Teraźniejsza Prawda nr 278 – 1975 – str. 5

1914 roku. W tym czasie, kiedy było właściwym dla naszego Pana objąć Swą wielką moc i panowanie, narody już były rozgniewane. One już ponad miesiąc przed tym czasem były w stanie wojny, ponieważ tak były rozgniewane. Właściwym czasem „gniewu” był 21 wrzesień. Spodziewamy się większej manifestacji tego gniewu.”

      W czasie od 20 września 1914 roku do listopada 1916 roku (zob. T.P. '26,86, par. 20; '33,38, par. 20) nastąpiła „chwała” przedstawiona w Ps. 149:5-9 – sława specjalnych przywilejów służby, „aby wykonywali ogłaszali, por. BS '73,46, par. 3 pomstę nad narodami”, „karząc królów i książąt oraz ich zwolenników przez stwierdzenie faktów i danie dowodów, wobec całego świata ich złego postępowania, dowodów przyrównanych do okowów i łańcuchów” (E. tom 4,155, par. 1). Ten ustęp przez wyrażenie „tac jest sława wszystkich świętych jego” wskazuje, że w tej sławie będzie miał udział nawet ostatni członek Maluczkiego Stadka (T.P. '21,4; '27,20, par. 12; T.P. '35,84, par. 12; T.P. '61,78, par. 12; '23,26, par. 3, 4; T.P. '27,76, par. 12, 13; T.P. '68,44, par. 2, 4).

      To chwalebne świadectwo Maluczkiego Stadka z różnych punktów widzenia jest także pokazane w innych tekstach Pisma Św.: Aaron wyznający „wszystkie nieprawości synów Izraelskich i wszystkie przestępstwa ich ze wszystkimi grzechami ich” (T.P. '25,55, szp. 2; T.P. '31,23, par. 21), aniołowie przedstawiający Lotowi zło Sodomy i grożące zniszczenie, szpiedzy mówiący o grzechach Jerycha i zbliżającym się zniszczeniu, pierwsza walka Gedeona, Samuel przedstawiający Heliemu zło i karę jego synów, oraz uderzenie Jordanu przez Eliasza.

      We wszystkich tych kolejnych etapach inauguracji Królestwa Mesjasza, począwszy od 1874 roku, panowanie Jehowy, Wszechmogącego, ciągle wzrastało w sprawach ziemskich, w burzeniu imperium Szatana, dalszych* dodatkowych odkryciach restytucyjnych i wynalazkach dla błogosławienia ludzkości itd. On jednak rozpoczął panowanie w znaczeniu panowania w Chrystusie kompletnym, Głowie i Ciele, posiadającym chwałę Boskiej natury (1Kor. 15:43; Kol. 3:4; 1Jana 3:2) od 22 października 1950 roku, kiedy to pozaobrazowy Zachariasz (2Kron. 24:20-22; Łuk. 11:51), ostatni członek „ofiarowanego życia Kościoła” (Z 5256, szp. 2, par. 3) przeszedł pod drugą zasłoną do Świątnicy Najświętszej. Wówczas pierwsze zmartwychwstanie zostało skompletowane. (Panowanie Pośrednictwa – Mat. 25:31 – należy jeszcze do przyszłości).

kol. 2

SPECJALNY NAKAZ

      Głos, który wyszedł z tronu (za pośrednictwem Boskiego Posłannika Epifanicznego, 49-go a zarazem ostatniego członka gwiezdnego) podał specjalny nakaz Wielkiej Kompanii i Młodocianym Godnym, dwom klasom poświęconych Bogu współsług, czczących Go i pozostawionych na ziemi i nadal pozostających po zabraniu ostatniego członka Maluczkiego Stadka. Im było powiedziane, aby chwalili Boga naszego (Obj. 19:5, zob. Diaglott) i pośród ludu wielkiego (wody) i wśród mocnych kontrowersji (gromów) oznajmili poselstwo Obj. 19:6-9.

      Było to po śmierci Posłannika Epifanicznego, ostatniego członka Maluczkiego Stadka (zob. T.P. '51,20), gdy Wielka Kompania i Młodociani Godni rozpoczęli ogłaszanie w specjalnym znaczeniu dobrej nowiny: „Halleluja! iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący”.

      Od jesieni 1954 roku okres Epifanii lub Apokalipsy zaczął zachodzić na okres Bazylei (Królestwo) i od tego czasu żaden Młodociany Godny nie może być pozyskany (T.P. '49,42, 43) a pozaobrazowy Epifaniczny (Lewicki) Dziedziniec jest oczywiście skompletowany w jego członkach. Inni, którzy wierzą w Chrystusa jako Zbawiciela i Króla są zobrazowani w Obozie Epifanicznym (E. tom 10,672) i poświęcają się od jesieni 1954 roku. Prawdą oświeceni, Poświęceni Obozowcy Epifanii, od jesieni 1954 roku łączą się z Prawdą oświeconymi pozaobrazowymi poświęconymi Lewitami w ogłaszaniu w specjalnym znaczeniu chwalebnego poselstwa „Halleluja: iż Pan nasz Bóg, Wszechmogący, panuje”.

      W dodatku do wiernego kontynuowania studiowania, rozważania i praktykowania Prawdy, drodzy Bracia, ogłaszajmy wszyscy nadal wzmacniające serce poselstwo Królestwa, jak Bóg nas poucza ażeby to czynić. Czyńmy to przy pomocy każdej metody jaką możemy się posłużyć – kazania, nauczania, studiów biblijnych, rozmów, pracy kolporterskiej i strzeleckiej, pracy pasterskiej, dystrybucji ulotek doręczanych lub wysyłanych pocztą (włączając specjalnie pracę do pogrążonych w żałobie), zapraszania innych na zebrania itd. Na początku drugiego stulecia Wtórego Przyjścia naszego Pana i Jego Tysiącletniego Panowania, dążmy naprzód z większym zdecydowaniem aniżeli dotąd, wierni w naszym poświęceniu Bogu, włączając świadczenie Prawdy.

      Tak więc, w sposób najbardziej możliwy do przyjęcia, chwalmy naszego Boga, który obecnie panuje na ziemi w uwielbionym Chrystusie