ich to Szatan może z łatwością zwieść swoimi zwodniczymi błędami i użyć do swoich celów – 1Tym. 1:5-7; Jakub 3:1 – F 255, 258, 267:1], a nie oglądają się na świętego Izraelskiego, a PANA nie szukają!” (Izaj. 31:1).

UFNOŚĆ W BOGA PRZYNOSI SPECJALNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

      Jest wiele innych tekstów Pisma Św., które obiecują specjalne Boskie błogosławieństwa tym, którzy ufają Bogu z całego serca. „We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieżki twoje” (Przyp. 3:5, 6), „Lepiej mieć nadzieję w PANU niżeli ufać w człowieku. Lepiej mieć nadzieję w PANU niżeli ufać w książętach” (Psalm 118:8, 9). „Którzy ufają w PANU, są jako Góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje” (Psalm 125:1). „Kto ma nadzieję w PANU, dostatek mieć będzie” (Przyp. 28:25). „On jest tarczą tym, którzy ufają w nim” (Przyp. 30:5). „Dobry jest PAN i posila w dzień uciśnienia, a zna tych, którzy ufają w nim” (Nahum 1:7).

      Wiele jest także tekstów Pisma Św., które obiecują gorzki zawód i Boską niełaskę tym, którzy ufają w kimś lub czymś innym. Np. „Jedni w wozach [organizacjach], a drudzy w koniach ufają [fałszywych doktrynach]; ale my na imię PANA, Boga naszego wspominamy. Onić polegli i upadli, a myśmy powstali i ostoimy się” (Psalm 20:8, 9). Czasami Bóg gniewał się na Izraela „Przetoż, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego” (Psalm 78:22). Bóg rozproszył niektórych jak ścierń, ponieważ zapomnieli o Nim i ufali w złych rzeczach: kłamstwie (Jer. 13:24, 25), w ich własnym dostatku (Jer. 48:7), w ich własnym orężu (Łuk. 11:22), w ich bałwanach (Psalm 115:1-8), w ich własnej obronie (5Mojż. 28:52), w ich własnej sprawiedliwości (Łuk. 18:9) itd. Naprawdę „Kto ufa w sercu swym, głupi jest” (Przyp. 28:26); „Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego. Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierży się” (Ijob 8:14, 15).

      Z powyższych tekstów nie mamy zrozumieć, że nie powinniśmy mieć zaufania i wierzyć nikomu i niczemu prócz Boga, bo to oznaczałoby, że żony nie mogą mieć zaufania do swoich mężów i vice versa; że dzieci nie mogą nigdy ufać swoim rodzicom; że nie możemy ufać swoim bliźnim i przyjaciołom; i że w naszych interesach i różnych innych stosunkach,
kol. 2
nie moglibyśmy nigdy nikomu ufać. Właściwą myślą jest, że podczas, gdy możemy ufać innym prócz Boga, nie możemy im ufać zamiast Boga, naszą najwyższą ufność musimy pokładać w Bogu i to z całego serca i nieograniczenie.

      Nasze zaufanie do kogoś innego niż Boga i Chrystusa powinno być ograniczone stosownie do okoliczności i sprawdzonej niezawodności. Nigdy jednak nie powinniśmy ufać nikomu w takim stopniu, ażeby on lub ona mogli odprowadzić nas od Boga i Jego poselstwa Prawdy, niezależnie od tego, czy to byłby mąż czy żona, syn czy córka, brat lub siostra, albo ktokolwiek inny. Jezus modlił się (Jan 17:17) „Poświęćże je w prawdzie twojej; słowo Twoje jest prawdą” a nie „Poświęćże je przez ich ufność w ich mężów, lub żony lub wszystko jedno co”!

      Musimy wierzyć tylko w Prawdę Boskiego Słowa i postępować z Nim w Duchu Jego Słowa oraz mieć pełne zaufanie do Niego, ponieważ On jest godny – „Wierny jest ten, który obiecał”. „Nie chybiło żadne słowo ze wszystkich słów najlepszych, które mówił PAN, Bóg Wasz, o was; wszystkie się nad wami wypełniły, a nie chybiło z nich żadne słowo” (Jozue 23:14). Powinniśmy być Jemu całkowicie poddani. Bez wyjątku, każdy jeden z jego ludu, który został w Prawdzie przesiany i sprzeniewierzył się swemu chodzeniu z Bogiem, pogwałcił instrukcję daną w naszym tekście i okalał brak bezwarunkowej wiary w Niego. „Tylko wierz”. „Przystąpmyż z prawdziwym sercem w zupełności wiary”. „Wierny jest ten, który obiecał”. „Trzymajmy wyznanie nadziei nie chwiejące się”. „Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej [opartej wyłącznie na prawdzie Słowa Bożego], która ma wielką zapłatę”.

      1974 r. może przynieść z sobą srogie doświadczenia wiary dla wielu. Wierzymy, że tekst naszego godła sprowadzi wielkie błogosławieństwa dla wszystkich, którzy będą go piastować w sercu i umyśle. Niech on pomoże nam przez wiarę zbliżyć się bardziej do naszego Niebiańskiego Ojca, abyśmy mogli być całkowicie prowadzeni przez Jego Słowo, Ducha i opatrzności, a także pełniej radowali się cenną społecznością z Nim i z Jezusem naszym Zbawicielem (1Jana 1:3). Jako właściwy hymn towarzyszący naszemu godłu sugerujemy numer 93, który podkreśla silny fundament na jakim jedynie powinniśmy budować naszą wiarę. Wiersz (ang.) pt. „Ufaj Mu Bardziej” (Poem Book, str. 61 i 62) może okazać się szczególnie pomocny w czasie potrzeby.

kol. 1

DWA ŚWIĘTA PRZEJŚCIA – SŁUP OBŁOKU I OGNIA

(4Moj. 9; E. tom 8, roz. 9)

ŚWIĘTO PRZEJŚCIA WIEKU EWANGELII. ŚWIĘTO PRZEJŚCIA TYSIĄCLECIA. SŁUP OBŁOKU, SŁUP OGNIA.

      Badanie nasze z 4 ks. Mojżesza doprowadziło nas do rozdziału dziewiątego. Prosimy Boga, by zechciał błogosławić wszystkim naszym czytelnikom w tych ich studiach. Mówiąc w sposób ogólny, choć nie wyłączny,
kol. 2
należy stwierdzić, że różnica pozafiguralna po między początkowym Świętem Przejścia w Egipcie a jego corocznym obchodem jest następująca: Początkowe święto przedstawia właściwą ofiarę Chrystusa, naszego Baranka oraz

poprzednia strona – następna strona