Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 76
przedstawia duchowe elekcyjne prawdy i sług, którzy stosują je do dwóch duchowych wybranych klas przy końcu tego Wieku, to jednak Anna przedstawia dodatkowo ziemskie elekcyjne prawdy i sług, którzy stosują je do podrzędnej ziemskiej wybranej klasy, czyli do M.G. rozwijających się przy końcu tego Wieku, tj. począwszy od r. 1881. Dalsze szczegóły o Annie i jej dzieciach są podane w E. tomie 13,7-64.
PEWNE RZĘDY KAMIENI ŚWIĄTYNI
(33) 1Król. 7:12 pokazuje, że w połączeniu ze świątynią Salomona były trzy rzędy ciosanych kamieni i jeden rząd cedrowych belek wokoło (a) wielkiego (zewnętrznego) dziedzińca, (b) wokoło wewnętrznego dziedzińca (por. 6:36) i (c) wokoło przedsionka. Zdaje się, że w pozafigurze (por. T.P. wyd. we Francji, ’56, 23, szp. 1, par. 2) w epifanicznej świątyni ciosane kamienie przedstawiają szczególnie rozwinięte charaktery, belki zaś cedrowe wyobrażają ich trwałość, a trzy rzędy przedstawiają trzy grupy w każdej klasie, jak następuje: (c) trzy grupy Pańskich poświęconych wybrańców w usprawiedliwieniu (przedsionek) składających się z Małego Stadka, Wielkiego Grona i M.G., (b) trzy grupy Wielkiego Grona (Lewitów z nowych stworzeń) odpowiadające Kaatytom, Merarytom i Gersonitom, które zachowują ożywione usprawiedliwienie (wewnętrzny dziedziniec) i (a) trzy grupy M.G. (rozwijające się w połączeniu z trzema grupami Wielkiego Grona), które zachowują tymczasowe usprawiedliwienie (wielki dziedziniec). W epifanicznym więc obrazie świątyni M.G. są przedstawieni (a) w ich trzech grupach stosownie do ich rozwoju i (c) jako całość w ich zespoleniu z Małym Stadkiem i Wielkim Gronem przy końcu Wieku Ewangelii.
SZARAŃCZE Z PRZYP. 30:27
(34) Przyp. 30:24-28 przedstawiają cztery wybrane klasy, Małe Stadko, Starożytnych Godnych, M.G. i Wielkie Grono, które są zilustrowane w ich mądrości itd. odpowiednio do tego, co jest powiedziane o mądrości itd. mrówek, królików, szarańczy i pająka. W T.P. '46,76, szp.1, par. 2, klasy te są przedstawione zbiorowo na pozór „nieznaczne dla ludzi; a jednak okazują więcej mądrości niż mędrcy tej ziemi” (w. 24). O M.G., którzy są zilustrowani przez szarańcze, jest powiedziane: „Młodociani Godni, którzy [tak długo jak spłodzeni z Ducha znajdują się jeszcze w ciele] nie mają żadnego specjalnego wodza ze swej klasy, a jednak idą do pracy jako silny hufiec w jednym celu (w. 27)”.
„SIOSTRA MALUCZKA” Z PIEŚNI 8:8
(35) Pieśń 8:8 przedstawia proroczo Kościół, który oświadcza – po r. 1881 w czasie Żęcia Żniwa, 40-letniej Paruzji – że ma on
kol. 2
współtowarzyszącą klasę z nie spłodzonych z Ducha nowo poświęconych (siostrę maluczką), tzn. M.G. Br. Russell (np. w F 186, 187) i inni wspominają o nich, ale żadne ustępy ze Starego i Nowego Testamentu (nie ma piersi) nie były podane na dowód, że istnieją tacy poświęceni; oni wywnioskowali to z rozważania, że po zamknięciu Ogólnego Powołania (w r. 1881) przyszło więcej nowych poświęconych niż liczba dostępnych koron na to pozwalała i z postawy Boskich przymiotów względem klas wiary. Ale nastąpił czas w okresie Epifanii, na początku którego w r. 1914 drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zamknęły się dla nowych aspirantów (Łuk. 13:24-27), kiedy było na czasie dla tej klasy, by zaczęła wychodzić na widownię. Był to również czas dla nich, aby byli rozpoznani jako tacy i aby byli poszukiwani jako tacy przez symbolicznych petentów – przez grupy Wielkiego Grona, które pożądały, aby klasa ta połączyła się z nimi (w dzień, którego o niej mowa będzie). Potem powstała kwestia, co należy uczynić dla nich. Niektórzy zaprzeczali, by taka klasa istniała; inni wątpili o niej lub byli obojętni w stosunku do niej, a jeszcze inni przyjęli ją jako taką, ale tylko tymczasowo. Malutkie Stadko jednak w wielu swoich jednostkach silnie stało w wierze, że jest taka klasa, którą ono przedstawiło w sposób objaśniający, dowodzący i zbijający ataki. A to stanowiło ich odpowiedź na pytanie (Cóż uczynimy z siostrą naszą; ang. Biblia podaje: Cóż uczynimy dla naszej siostry). Członkowie Małego Stadka nauczali następujące rzeczy o M.G.: (a) Jeżeli klasa ta jest silnie oparta na podstawie Pisma Św. (jest murem, w. 9), to wzniesiemy dla niej sferę Prawdy urzędowej pracy (pałac srebrny), (b) A jeżeli w poświęceniu okaże się ona środkiem przyprowadzania ludzi do Pana i do Prawdy (drzwiami), to damy jej pracę mającą do czynienia z usprawiedliwionymi ludźmi – pozafig. cedrami. Zdając sobie sprawę, że przez to wielu nowych poświęconych będzie przyprowadzonych jako przyszli M.G., więc w wyniku tego coraz więcej uznamy, w miarę jak będzie się rozwijać jako wybrana klasa silnie i trwale ustalona na pozafiguralnym Dziedzińcu (oprawmyż ją deszczkami cedrowemi). Zachęceni, M.G. oświadczyli i okazali się, że są silnie ugruntowani nie tylko na zasadach Pisma Św., ale również na licznych ustępach Pisma Św. (Jam jest mur, w. 10), które znajdują się w Starym i Nowym Testamencie (piersi). One stanowią prawdziwą twierdzę jako dowód istnienia tej klasy z różnych punktów widzenia (wieże), tak jak to widzimy, np. w licznych ustępach Pisma Św. zebranych razem i zbadanych w tym artykule. Te więc rozważania wykazują, że są oni przez Boga zarządzoną klasą; a jako tacy znajdują oni łaskę u naszego Pana, z powodu Jego znajomości o nich (przed oczyma jego … znajdują łaskę; w polskiej Biblii podano „pokój”).
(Ciąg dalszy nastąpi}