Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 68
do zastosowania na Wiek Ewangelii, br. Russell oświadczył: „Myślą Apostoła zdaje się być, że niektórzy z ludu Pańskiego postępując drogą, którą On nakreślił i będąc całkowicie zaopatrzeni w Słowo Prawdy oraz zdolni do słusznego dzielenia go dla drugich, staną się naczyniami zaszczytu w służbie Pańskiej nawet już w obecnym czasie. Przeciwnie zaś, niektórzy – będąc kiedyś ludem Bożym, prawdziwie poświęceni Bogu, ale zaniedbawszy te ważne zasady i stawszy się całkowicie samowolni – staną się naczyniami pohańbienia nadającymi się ku zniszczeniu (Rzym. 9:21-23)”.
(7) W zastosowaniu po Tysiącleciu nie będzie żadnych naczyń pohańbienia nadających się do zniszczenia, ponieważ wszyscy niezbożni będą zniszczeni (Ps. 145:20; 107:42; Żyd. 2:14; Obj. 20:3, 7-9). Jak więc mamy zrozumieć „wielki dom” z 2Tym. 2:20 jako stosujący się do czasu po Tysiącleciu? Odnosząc się do Rzym. 9:21, br. Russell wykazuje (A 227), że naczynia ku „zelżywości” mogą być zrozumiane jako ku „mniejszej czci” (w polskim tomie podane jest ku „mniejszej chwale”). On również to wykazuje w Z 1872, par. 5, gdzie oświadcza: „Godni z listu do Żyd. 11, chociaż w równym stopniu tak wierni jak „zwycięzcy” Wieku Ewangelii, to jednak nie mogli oni być zaliczeni do współuczestników w cierpieniach Chrystusowych i do współdziedziców Jego chwały. Wielki Stwórca postanowił przygotować niektóre naczynia do większego zaszczytu, a inne do mniejszego zaszczytu; zaś niektóre, stawiające opór kształcącemu i formującemu wpływowi wielkiego Garncarza nie będą żadnym z nich, ale staną się naczyniami do zniszczenia, nie nadając się do Jego służby w żadnej zdolności (2Tym. 2:20; Rzym. 9:21, 22). Naczynia do mniejszego zaszczytu były najpierw wybierane „aż do Jana Chrzciciela”, który był jednym z głównych Starożytnych Godnych, z domu sług; a jednak ten kto jest najmniejszy z domu synów, z naczyń do największego zaszczytu, jest większy niż on (Mat. 11:11)”. Br. Russell również odnosi się do naczyń z 2Tym. 2:20 – „niektóre do większego zaszczytu, a niektóre do mniejszego zaszczytu” – w Z 5493, par. 6; 5759, par. 1. W zgodzie z tym i z innym świadectwem biblijnym jest widoczne, że w obrazie po Tysiącleciu cztery wybrane klasy będą posiadały swoje wieczne dziedzictwo w niebie (co udowodnimy później) i że w dodatku będą niektóre naczynia do zaszczytu (sprzed Tysiąclecia niby-wybrańcy wierni Przymierzu wierzący i praktykujący sprawiedliwość żydzi oraz niby-wybrańcy – wierni tymczasowo usprawiedliwieni chrześcijańscy wierzący z pogan i żydów w Wieku Ewangelii – „synowie” restytucji), a niektóre do hańby (w znaczeniu mniejszego zaszczytu; poprzednio niewierzący, którzy staną się wierzącymi, a potem będą wierni jako restytucjoniści – jako „córki” restytucji – Izaj. 60:4). Tak więc w zastosowaniu 2Tym. 2:20 po Tysiącleciu, Wielki Dom Pański składa się z tych samych ogólnych sześciu zbawionych klas (włączając M.G.), tak jak to jest przedstawione u Joela 2:28, 29.
kol. 2
PAGÓREK BEZETA
(8) Ps. 72:3 „Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość”. Cały ten Psalm opisuje tysiącletnie panowanie Chrystusa zawierając w sobie myśl, że symboliczne Jeruzalem będzie siedzibą rządu (w. 16). Cztery najwybitniejsze wzniesienia Jeruzalemu (dwie góry i dwa pagórki) wyobrażają cztery wybrane klasy z nasienia Abrahamowego. W ogólności góra Syjon i góra Moria przedstawiają odpowiednio niebiańską fazę i ziemską fazę Tysiącletniego Królestwa, w którym znajdujemy odpowiednio dwie wyższe wybrane władze Królestwa (zob. w. 16, „wierzch gór” itd.). Góra Syjon, wyższa góra, przedstawia Chrystusa Głowę i Ciało (Ps. 132:13-16; Izaj. 2:3; 24:23; 46:13; 60:14; Joel 2:32; Abd. 17, 21; Żyd. 12:22; Obj. 14:1). Góra Moria, więcej zwietrzała i starsza, przedstawia Starożytnych Godnych (znajdowała się ona w ziemi Moria, na której Abraham ofiarował Izaaka, na której było uczynione Przymierze Związane Przysięgą i na której Salomon zbudował „dom Pański w Jeruzalemie na górze Moryja” – 1Moj. 22:2, 16-18; 2Kron. 3:1). Wraz z tymi dwoma górami znajdują się w Jeruzalemie dwa pagórki, przedstawiające dwie mniejsze wybrane władze Królestwa: Akra (znajdująca się na zachodniej stronie doliny Tyropeon wraz z górą Syjon) przedstawia Wielkie Grono, podrzędną wybraną klasę zespoloną z Chrystusem, Głową i Ciałem (Syjonem), w duchowej fazie Tysiącletniego Królestwa, a Bezeta (znajdująca się na wschodniej stronie doliny Tyropeon wraz z górą Moria) przedstawia M.G., podrzędną wybraną klasę zespoloną ze Starożytnymi Godnymi w ziemskiej fazie Tysiącletniego Królestwa.
(9) Tak jak góra Moria była pierwszą z tych czterech wzniesień literalnej Jerozolimy do zabudowania przez Izraelitów, tak podobnie Starożytni Godni byli pierwszą częścią Królestwa do rozwinięcia. I tak jak góra Syjon była drugą z tych czterech wzniesień do zabudowania przez Izraelitów, tak podobnie Małe Stadko było drugą częścią Królestwa do rozwinięcia. Tak jak pagórek Akra, jeden z „pagórków”, był trzecim z tych wzniesień do zabudowania przez Izraelitów, tak podobnie Wielkie Grono jest trzecią wybraną władzą (podrzędną wybraną władzą) Królestwa do rozwinięcia. I tak jak pagórek Bezeta był czwartym i ostatnim z tych czterech wzniesień do zabudowania przez Izraelitów, tak podobnie M.G. są ostatnią z wybranych władz (drugą podrzędną wybraną władzą) Królestwa do rozwinięcia. Świat rodzaju ludzkiego jest symbolicznie pokazany przez części doliny literalnej Jerozolimy. Nauką więc tego tekstu jest to, że dwie fazy Królestwa współpracujące z podrzędnymi wybranymi władzami Królestwa (Wielkim Gronem i M.G.) będą użyte przez Jehowę do błogosławienia świata rodzaju ludzkiego pokojem i pomyślnością przez sprawiedliwość podczas Tysiąclecia.