Teraźniejsza Prawda nr 278 – 1975 – str. 3
dla fizycznego wzroku ludzkiego, nierozpoznany przez świat i nominalny lud Boży. Jedynie Jego uczniowie, wierni czuwający, zwracający uwagę na „mocniejszą mowę prorocką” (2Piotra 1:19) i odpowiadający na Jego „kołatanie” (Obj. 3:20), rozpoznają Jego niewidzialną obecność a oświeceni czystą mądrością z góry „bystrymi oczami wiary przenikną biały obłok, oglądając Króla Chwały” (Z 773).
W harmonii ze znakami czasu Boskiego Wielkiego Planu Wieków, Jezus przyszedł w 1874 roku, we Wtórym przyjściu, jako ukoronowany Żniwiarz. Miał „na głowie swojej koronę złotą [Boski autorytet do panowania jako Król – zob. B 87, 165, 26E-267; Z 1362, par. 3; T.P. '23,41, par. 5 i str. 43, par. 6; T.P. '27,80, par. 38; T.P. '68,56, par. 5; P '57,76] a w ręce swojej sierp, ostry [ostrą Prawdę Żniwa – Żyd. 4:12]”. W ten sposób, jako Boski Przedstawiciel otrzymał upoważnienie i moc do wykonywania przy końcu Wieku dwóch wielkich dzieł: (1) dzieła Żniwa Wieku Ewangelii i (2) dzieła Wieku Tysiąclecia, dotyczącego obalenia imperium Szatana i panowania w prawdzie i sprawiedliwości, w celu błogosławienia i podnoszenia rodzaju ludzkiego do ludzkiej doskonałości (Izaj. 28:16, 17; T.P. '60,99, 107, 114; tom 17,347, 348).
DZIEŁO ŻNIWA WIEKU EWANGELII
Powodem dla którego „podobny Synowi człowieczemu” miał powiedziane „zapuść sierp twój a żnij”, było „gdyż tobie przyszła godzina [gr. hora godzina – pierwsza 1/24 (412/3 roku) 1000-letniego’ Dnia], abyś żął” (Obj. 14:15, por. Diaglott). W Boskich Żniwach czas żęcia oznacza wykonywanie pracy żęcia. Ta „godzina”’ rozpoczęła się 12 września 1874 roku, pierwszego dnia, siódmego księżycowego miesiąca tegoż roku (T.P. '23,39, par. 15). Tak więc, żęcie rozpoczęło się w tym czasie, ponieważ Bóg jest punktualny. Kiedy czas na wykonanie pewnej rzeczy nadchodzi, On ją wykonuje, a nie zwleka (Habak. 2:3). Oczywiście „godzina żęcia”, stanowiąca 41⅔ roku zawiera nie tylko 40 lat właściwego żęcia ale także dzieło pokłosia. Wołanie anioła „zapuść sierp twój a żnij” przedstawia modlitwy ludu Pańskiego do Niego, aby wydał i rozwijał to, co okazało się Prawdami Paruzji i rozpoczęło się przed pierwszymi przedstawieniami tych prawd.
Jednakże żęcie (i pokłosie) Maluczkiego Stadka nie zakończyło Żniwa Wieku Ewangelii w jego szerszym znaczeniu, ponieważ po jego
kol. 2
ukończeniu w stosunku do klasy „pszenicy”, Maluczkiego Stadka, pozostało jeszcze wiele pracy Żniwa do wykonania, jak: wiązanie, suszenie, młócenie, odwiewanie, przesiewanie i składanie do spichlerza, co nie zakończyło się wcześniej jak w październiku 1950 roku. Dzieło żniwa „jęczmiennego”, tj. zbiór, ostateczny rozwój i przygotowanie Wielkiej Kompanii, pierwszej klasy wybranych Epifanii, do zajęcia stanowisk w Królestwie, nie jest jeszcze ukończone w jego siedmiu zarysach. Młodociani Godni już od 1881 roku byli aktywni w dziele Żniwa Wieku Ewangelii i są nadal w nim aktywni (Ruta 1-4; zob. T.P. '34,4-11, 29-31; '70,28-42), a jako klasa zostali zgromadzeni, rozwinięci i przygotowani do zajęcia ich miejsc w Królestwie, jako druga z dwóch wybranych klas Epifanii.
Obecnie, od jesieni 1954 roku, kiedy to okres Epifanii zakończył się w jego wąskim, ograniczonym, 40-łetnim znaczeniu (C App. 382-387) a okres Bazylei (Królestwa) rozpoczął się wstępnym, początkowym zachodzeniem (TP. '34,59, par. 3 i 4; P '62,31; '66,45), Bóg wyprowadza, zbiera i rozwija wśród niby-wybranych te poświęcone jednostki, które jako restytucjoniści, będą miały wieczne dziedzictwo na ziemi, przedstawione w tej połowie pokolenia Manasesa, która otrzymała dziedzictwo, po zachodniej stronie rzeki Jordan (2Moj. 32; E. tom 4,350, 451; P '63,45, 46). Tę klasę nazywamy „Poświęconymi Obozowcami Epifanii”, ponieważ jej poświęcenie dokonuje się po 1954 roku, podczas zachodzenia okresu Epifanii na okres Bazylei i dlatego, że ich stanowisko łaski jest zobrazowane w Obozie Epifanicznym (zob. też P '58,7). Oni także byli aktywnymi w dziele Żniwa Wieku Ewangelii. Obecnie symboliczna rosa Hermon spoczywa na symbolicznym pagórku Ofel (niby-wybrani Poświęceni Obozowcy Epifanii) i innych symbolicznych pagórkach Jerozolimy – reszcie poświęconego ludu Bożego w jego różnych klasach (Psalm 133:3; E. tom 15,484, 485).
DZIEŁO KRÓLESTWA WIEKU TYSIĄCLECIA
Kiedy Jezus przyszedł w 1874 roku, to nie tylko (1) z sierpem w Swojej ręce, w celu dokonania pracy żęcia i innych zarysów dzieła Żniwa Wieku Ewangelii, lecz także (2) w złotej koronie na Swojej głowie, ażeby z Boskim autorytetem wykonać dzieło Wieku Tysiąclecia, polegające na wiązaniu Szatana i obaleniu jego imperium, panowaniu jako Król nad ziemią,