Teraźniejsza Prawda nr 276-277 – 1974 – str. 76
rzeczy jest wy rażone słowem ktizo w następujących tekstach: Mar 13:19; Rzym. 1:25; Efez. 3:9; Kol. 1:16; Obj. 4:11; 10:6. Fakt, że w tych ustępach jest wyrażone stworzenie człowieka i zwierząt i dalszy fakt, że zostały one stworzone z poprzednio istniejących substancji oznacza, że to samo użycie słowa ktizo w tych ustępach dla wyrażenia stworzenia człowieka i zwierząt oraz wszystkich pozostałych rzeczy dowodzi, że wszystkie te inne rzeczy zostały stworzone z poprzednio istniejących rzeczy. To samo znaczenie słowa ktizo jest widoczne z użycia go w wierszach, które pouczają o nadawaniu istnienia Kościołowi jako nowym stworzeniom (Efez. 2:10, 15; 4:24: Kol. 3:10). Te nowe stworzenia uzyskują istnienie przez połączenie Słowa Bożego i Ducha, które oba twórz;) pierwiastek życia nowego serca i umysłu z jednej strony, a władze mózgowe stosownej osoby z drugiej strony, przy czym to dzieło stworzenia zostanie zakończone, kiedy temu nowemu umysłowi i sercu w zmartwychwstaniu dane będzie ciało duchowe na miejsce władz mózgowych, jak również zastąpienie innych organów (Jan 3:5, 8; Jak. 1:18; 1Piotra 1:23; Rzym. 8:10). Zatem nowe stworzenia są przyprowadzane do istnienia nie z niczego, lecz z poprzednio istniejących rzeczy, który to fakt dowodzi, że ktizo w tych ustępach nie oznacza utworzyć coś z niczego, lecz utworzenie nowej rzeczy z poprzednio istniejących rzeczy. W tym paragrafie przytoczyliśmy każdy przypadek użycia słowa ktizo w celu udzielenia pomocy naszym czytelnikom.
Obecnie przytoczymy kilka ustępów, w których spotyka się dwa rzeczowniki pochodzące od czasownika ktizo (mianowicie, ktisis i ktisma) rzucające dalsze światło na dowód naszej myśli w omawianej sprawie. W Nowym Testamencie ktisis i ktisma zawsze są synonimami, oznaczając rzecz stworzoną, chociaż w klasycznej grece, aczkolwiek często są synonimami, to jednak często różnią się, jak następuje: ktisis oznacza akt twórczy, podczas gdy ktisma oznacza produkt aktu twórczego. To rozróżnienie jednak nie jest spotykane w użyciu w Nowym Testamencie, gdzie obydwa słowa oznaczają produkt aktu twórczego. Wszystkie przypadki użycia ktisma w Nowym Testamencie są. następujące: 1Tym. 4:4; Jak. 1:18; Obj. 5:13; 8:9, w których to przypadkach rozumiane są rzeczy stworzone z poprzednio istniejących substancji. Wszystkie przypadki ktisis w Nowym Testamencie są następujące: Mar. 10:6;13:19; 16:15; Rzym. 1:20, 25; 8:19-22, 39;
kol. 2
2Kor. 5:17; Gal. 6:15: Kol. 1:15, 23; Żyd. 4:13 9:11 (budynek); 1Piotra 2:13 (rozporządzeniu wg Biblii ang.); 2Piotra 3:4; Obj. 3:14. W każdym z przytoczonych ustępów rzecz, o które mówi się, że została stworzona, jest rzecz; utworzoną z poprzednio istniejących rzecze Zatem z Nowego Testamentu jest widoczne że stworzyć nie znaczy utworzyć coś z .niczego lecz utworzyć coś nowego z poprzednio istniejących substancji. Nasze więc badanie dowód że ani Stary Testament, ani Nowy Testament nie używa słowa stworzyć w znaczeniu utworzyć coś z niczego, lecz obie części Biblii, uczą, że stworzyć znaczy zrobić nową rzecz z poprzednio istniejącej rzeczy. Stąd myśl wyznaniowa co do tego przedmiotu, jaka powstała w Ciemnych Wiekach, bierze udział w ciemności [błędzie] będącej cechą charakterystyczną tych wieków. Jest ona niebiblijna, nierozumna i nie faktyczna; podczas gdy idea, że stworzeń znaczy zrobienie nowej rzeczy z poprzednio istniejących substancji jest biblijna, rozumna i faktyczna, a więc wiarygodna.
Stworzenie działało, o ile wiemy, w dwóch sferach bytu. Jedną z nich jest sfera ducha drugą jest sfera materii. W sferze ducha, stworzenie jako akt wytworzyło świat duchów zamieszkały przez istoty duchowe, dla których istnienia jako pierwiastków pochodzenia, podkładu, utrzymania i zamieszkania, materia nie jest potrzebna ani używana. W sferze materii stworzenie jako akt wytworzyło świat materialny ożywiony i nieożywiony, do którego istnienia, jako pierwiastków pochodzenia, podkładu, utrzymania i zamieszkania, mieszanina pewnej formy ducha i materii jest potrzebna i używana. Człowiek jest najwyższym produktem dotychczas powołanym do istnienia w świecie materialnym. Że istnieje świat materialny, każdy ma pewność o tym przez swoje pięć zmysłów, rozum, doświadczenie i świadectwo. Że istnieje świat duchowy, jest to oczywiste ze świadectwa Biblii i mężów biblijnych którzy mieli łączność z istotami duchowymi dali o tym świadectwo. Ich cechy umysłowe, moralne i religijne były tego rodzaju, że świadectwo ich jest niezaprzeczalne. Dalej, jest dowiedzione przez doświadczenia wszystkich wiernych dzieci Bożych, w których miały one tak osobliwe odpowiedzi na modlitwę i opatrznościową pomoc, kierownictwo, powstrzymanie i zachętę, które nie mogą być wyjaśnione na żadnej innej podstawie jak tylko na istnieniu i działaniu dobroczynnych duchów. Z drugiej strony, miały one doświadczenia od złych duchów, np. nagłe i prawie nieodparte złe