Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 80
Wiele błędów wodzów Brzasku i innych wodzów jest wynikiem ich gorącego pragnienia, aby zachować drzwi wejścia do Wysokiego Powołania otwartymi podczas wielkiego Czasu Ucisku, gdy już 144000 członków Małego Stadka zostało popieczętowanych na czołach, co miało miejsce przed wybuchem „wiatru” (Wojny Światowej) w r. 1914-1916 (Ezech. 9:3, 4, 11; Obj. 7:1-4 – Komentarz Bereański). Oni zdają się zapominać, że jest to Pan, „który ma klucz Dawidowy, który otwiera a nikt nie zawiera, i zawiera a nikt nie otwiera” (Obj. 3:7). Każde drzwi, które są zamknięte przez Pana, pozostają zamkniętymi bez względu na to, jak usilnie niektórzy starają się je utrzymać otwartymi. Wielu w swoim uporze sprzeciwia się woli Pańskiej i nalega na to, że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania są jeszcze otwarte i to pomimo osiemdziesięciu dowodów biblijnych, że one zamknęły się w r. 1914, a którym to dowodom oni sprzeciwiają się lub ignorują. (Egzemplarze T.P. podające te dowody będą wysłane darmo na żądanie). Do takich opornych Bóg mówi: „Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bierzesz przymierze moje w usta twoje? Ponieważ masz w nienawiści karność i zarzuciłeś słowa moje za się” (Psalm 50:16, 17).
Niektórzy sekciarscy wodzowie w małym Babilonie zwracają uwagę na oświadczenia br. Russella zawarte w artykule w Z 5950, zatytułowanym „Żniwo Jeszcze Nie Skończone”, na takie oświadczenia jak następuje: „Niektórzy z nas byli silnie przekonani, że żniwo powinno się skończyć teraz, lecz nie powinniśmy dozwolić, by nasze spodziewania miały przeważyć fakty” (par. 1); „Myśmy mniemali, że praca żniwa, zbieranie kościoła, będzie dokonana przed końcem Czasów Pogan; lecz nic podobnego nie mówi Biblia. Nasza myśl była po prostu wnioskiem, a teraz widzimy, że ona nie była usprawiedliwiona” (par. 15). Ci wodzowie starają się używać takich oświadczeń, aby odrzucić dowody biblijne, że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zamknęły się w r. 1914.
Jest prawdą, że dzieło zbierania Kościoła nie było zupełnie ukończone przed jesienią 1914, kiedy się skończyło żęcie Małego Stadka oraz Czasy Pogan, bo wtenczas nastąpiło pokłosie, które br. Russell rozpoznał (Z 5602, par. 6). Jakie więc były te „fakty”, które stanęły wobec ludu Pańskiego w lecie 1916? Poselstwo Prawdy o Czasie Ucisku zwiastowane w kazaniach br. Russella w ponad 2000 gazet, w tysiącach umieszczonych książek, w milionach rozdanych ulotek, w przedstawianiu Fotodramy Stworzenia itd., przyprowadzało wielu ludzi do Prawdy. Dla br. Russella i innych wydało się to być więcej niż zwykłe pokłosie. W tym czasie Pan z bardzo mądrych przyczyn nie dał wyrozumienia, że wielkie liczby Nowych Stworzeń przychodzące wówczas do Prawdy nie były z Małego Stadka, ale z pozafiguralnego Lota – utratnicy koron uciekający z pozafiguralnej Sodomy (chrześcijaństwa) w Ameryce, zanim ona zaczęła być niszczona w Wojnie Światowej. Tak samo w tym czasie wiele osób nie spłodzonych z Ducha przychodziło do Prawdy.
kol. 2
Br. Russell wykazał, że Prawda stanie się jaśniejszą, w miarę jak czas postąpi naprzód (Przyp. 4:18; A 30-39); takie wyjaśnienie nastąpiło w tym wypadku.
Jesteśmy zadowoleni widząc, że wielu z wierniejszych braci wśród nich oczyszcza się od licznych błędów tych wodzów Brzasku i innych, wodzów oraz mniej lub więcej powraca do nauk Prawdy „onego wiernego i roztropnego. Sługi”; tak samo jesteśmy zadowoleni widząc, że wielu z nich opuszcza różne sekty w małym Babilonie w tym czasie Epifanii – w Czasie Ucisku – kiedy przeżywamy Wiek Ewangelii na małą skalę. „Wynijdźcie z niego, ludu mój” (Obj. 18:4). Niechaj dobra praca oczyszczania Lewitów, obmywania szat i właściwej służby postępuje naprzód pod kierownictwem i błogosławieństwem Pańskim!
NIEZGODA WŚRÓD BRACI BRZASKU
Niektórzy wodzowie Brzasku i ich zwolennicy są bardzo zaniepokojeni niezgodą, rozłamami i podziałami, które mają miejsce w ich szeregach. Niektórzy z ich wodzów opuścili ich; a nawet jest, niezgoda wśród tych, którzy pozostają. To, że istnieje niezgoda, uznano w niedawno wydanej przez Brzask broszurce zatytułowanej „O Błogosławiony Stan!” (Oh, the Blessedness!). Ona przedstawia jednostronny pogląd na nauki br. Russella o Tysiącletnim Panowaniu Chrystusa, starając się pokazać, że to Panowanie należy całkiem do przyszłości i że ono nawet jeszcze nie rozpoczęło się. Broszurka ta cytuje pewne oświadczenia br. Russella,. ale nie równoważy ich z innymi oświadczeniami, które zmieniają je i dają zupełniejszy punkt widzenia. Często półprawdy są w rzeczywistości więcej zwodnicze niż całe błędy! Broszura ta przyznaje, że wszyscy nie zgadzają się z poglądami w niej przedstawionymi, że „są tacy, którzy utrzymują inne poglądy w Brzasku i gdzie indziej”.
Broszurka opiera swoje wnioski na pewnych fałszywych przesłankach. Pomiędzy innymi przyjmuje niebiblijną postawę, że żęcie Oblubienicy Chrystusowej nadal się odbywa i oświadcza o tym żęciu (na str. 4 i 5 w ang. broszurce) w ten sposób: „Była to i nadal jest błogosławiona praca! Dużo radości doznali wierni „żeńcy”, gdy zauważyli, że „oczy” i „uszy” jednego tutaj a drugiego tam otwierają się w ocenieniu tego chwalebnego poselstwa żniwa, które było tak obfitym błogosławieństwem dla nas. I jeszcze znajduje się tu. i tam człowiek, który odpowiada na to poselstwo i przyłącza się do szeregów żniwiarzy”.
Co za sfałszowanie! Według Pisma Św., jak to już wykazano, żniwo Małego Stadka dawno się skończyło; a nastąpiła „noc” (Czas Ucisku – Jan 9:4; zob. Komentarz Bereański, w której nikt nie może wykonywać pracy żęcia. Pismo Św., rozum i fakty dowodzą, że dwanaście symbolicznych godzin dnia żęcia należą do przeszłości, że specjalne wezwanie robotników do winnicy „bardzo rano”, o trzeciej, szóstej, dziewiątej i jedenastej godzinie były dane we właściwym czasie i że „gdy był wieczór”,