Teraźniejsza Prawda nr 278 – 1975 – str. 4

przyprowadzeniu ludzkości do doskonałości, zaofiarowaniu wszystkim nie wybranym wiecznego życia na doprowadzonej do doskonałości ziemi – Raju.

      Do jesieni 1874 roku, rodzaj ludzki w ogólności mozolił się pod przekleństwem Adamowym przez sześć 1000-letnich dni. Jezus, który „Panem jest i sabatu” (Mat. 12:8; Mar. 2:28; Łuk. 6:5), przyszedł wówczas – przy końcu sześciu 1000-letnich dni będących pod przekleństwem a na początku siódmego 1000-letniego dnia – aby dla ludu Bożego zaprowadzić pozafiguralny Sabat, „Tysiącletni odpoczynek od przekleństwa” (F 479-485, wyd. z 1961 r.; P '43,45, par. 2).

      Na początku więc Wielkiego Tysiącletniego Sabatu, jesienią 1874 r., „Pan nasz Bóg, Wszechmogący”, rozpoczął przez Jezusa, Swego Pomazanego Przedstawiciela, panowanie w Swoim Królestwie na ziemi, w którym to czasie rozpoczął także „Wielki Jubileusz, Czasy Restytucji wszystkich rzeczy” (B 205-208, 215).

      Poświęcony lud Boży Wieku Ewangelii (włączając teraz Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, w obecnym okresie zachodzenia Epifanii na Bazyleję lub Królestwo) miał przywilej, aktualnie lub tymczasowo, wchodzić przez wiarę „do uznanego odpoczynku od przekleństwa, który to odpoczynek usprawiedliwienie z wiary przypisuje osobom usprawiedliwionym z wiary” (E. tom. 11, 480), „Albowiem wnijdziemy do odpocznienia, którzyśmy uwierzyli” (Żyd. 4:3).

      Jednakże odpoczynek, do którego będzie się wchodzić podczas Tysiącletniego Dnia Sabatu, nie będzie poczytanym – odpoczynkiem z wiary usprawiedliwiającej – lecz aktualnym odpoczynkiem, wynikającym z uczynków usprawiedliwiających (Obj. 20:12). Ten odpoczynek rozpocznie się od inauguracji Nowego Przymierza i będzie sprawiał przyjemność rodzajowi ludzkiemu w miarę, jak będzie czynił postęp na Gościńcu Świętobliwości (Izaj. 35:8-10).

      Świat Tysiącletni, na podstawie zastosowanej łaski okupu, będzie tymczasowo usprawiedliwiony aż do osiągnięcia zupełnej doskonałości. Br. Russell pisał (Z 5959, par. 6): „O ludzkości będzie można wtedy powiedzieć, jako tymczasowo usprawiedliwionej przez Pośrednika i Jego Królestwo, jednakże jej usprawiedliwienie w zupełnej doskonałości będzie osiągnięte dopiero przy końcu Tysiąclecia, kiedy zostanie przedstawiona Ojcu i przez Niego przyjęta” (zob. także Książkę Pytań, str. 656; T.P. '60,9, par. 35; P '63,44, 45).

kol. 2

RÓŻNE OKRESY INAUGURACJI KRÓLESTWA

      Chwalebne Tysiącletnie panowanie rozpoczęło się w 1874 roku. Pierwszym królewskim aktem Jezusa było pochwycenie Szatana i rozpoczęcie wiązania go na tysiąc lat wielkim łańcuchem Prawdy (Obj. 20:1-3). Było to „pierwszym dziełem nowej dyspensacji” (A 85, wyd. IV, 1950). W następnym okresie nasz Pan zaczął „dom jego plądrować” (Mat. 12:29; Mar. 3:27; Łuk. 11:21, 22). Nasz Pan wiosną 1878 roku całkowicie wyzwolił śpiących świętych (1Kor. 15:51, 52) z ręki tego, „który miał władzę śmierci, to jest diabła” (Żyd. 2:14). W ten sposób Jezus zapoczątkował chwalebne, niewidzialne wniebowzięcie Swojej Oblubienicy, 144 000. Było to, zgodnie z równoległościami dyspensacyjnymi, dokładnie 1845 lat po Jego zmartwychwstaniu na wiosnę R.P. 33, a przez wzbudzenie ich, Bóg za pośrednictwem Swego Przedstawiciela, Jezusa Chrystusa, wziął wielką moc i rozpoczął królowanie (Obj. 11:17; D 767-770; T.P. '25,78).

      Ogłaszanie proklamacji, nakazów i poselstw „siódmego anioła” (Obj. 11:15) coraz bardziej pobudza ruchy świata do obalenia imperium Szatana przez Wielki Ucisk, o którym mówią: Ps. 2:1-12; 46:7; Izaj. 2:19, 20; Dań. 12:1; Sof. 1:17, 18; 3:8; Mai. 4:1; Mat. 24:21, 22; Żyd. 12:26, 27 i Obj. 19:11-21. Gniew Boga został wylany na „rozgniewane” narody (Obj. 11:18), szczególnie w wielkim światowym Czasie Ucisku, który wybuchł w 1914 roku.

      W przedmowie do C, III, br. Russell stwierdza, że „Królestwo Mesjasza ma liczne okresy inauguracji” i że „Jego członkowie muszą być skompletowani, zanim On oficjalnie zajmie stanowisko Króla świata”. My rozumiemy, że od 16 września 1914 roku członkowie Ciała Chrystusowego, 144 000, byli skompletowani próbnie w swoich ostatnich członkach, z których wielu pozostawało w ciele (E. tom. 4, 160-164; T.P. ’33, 52, par. 7, 8). Następnie, rozpoczęciem wojny światowej w okopach, 21 września 1914 roku, pierwszego dnia, siódmego miesiąca księżycowego, nastąpiła Epifania naszego Pana (1Tym. 6:15; 2Tym. 4:1) okres Wielkiego Ucisku (T.P. '23,93, 94; '28,61 '23,51; '28,19; '30,51; '33,83, par. 7).

      Zwróćmy uwagę na stwierdzenie br. Russella w Z 5632, par. 9 i 10 (pisane w 1915 r.): „Wierzymy, że czasem ustanowienia królestwa [w jednym z późniejszych etapów] był 21 wrzesień.