Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 69
TRZY GRUPY POZAFIGURALNYCH LEWITÓW
(10) Zanim przedstawimy teksty Pisma Św. na nasz następny punkt, podamy wpierw kilka wstępnych wyjaśnień. Oświeceni bracia przypomną sobie, że (a) w Cieniach Przybytku Lewici są przedstawieni jako typ usprawiedliwionych z wiary, że (b) w F (czyli w tomie VI) są oni przedstawieni jako typ Starożytnych Godnych, Wielkiego Grona itd. i że (c) w Strażnicy począwszy od r. 1907 są oni przedstawieni jako typ Wielkiego Grona. Te różne pozafigury zdają się sprawiać niektórym braciom trudność, jakoby one nie były ze sobą w zgodzie. Zgodność pomiędzy tymi różnymi oświadczeniami stanie się widoczna jeżeli właściwie będziemy dzielić Słowo Prawdy, tak jak to czynił br. Russell, tzn. z punktów widzenia Wieku Ewangelii, Wieku Tysiąclecia i Okresu Przejściowego pomiędzy tymi Wiekami. Rozumiemy, że wszystkie trzy serie myśli podane przez br. Russella są poprawne, (a) Wiek Ewangelii ma swoją szczególną grupę pozafiguralnych Lewitów, tzn. usprawiedliwionych z wiary, włączając M.G., którzy stają się i pozostają takimi podczas Okresu Przejściowego; (b) Wiek Tysiąclecia ma swoją szczególną grupę Lewitów, tzn. Starożytnych Godnych, Wielkie Grono i M.G.; i (c) okres, który tworzy przejście pomiędzy tymi dwoma Wiekami, czyli Żniwo, a szczególnie okres Epifanii, ma swoją szczególną grupę Lewitów, tj. Wielkiego Grona. Z tego więc powodu mamy rozumieć, że te trzy grupy pozafiguralnych Lewitów nie są sprzeczne ze sobą. Nie należy jednak je wzajemnie mieszać. Jeżeli ograniczymy każdą grupę do jej szczególnego okresu czasu, jak to powyżej podano i zachowamy w pamięci, że Lewici Wieku Ewangelii zachodzą na Okres Żniwa z powodu zachodzenia tych dwóch Wieków, to zauważymy, że one zgadzają się ze sobą. Fakt, że figuralni Lewici przedstawiają różne grupy pozafigur, nie powinien być uważany za coś wyjątkowego. Takie rzeczy często zachodzą w Piśmie Św., np. Samson, Jozue, Dawid itd. są typami na różne grupy pozafigur. Użycie przez Boga jednego typu do przedstawienia różnych pozafigur pokazuje Jego wieloraką mądrość.
(11) W każdym z tych trzech okresów mamy rozumieć, że pozafiguralni Lewici stanowią trzy grupy: Kaatytów, Merarytów i Gersonitów. Podczas Okresu Przejściowego ci Lewici, czyli tymczasowo usprawiedliwieni z wiary, którzy się nie poświęcają, tracą swoje tymczasowe usprawiedliwienie, tzn. przestają być tymczasowymi Lewitami i są usunięci z Dziedzińca, natomiast ci, którzy poświęcają się, czyli M.G., zachowują swoje tymczasowe usprawiedliwienie i pozostają na Dziedzińcu jako Lewici Wieku Ewangelii z trzech grup: Kaatytów, Merarytów i Gersonitów. Ponadto, podczas tego Okresu Przejściowego Wielkie Grono staje się Lewitami trzech grup: Kaatytów, Merarytów i Gersonitów. Należy jednak zachować w pamięci, że Przejściowi Lewici Wielkiego Grona różnią się od M.G. jako istniejących nadal Lewitów
kol. 2
Wieku Ewangelii w czasie przejściowym. Trzy grupy Lewitów Wielkiego Grona i Lewitów M.G. są osobiście zespolone ze sobą, a więc pochodzą z odpowiednich grup każdej z tych dwóch klas. Pozafiguralni więc Lewici Okresu Przejściowego pochodzą z trzech grup, pozafiguralnych Kaatytów, Merarytów i Gersonitów, a każda grupa składa się z członków Wielkiego Grona i członków M.G.
GERSONICI TYSIĄCLECIA
(12) 4Moj. 3:6—8; 1:49—54; 3:23, 29, 35, 40—51; Żyd. 12:23 dowodzą, że trzy grupy Lewitów, jako typy Lewitów Tysiąclecia wraz z rodziną Aarona, są figurą na Kościół Wieku Tysiąclecia, a nie na pierworodnych Wieku Ewangelii, jako sług Jehowy w szczególnym znaczeniu. Kapłani przedstawiają Małe Stadko; a z punktu widzenia Lewitów Tysiąclecia, Kaatyci Starożytnych Godnych; Meraryci Wielkie Grono; a Gersonici M.G. (zob. F 151—152). Należy zauważyć, że oświadczenie na str. 152 odnoszące się do rodziny Gersona mówi, iż ona wyobraża „wybawiony rodzaj ludzki”. Było to niewątpliwie najlepsze wyjaśnienie, jakie wówczas mogło być dane. Jasna prawda o M.G. nie była na czasie przed Epifanią, dlatego widzimy, że Gersonici z Tysiąclecia jako klasa nie mogli być wówczas zrozumiani jako typ. Powinniśmy jednak wziąć pod uwagę fakty, że figuralni Gersonici byli (a) zaliczeni jako część pierworodnych (4Moj. 3:12—17,45) i (b) że byli oni odłączeni (4Moj. 1:49—53) od Izraelitów do służby Przybytku, do której Izraelici nie mieli przystępować (w. 51). Możemy więc łatwo zauważyć, że są oni typem na pierworodnych Tysiąclecia jako części Kościoła Wieku Tysiącletniego, a nie Wieku Ewangelii, a zatem nie są oni typem na „wybawiony rodzaj ludzki”. Fakt, że to nie mogło być zrozumiane przez „onego Sługę” nie jest w żadnym sensie ujmą dla niego, tak jak nie było to żadną ujmą dla Jezusa, że gdy był w ciele, nie wiedział On o czasie Dnia Sądu (Mar. 13:32). Nikt nie może zrozumieć prawd przed czasem, zaś podane wyjaśnienia z Pisma Św. zanim one są na czasie niezawodnie potrzebują pewnej poprawki, a gdy nadchodzi czas właściwy one ją otrzymują. Wszystkie trzy klasy Lewitów były dane Aaronowi i jego synom do służby (a) Przybytku i (b) ludowi (4Moj. 3:6—8); tak podobnie Starożytni Godni, Wielkie Grono i M.G. są dani pozafiguralnemu Aaronowi i jego synom, aby (a) im służyli i (b) ludowi, czyli światu rodzaju ludzkiego. Tym trzem klasom Lewitów były przyznane (4Moj. 3:23, 29, 35) specjalne miejsca wokoło Przybytku, oddzielne i odrębne od miejsc innych pokoleń izraelskich; te trzy klasy Lewitów przedstawiają trzy klasy wybrańców Bożych, którzy otrzymają służbę i dziedzictwo oddzielne i odrębne od świata rodzaju ludzkiego przedstawionego przez Izraelitów.
BUKSZPAN Z IZAJ. 60:13
(13) Izaj. 60:13: „Sława (w ang. Biblii chwała) Libanu [Liban znaczy biały, a jego zawsze zielone drzewa, chwała Libanu, przedstawiają