWKO CZŁOWIEKOWI NAPRAWIONE
(63) I niemniej dokładne były jego naprawienia grzechów człowieka przeciw człowiekowi. Nadużycia urzędników cywilnych spotkały się z jego naprawą. Jasno wypowiadał się
kol. 2
pozafiguralny Abidan przeciw przekupstwu sędziów, ministrów i prawodawców, przeciw tyranii panujących, przeciw okrucieństwu sędziów, urzędników policyjnych, szeryfów i urzędników więziennych, przeciw złemu usposobieniu panujących polityków, oficerów i żołnierzy, a zatem przeciw lekceważeniu lub zaniedbywaniu obowiązków przez tych wszystkich ludzi na różnych stanowiskach, które wymagały, by je sumiennie spełniali, bo niespełnianie tychże obowiązków było pogwałceniem miłości bliźniego, jako samego siebie. On również naprawiał grzechy popełniane przeciw stosunkom rodzinnym. Potępiał i naprawiał grzechy mężów przeciw żonom: brak miłości, poszanowania, zaopatrzenia potrzeb życiowych i wierności dla żon. Grzechy żon przeciw mężom – brak miłości, poszanowania, posłuszeństwa, troskliwości i wierności dla mętów – traktował w ten sam sposób. Napominał i naprawiał rodziców nie spełniających obowiązków względem swoich dzieci, jak np. niemiłowanie, nietowarzyszenie, nieutrzymywanie i niewychowywanie ich, tak dla ich obecnego dobra w tym życiu jak i w przyszłym. Starał się usunąć nieposłuszeństwo dzieci, nieposzanowanie, brak miłości i zaufania do rodziców. Naprawiał postępowanie niszczące pokój między człowiekiem a człowiekiem, między obywatelami a władcami, między partiami i między narodami. W ogóle naprawiał wszystko co szkodziło zdrowiu i życiu. Naprawiał nawet morderców, zawistnych, szkodliwych, nie dających się przebłagać, gniewliwych, złośliwych i mściwych. Cudzołożnika, wszetecznika, handlarza białymi niewolnikami i tego co pobudzał do niemoralności – on również napominał i naprawiał. Rabuś, złodziej, oszust, fałszerz, lichwiarz, łupieżca, przekupnik i pustoszyciel byli napominani i naprawiani ze złych postępków przeciw braterskiej miłości. Kłamca, krzywoprzysięzca, obmówca, człowiek podejrzliwy i roznoszący skandal (szantażysta), byli naprawiani przez nawoływanie do braterskiej miłości. Chciwiec, okrutny wierzyciel i nierzetelny dłużnik jednako odczuli strofowanie i naprawę, za nieczynienie tego, co chcieliby aby im czyniono. Tym sposobem pozafiguralny Abidan ofiarował swoją misę w naprawianiu grzechu w ogólności i grzechów poszczególnych.
(64) A także ofiarował pozafiguralną czaszę, broniąc swojej szafarskiej doktryny przed atakami. Wiele błędów, jakie posiadał na rozmaite przedmioty były powodem wielu ataków, na które nie był w stanie dać odpowiedzi, lecz
_______________________
* Agnostycyzm, pogląd filozoficzny, uznający niemożliwość uzasadnienia istnienia Boga. – Przyp. tłum.
** Deizm, wiara w jednego Boga nieosobowego, oparta na podstawie rozumu, odrzucająca Pismo Święte, jako objawienie; wolnomyślna filozofia religii. – Przyp. tłum.