Teraźniejsza Prawda nr 279-280 – 1975 – str. 33
jest brak słów: to stanie się). Ponieważ Jezus i Jego mówcze narzędzia byli tylko Boskimi przedstawicielami w tej sprawie, więc ich szemranie nie było rzeczywiście przeciwko nim, ale przeciwko Bogu (my co jesteśmy … nie przeciwko nam, ale …Panu). Wówczas Jezus polecił w każdym okresie szemrania Swoim mówczyni narzędziom, aby przez ich nauki zgromadzili lud razem w sprawach odnoszących się do Pana (Aaron … zgromadzenia … przystąpcie przed obliczność Pańską, w. 9), ponieważ przeciwko Bogu oni zgrzeszyli, a to On zauważył (usłyszał Pan szemranie wasze). Gdy tak nauczały mówcze narzędzia, a lud zwracał uwagę na prawdę o jego odosobnieniu od świata, to Boska mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc stały się dla niego widoczne w Prawdzie (mówił Aaron … do synów Izraelskich … ku puszczy … chwała … w obłoku, w. 10). Potem Jehowa powtarza Jezusowi myśli wyrażone w w. 6-8 o błędzie i Prawdzie następujących w sześciu okresach (w. 11, 12).
(7) Wynika z tego, że w każdym okresie nastąpił błąd (wieczór … przepiórki, w. 13). Te błędy następowały stopniowo i w sposób wzrastający w każdym następującym okresie aż osiągnęły swój szczyt w okresie Filadelfii zarówno w katolickim jak i protestanckim sekciarstwie w sprawach doktryny, praktyki i organizacji (okryły obóz). Szczegóły tych spraw były podane w naszym przedstawieniu o ofiarach książąt Wieku Ewangelii (T.P. '33,51, 77; '34,35, 62, 74, 93; '35,26, 43, 62; '36,44, 52, 76, 83) i o Eliaszu – figura i pozafigura (T.P. '28,50-56; '32,44-45; dalszy ciąg w E. tomie 3, 39-58), dlatego nie będziemy tu tego powtarzać. Pozostając wiernym Swojej obietnicy danej przez Prawdę Jego Słowa Pan również dał w każdym z pierwszych sześciu okresów Swojemu ludowi stopniowo i w sposób wzrastający duchową Prawdę na czasie, znalezioną w stanie odosobnienia (rano rosa leżała … przestała padać … na puszczy … coś drobnego [dosłownie cienkiego], okrągłego [dosłownie płatkowatego, w. 14). Prawda ta przychodziła w bardzo małej ilości i jasności w każdym okresie, a gromadząc się pod koniec każdego okresu dochodziła ona do dużej ilości i zgody (drobnego [cienkiego] jako szron na ziemi). Gdy każdy nowy zarys Prawdy przychodził na czasie, to lud Pański nie znając go przedtem wzajemnie się pytał, co to jest w odniesieniu do jego natury i znaczenia (co gdy ujrzeli synowie Izraelscy, mówili … Manhu, czyli: Co to jest? [man hu dosłownie znaczy co to jest? Oczywiście, że zaraz nie nazwali ją Manną,
kol. 2
ponieważ nie wiedzieli co to było, a dopiero dowiedzieli się, czym ona była, gdy Mojżesz im to wyjaśnił] nie wiedzieli, co było, w. 15). Nasz Pan wyjaśnił przez Swoje mówcze narzędzia Swojemu ludowi, że był to pokarm duchowy dostarczony przez Boga (rzekł Mojżesz … tenci jest chleb, który wam dał Pan ku jedzeniu). Popularne hebrajskie słowo oznaczające co, man, stało się odtąd hebrajską nazwą dla tego pokarmu z nieba. Ponieważ manna przedstawia Prawdę jako pokarm duchowy, więc ona też przedstawia naszego Pana jako nasze oświecenie, usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie, albowiem Prawda i Biblia koncentrują się na Chrystusie, są Chrystocentryczne (Jan 6:27, 32-58); w miarę jak ją spożywamy, korzystamy z Niego jako z naszego Nauczyciela, Usprawiedliwiciela, Uświęciciela i Wyzwoliciela (1Kor. 1:30). Nasz Pan na Boską sugestię w miarę jak Prawda stawała się na czasie w szóstym okresie polecił Swojemu ludowi (rozkazał Pan, w. 16) przez Swoje mówcze narzędzia, by zawsze badał (zbierajcie) Prawdę stosownie do jego zdolności (gomer) i potrzeby (ku jedzeniu) według określenia (liczby) ich zgromadzeń (namiotów) wymagających tego jako zgromadzenia i jako jednostki w zgromadzeniach (liczby dusz). W zgodzie z tym poleceniem lud Boży uczynił tak jako zgromadzenia i jako jednostki (uczynili tak synowie Izraelscy, w. 17) według swojej potrzeby i zdolności; niektórzy zdobyli więcej Prawdy, inni zaś mniej (jedni więcej, drudzy mniej). Mierzyli ją swoją zdolnością (mierzyli w gomer, w. 18) i swoją potrzebą (co … zjeść), każdy miał dosyć bez nadwyżki; bo niektórzy mieli zdolność i potrzebę na więcej, inni zaś na mniej (nie zbywało … co więcej nazbierał … nie dostawało … co mniej).
(8) Nasz Pan dał polecenie, aby żadne zgromadzenie lub jednostka nie pozostawiło żadnej Prawdy na czasie nie użytej w danym okresie do następnego okresu, ale żeby wszelka Prawda na czasie w jakimkolwiek okresie była przyswojona jako pokarm duchowy w ciągu jej stosownego okresu; ponieważ jako pokarm na czas słuszny była ona potrzebna do zwycięskich celów w jej własnym okresie (mówił też Mojżesz do nich: Żaden niech nie zostawia z niego aż do zarania, w. 19). Niektórzy nie chcieli zastosować się do tego napomnienia (nie słuchali… zostawili z niego … aż do poranku, w. 20), a wynikiem tego było, że Prawda zepsuła się w ich umysłach na błąd (obróciło się w robaki), a w ich sercach na grzech (ześmierdło się), a co oczywiście nie podobało się naszemu Panu