Teraźniejsza Prawda nr 276-277 – 1974 – str. 75
kiedy odnosimy się do twórczości człowieka, np. Edisona, Steinmetza itd. Powiedziano nam wyraźnie, że kiedy Bóg stworzył Adama i Ewę (1Moj. 2:7; 5:1, 2; 5Moj. 4:32), to uczynił On go z prochu ziemi i pierwiastka życiowego (1Moj. 2:7), a Ewę z jednego żebra i z nieco ciała Adamowego oraz z pierwiastka życiowego (1Moj. 2:21-23). Stąd w tych tekstach słowo bara znaczy zrobić coś nowego z poprzednio istniejących substancji, a to zbija rozpatrywaną myśl wyznaniowców. Powiedziane jest wyraźnie, że wieloryby [smoki], ptactwo i każde stworzenie wodne zostały uczynione z wody i jej zawartości, połączonych naturalnie z pierwiastkiem życia. Stąd w 1Moj. 1:20-22 bara znaczy zrobić nowe rzeczy z poprzednio istniejących materiałów. Pośrednio, tzn. przez rozmnożenie z ojców i matek, stwarza Bóg ludzkość (1Moj. 6:7; Psalm 89:48; 102:19; 104:30; Kazn. 12:1; Izaj. 40:28; 43:1, 7, 15; 45:12; 54:16; 65:17 [Jezus i Kościół są nowym niebem i Jeruzalem]; Ezech. 21:30 [Ammon]; Mal. 2:10). Lecz oni są uczynieni z pierwiastka życia dostarczonego przez ich ojców i z elementów ziemi dostarczonych przez ich matki. Zatem są oni uczynieni – stworzeni – z poprzednio istniejących elementów, a nie z niczego.
Następnie jest powiedziane, że Bóg stwarza (bara), kiedy czyni On sprawiedliwość, dobre i złe warunki, wydarzenia itd. (2Moj. 34:10; 4Moj. 16:30; Psalm 51:12; Izaj. 4:5; 41:20; 45:7, 8; 48:7; 57:19). Lecz sprawiedliwość tworzy się przez połączenie dobrych zasad z myślami, motywami, słowami i czynami. Dobre i złe warunki tworzy się przez połączenie dobrych lub złych czynów i dobrych lub złych okoliczności. Zdarzenia tworzą się z różnych zalet, myśli, słów i czynów udzielonych przez sprawców. Zatem te rzeczy omawiane w cytowanych tekstach jako stworzone nie są utworzone z niczego, lecz z rzeczy poprzednio istniejących. Nowa rzecz stworzona, bara (Jer. 31:22), Chrystus otoczony Kościołem jako Królestwo Boże, na pewno nie zostanie utworzony z niczego, lecz z Chrystusa i Kościoła. Kiedy powiedziano, że Bóg stwarza wiatr (Amos 4:13), to wiemy, że On zwykle czyni to przez połączenie powietrza i ciepła lub zimna. Zatem nie jest on utworzony z niczego, lecz z powietrza zwykle połączonego z ciepłem lub zimnem. Kiedy jest powiedziane, że Bóg tworzy wodę (Psalm 148:4, 5) to na pewno nie rozumie się, że On tworzy ją z niczego, lecz jak pokazuje doświadczenie, z kombinacji dwóch gazów – tlenu i wodoru. I prostym rozumowaniem
kol. 2
możemy wnioskować, że jeśli w tych samych wierszach jest mowa o tym, że On stwarza (bara) niebiosa, to w tym samym użyciu słowa bara myśl nie jest ta, że niebiosa zostały stworzone z niczego, lecz z tych i innych gazów. Kiedy o kimś powiadają, że on tyje (1Sam. 2:29), to nie należy rozumieć, że on się takim stał z niczego, lecz ze swej poprzedniej chudej osoby i tuczącego pożywienia. Wszystkie te teksty dowodzą, że bara nie znaczy tworzyć coś z niczego, lecz stworzyć nową rzecz z rzeczy poprzednio istniejących. Stąd wnioskujemy, że skoro w żadnym tekście nie użyto bara w znaczeniu tworzyć coś z niczego, bo nie jest to jego znaczenie biblijne, więc w tych tekstach, które nie są określone, ma ono to samo znaczenie, jakie ma w tekstach określonych, tzn. stworzyć nową rzecz z rzeczy poprzednio istniejących. Skoro praktycznie wszystkie ustępy nieokreślone powiadają o stworzeniu przez Boga nieba i ziemi, skoro Psalm 148:4, 5 dowodzi, że użycie tam słowa bara dotyczy wody i ciał niebieskich i skoro woda tworzy się przez odpowiednie połączenie pewnych gazów – tlenu i wodoru – wniosek jest właściwy, że bara, stworzyć wodę, nie znaczy stworzyć z niczego, lecz z gazów; tak samo bara, czyli stworzyć niebo (ponieważ czasownik bara rządzi jako swoim dopełnieniem tym samym zaimkiem, który odnosi się do wody i niebios w tych wierszach), znaczy utworzenie go z gazów. Zatem, ziemia początkowo także stworzona została z gazów. To zbija całkowicie pogląd wyznaniowy, że stworzyć znaczy utworzyć coś z niczego i dowodzi poglądu tu przedstawionego, że bara znaczy utworzyć coś nowego z substancji poprzednio istniejących.
Z powyższego dowodu wynika, że greckie słowo ktizo. które znaczy stworzyć, oznacza utworzenie nowej rzeczy z poprzednio istniejących rzeczy, jak to pokażemy z jego występowania w Nowym Testamencie. Jest to prawdą nie tylko w świetle tego, co wyżej już zostało wykazane w tym przedmiocie, np. w użyciu tego czasownika ktizo dla oznaczenia stworzenia Adama i Ewy, pozostałego rodu ludzkiego itd., gdzie w tłumaczeniu słowa bora z hebrajskiego na grecki w Nowym Testamencie użyte jest słowo ktizo, lecz także w wypadkach niezależnego użycia ktizo. I tak widzimy, że jest to słowo użyte w związku ze stworzeniem człowieka i zwierząt (1Kor. 11:9; 1Tym. 4:3), o których wiemy, że nie zostały one stworzone z niczego, lecz z pierwiastków ziemi, zorganizowanych w ciała i z pierwiastków życia. Stworzenie człowieka i zwierząt, jak również innych