Teraźniejsza Prawda nr 273-274 – 1974 – str. 23
ponieważ obawiał się możliwości wyniesienia przestępcy do stanowiska prezydenta. Polityka wywierała silny nacisk i po wielu negocjacjach wiceprezydent ostatecznie zrezygnował, wyrzekł się walki przeciwko oskarżeniu i uchylanie się od podatku dochodowego i pozwolił rządowi opublikować dowody, iż w ciągu dziesięciu lat wymuszał łapówki. Z kolei nie został uwieziony a rząd zgodził się na trzyletni wyrok z zawieszeniem bez nadzoru sadowego i grzywnę w wysokości 10.000 dolarów.
Także w innych dochodzeniach i wyjawieniach w chrześcijaństwie nasz Pan kontynuował, oświecanie, co skrytego jest w ciemności” i ,objawianie rady serc” (1Kor. 4:5). Wszystko to przyczynia się do wiązania Szatana i rozchwytywania sprzętu jego domu. W stadium walki światowej rewolucji nastąpi dalsze drastyczne osłabienie jego królestwa.
TRZECIE STADIUM WIĄZANIA SZATANA
Po obaleniu rządowego, finansowego i kościelnego chrześcijaństwa Szatan założy na podstawie fałszywych nauk nowa formę rządu, którego doktryny, w trzecim stadium wiązania Szatana, Jezus przez świeckie i religijne prawdy ujawni jako błędne. Wówczas Szatan stopniowo będzie wiązany na tym punkcie swego oszukaństwa dowodzącego, ze braterstwo ludzi sprowadzi dla ludzkości upragnione błogosławieństwa. Gdy u stadium wiązania Szatana zostanie wypełnione, a tym samym nie będzie on w stanie kontrolować dłużej swego imperium przez odnośne zwodzenie, nastąpi anarchia (,ogień” z 1Król. 19:11, 12) niszcząc całkowicie każdy ślad jego imperium.
CZWARTE STADIUM WIĄZANIA SZATANA
Czwartym i ostatnim stadium wiązania Szatana będzie wyjawienie przez naszego Pana, za pośrednictwem świeckich i religijnych prawd rozpaczliwego i nienawistnego wysiłku Szatana czynionego przez anarchistyczne resztki wszystkich narodów w drugiej fazie ucisku Jakubowego. Tak wiec przy końcu Wielkiego Ucisku i drugiej fazy ucisku Jakuba, wiązanie Szatana będzie zakończone. Dokona on zupełnego biegu swoich zwodniczych błędów sprzed Tysiąclecia. W każdym przypadku Prawda – ,,wielki łańcuch” – ograniczy go tak, ze nie będzie w stanie poruszyć ręką, noga lub ustami w sensie zwodzenia w dalszym ciągu narodów, aż się skończy tysiąc lat. A, głos cichy i wolny” (1Król 19:12) będzie opowiadał pokój w ziemskiej fazie Królestwa.
Wrzucenie Szatana do przepaści” (gr. abyss) oznacza pozostawienie go swojej własnej
kol. 2
pomysłowości i spekulacjom, bez możliwości dowiadywania się dalszych prawd. Trzymanie go w ciemnościach swoich własnych błędów oznacza jego pozostawanie w przepaści przez resztę tysiąca lat, co z pewnością będzie dla niego bolesne. Aby to spełnić wydaje się, iż koniecznym jest dokonanie ze strony Pana pewnych rzeczy: (1) usuniecie Szatana tak daleko od ziemi, ażeby nic nie wiedział co się na niej dzieje podczas okresu restytucji i (2) trzymanie go tam z daleka od rodzaju ludzkiego w tym okresie. Zapobiegnie to dowiadywaniu się przez niego o świeckich i religijnych prawdach udzielanych rodzajowi ludzkiemu w tym czasie. Jego separacja od kontaktów z ludzkością uniemożliwi mu zwiedzenie kogokolwiek.
RUCH EKUMENICZNY
Nadal żyjemy w drugim stadium wiązania Szatana i rozchwytywania jego dóbr. Jak było wykazane powyżej, w drugim stadium wiązania Szatana stara się on otrzymać swoje imperium za pomocą rożnych błędów, szczególnie polegających na rożnych kombinacjach, włączając ,unie, federacje i ruchy ekumeniczne potęg religijnych”. Najwybitniejszym z tych oszukaństw jest wysiłek ekumeniczny ,matki wszeteczeństw” (Obj. 17:5). W celu pozyskania jej odłączonych protestanckich córek z powrotem do rzymskokatolickiej owczarni w ,jedna wielka szczęśliwą rodzinę”.
Papież Jan XXIII (w rzeczywistości Jan XXIV zwołał w 1962 r. Rzymskokatolicki Sobór w Watykanie. Pod wpływem ujmujących uśmiechów papieża, pochlebstw mile schlebiających i uprzejmego zaproszenia skierowanego do prawosławnych i protestanckich ,odłączonych braci”, aby ,powrócili nie do cudzego, lecz do własnego domu, do domu Ojca, który należny do nas wszystkich”, wielu zostało zwiedzionych do modlenia się o powodzenie Soboru Ekumenicznego. Tysiące protestantów nakłoniono do finansowych świadczeń na rzecz systemu rzymskokatolickiego. Nawet prezydent Stanów Zjednoczonych występując oficjalnie w imieniu protestantów w Stanach Zjednoczonych jak również katolików, napisał list do papieża Jana, wyrażając się: Gorliwie modlimy się i mamy nadzieje, ze Bóg…. udzieli Ojcu Świętemu wszelkiej radości, zadowolenia i wypełnienia przez Sobór wszystkich Jego najdroższych nadziei i marzeń dotyczących światowego odnowienia społeczności…” (Zob. T.P. ’63, str. 25, 26).
Upiększanie się pozaobrazowej Jezabeli i zabiegi związane ze strojeniem w oknie, w dalszym ciągu zwiększały się podczas II Soboru Watykańskiego, a także żenujące kompromisy