Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 72
a 1Piotra 3:20,21 wykazuje, że one przedstawiają poświęconych. Arka przedstawia Przymierze Abrahamowe, uosobienie rady Bożej. Jej głównym zarysem jest Nasienie Abrahamowe, czyli Chrystus (A 369 nowe wyd.), którego napełniająca i reorganizująca moc będzie błogosławić wszystkie narody ziemi. Cztery wybrane klasy, które w ciągu czasu ich wyboru w Przymierzu Abrahamowym otrzymują dobre świadectwo przez wiarę, widocznie są przedstawione przez cztery pary ludzkie, które weszły do Arki. Noe niewątpliwie przedstawia naszego Pana, który jest Dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary (Żyd. 11:7 – słowa tutaj oddane przez „uczciwość wyświadczając” mogłyby lepiej być oddane przez słowa „będąc pobożnie usposobiony”). Noe więc i jego żona przedstawiają Jezusa, Głowę i Kościół, Jego Ciało; a Sem w tym związku, Jafet i Cham oraz ich żony przedstawiają odpowiednio Starożytnych Godnych, Wielkie Grono i M. G. w ich wodzach i ich zwolennikach.
(20) Co najmniej jedna para z każdego rodzaju czystych i nieczystych zwierząt była również zachowana w Arce. Te czyste zwierzęta, które były zachowane przedstawiają tych niby-wybrańców, którzy będą zachowani w Tysiącleciu (wierni wierzący w Przymierze oraz praktykujący sprawiedliwość żydzi jako figuralnie czyści i wierni wierzący w Okup oraz praktykujący sprawiedliwość tymczasowo usprawiedliwieni jako tymczasowo czyści). Te zaś nieczyste zwierzęta, które były zachowane przedstawiają tych nie wybranych, którzy będą zbawieni w Tysiącleciu. Natomiast te czyste i nieczyste zwierzęta, które zginęły w Potopie przedstawiają z jednego punktu widzenia tych, którzy zginęli pod przekleństwem Adamowym, a z drugiego punktu widzenia ruchy i systemy królestwa Szatana oraz klasę Wtórej Śmierci Tysiąclecia i Małego Czasu spośród niby-wybrańców i nie wybranych. Ludzie, którzy zginęli w Potopie zdają się przedstawiać wszystkich, którzy nie doszli do stanu wybranych klas. Zwierzęta, które umieszczono w Arce, przedstawiają, że niby-wybrańcy i nie wybrani, którzy będą zbawieni, są w sposób przewidziany objęci Przymierzem Abrahamowym. Arka w typie służyła jako środek zabezpieczający od Potopu; tak podobnie w pozafigurze Boski wieczny zamiar – Przymierze Abrahamowe – jest dla wszystkich, którzy w nim się znajdują, środkiem zabezpieczającym od zniszczenia. Zwierzęta jednak w Arce zajmowały całkiem odrębne miejsca od miejsc Noego i jego rodziny; tak podobnie w pozafigurze restytucjoniści (członkowie klasy restytucji) są całkiem inaczej spokrewnieni z Przymierzem Abrahamowym, z obietnicami o mniejszej nagrodzie, od pokrewieństwa pozafiguralnego Noego i Jego rodziny – czyli od czterech wybranych klas.
DEDAN I JEGO TRZEJ SYNOWIE
(21) 1Moj. 25: 1-4 (por. 1Kron. 1:32, 33) pokazuje, że po śmierci Sary Abraham pojął Keturę za swoją żonę (nałożnicę) i że ona
kol. 2
porodziła mu sześciu synów. Br. Russell utożsamił liczne dzieci Abrahama zrodzone przez Keturę jako „przedstawiające liczne dzieci Boże zrodzone przez Nowe Przymierze podczas Tysiąclecia”, które otrzymają życie na poziomie ludzkim (Z 4309, szp. 2; E, str. 118). Starożytni Godni i M. G. otrzymają niewątpliwie doskonałe życie ludzkie pod Nowym Przymierzem (Żyd. 11:39, 40); oni są przedstawieni w dwóch pierwszych synach Ketury, Zamramie i Joksanie, w dwóch synach Joksana i jego trzech wnukach, którzy są wymienieni w 1Moj. 25:2, 3. Zamram (sławny), pierworodny Ketury, przedstawia 70 najwybitniejszych członków spośród Starożytnych Godnych i M. G., którzy otrzymają najwybitniejsze stanowiska w ziemskiej fazie Królestwa podczas ustanawiania, pieczętowania Nowego Przymierza (2Moj. 24:1, 9; E. tom 11, 405, 412). Joksan (łowca ptaków, zwycięzca upadłych aniołów), drugi zrodzony syn Ketury, przedstawia drugą klasę, która będzie rozwinięta pod Nowym Przymierzem – czyli Godnych w ogólności (por. T.P. '35,72, szp. 1; E. tom. 6,717; P '38,158, ostatni par.; '50,15, szp. 2). Synowie Joksana, Seba (przysięga) i Dedan (niski) przedstawiają odpowiednio Starożytnych Godnych i M. G. Trzej zaś synowie Dedana przedstawiają trzy grupy M. G. stosownie do lewickich podziałów, w których oni rozwinęli się jako M.G. (T.P. '30,55, szp. 2, par. 2 i str. 56, par. 1): (a) Asurym (mocarze) przedstawia tych M.G., którzy rozwinęli się jako tacy w połączeniu z kaatycką grupą Wielkiego Grona, najwyższą z trzech grup lewickich; (b) Letusym (uciemiężeni) przedstawia tych M.G., którzy rozwinęli się jako tacy w meraryckim oddziale Wielkiego Grona tzn. w Towarzystwie Strażnicy, gdzie niewątpliwie byli oni i są uciemiężeni; (c) Leumym (ludy) przedstawia tych M.G., którzy rozwinęli się jako tacy w gersonickim oddziale Wielkiego Grona, a którzy w swojej ewangelistycznej służbie mieli do czynienia z ludźmi. Następni w kolejności spośród pozafiguralnych dzieci Ketury przychodzą restytucjoniści – jako odrębni od powyżej wymienionych klas wybranych. Oni również otrzymają życie pod Nowym Przymierzem. Co do ich identyfikacji w różnych grupach, zob. T.P. Nr 175, str. 12-14.
ABIU NA GÓRZE SYNAJ
(22) W 2Moj. 24:1-11 jest przedstawiona pewna tysiącletnia działalność Chrystusa (Mojżesza, w. 9), Starożytnych Godnych (Aarona), Wielkiego Grona (Nadaba), M.G. (Abiu) i 70 naczelnych Starożytnych Godnych i M.G. (siedemdziesięciu starszych Izraelskich). Wstąpienie figuralnych osób na górę (a potem zejście z niej) przedstawia te pięć grup przystępujące do używania swoich specjalnych tysiącletnich przywilejów i obowiązków, ponieważ każda z tych klas będzie posiadała oddzielne i różniące się specjalne tysiącletnie przywileje i obowiązki. Wśród nich, będą oni uprzywilejowani widzieć Boga oczami ich wyrozumienia, w miarę