Młodociani Godni nie są Nowymi Stworzeniami i nie znajdują się dotychczas na próbie do życia. Dlatego nie mają oni rzeczywiście Orędownika. Ale Bóg okazuje im Swoją miłość i miłosierdzie przez Chrystusa, który ich tymczasowym usprawiedliwieniu tymczasowo przypisuje im na ich korzyść Swoją zasługę, a zatem działa jako ich tymczasowy orędownik (T.P. '28,89, szp. 2, pyt. 1). Chociaż są oni Domownikami Wiary i nasieniem Abrahama sprzed Tysiąclecia pod ziemskimi zarysami Przymierza Związanego Przysięgą i chociaż okazują oni wierność Bogu w poświęceniu aż do śmierci, to jednak nie otrzymują oni wiecznego życia w wyniku ich próby podczas Wieku Ewangelii. Oni nie są dotychczas na próbie do wiecznego życia, ale na próbie wiary i posłuszeństwa dla osiągnięcia stanowiska książąt i ludzkiej doskonałości w Tysiącleciu.

SPECJALNE ŁASKI DLA NASIENIA SPRZED TYSIĄCLECIA

      Młodociani Godni otrzymają życie wieczne tylko przez Chrystusa, jako wynik ich próby do życia w Tysiącleciu pod Jego kierownictwem jako Pośrednika. Chociaż przejdą oni swoją próbę do życia pod Pośrednikiem, to jednak będą nadal posiadali wyższe i ściślejsze pokrewieństwo z Bogiem. Oni będą nadal Domownikami Wiary (T.P. '28,89, pyt. 1), będą posiadali pokrewieństwo Przymierza Związanego Przysięgą i będą zaszczyceni specjalnymi objawieniami w formie widzeń (T.P. '33,89, par. 19; '50,41, par. 18). W ten sposób szczególnie na początku panowania Królestwa będą oni pod wieloma względami oddzieleni od reszty rodzaju ludzkiego i będą na wyższym od niego poziomie, ponieważ „oni osiągną doskonałe człowieczeństwo w fizycznych, umysłowych, artystycznych, moralnych i religijnych władzach oraz stanowisko książąt na ziemi na początku
kol. 2
Tysiąclecia jako lepsze zmartwychwstanie. Jest ono tak nazwane z powodu, że osiągną doskonałość władz i stanowisko książąt [w przybliżeniu] 1000 lat przed światem” – będą oni mieli udział w zmartwychwstaniu do życia, gdy powstaną z grobów (Jan 5:25), a „zmartwychwstanie na ludzkim poziomie oznacza restytucję” (E. tom 15,535, 536).

      Możemy być pewni, że Bóg nigdy nie odwróci Swojej łaski od Swych wiernych, niezależnie od tego czy są oni z Jego dzieci Wieku Ewangelii, czy też z Jego wiernych sług i przyjaciół sprzed czasu Wysokiego Powołania lub po tym czasie. Chociaż niektóre z obietnic dla Młodocianych Godnych, takie jak lepsze zmartwychwstanie, zmartwychwstanie do życia, natychmiastowa doskonałość władz itd., nie stosują się do poświęconych członków Obozu Epifanicznego, to jednak mają oni wiele wspaniałych błogosławieństw obecnie i będą je posiadali w Tysiącleciu. Oni są również tymczasowo usprawiedliwieni z wiary w Chrystusie i są przyjęci przez Boga w ich poświęceniu (Przyp. 23:26) jako nasienie Abrahamowe sprzed Tysiąclecia pod ziemskimi zarysami Przymierza Związanego Przysięgą, mają oni również przywilej modlenia się do Boga i mają społeczność z Nim. Gdy będą na próbie do życia pod Nowym Przymierzem, to nie stracą oni tego pokrewieństwa Przymierza Związanego Przysięgą i tych przywilejów. Bóg wielce zaszczyci ich ponieważ okazują się oni wierni wśród większej próby niż będzie miała klasa restytucyjna w ogólności. Oni zostaną uprzywilejowani stać się specjalnymi pomocnikami Starożytnych i Młodocianych Godnych oraz będą bardzo zdolnymi pomocnikami dla rodzaju ludzkiego, gdy będą z nim wchodzić na Gościniec Świętobliwości. Co za wspaniałego Ojca Niebiańskiego mamy! Jak łaskawy jest On dla nas wszystkich! Zachowujmy więc samych siebie w miłości Bożej (Judy 21)!

kol. 1

ROZUM – JEGO WAŻNOŚĆ
I WŁAŚCIWE DZIAŁANIE

P ’70, 42-44

      W dzisiejszych czasach, kiedy niewiara i prawdziwa wiara starają się o panowanie wśród wyznających chrześcijan, to byłoby dobrze dla wszystkich starannie rozważyć Boskie wyznaczone granice działania ludzkiego rozumu, szczególnie w jego pokrewieństwie do Boskiej prawdy.

      Bóg obdarzył ludzki umysł władzą rozumowania. Ta zdolność jest wybitną cechą Boskiego podobieństwa w umysłach ludzkości: jest to ta zdolność, która w dużej mierze daje człowiekowi wyższość nad zwierzętami, która czyni go zdolnym mieć społeczność z Bogiem, poznając Go, miłując i służąc Mu i która pozwala mu wyrobić sobie charakter, któremu Bogu podoba się dać żywot wieczny. Jeśliby Bóg nie obdarzył człowieka tą cudowną zdolnością rozumowania, to nie mógłby On nas zaprosić „przyjdźcież teraz, a rozpierajmy się z sobą”.

kol. 2

      Dlatego, naturalnie mówiąc, ignorowanie lub lekceważenie ludzkiego rozumu jest wielkim niedocenianiem tego wielkiego daru Bożego, jednego z naszych największych i najwyborniejszych błogosławieństw oraz najwyższych zdolności. To, że Bóg nie życzy Sobie, abyśmy tak czynili, jest bardzo jasne z Jego ciągłego odwoływania się do ludzkiego rozumu w przedstawianiu Jego prawdy. Boska prawda jest nam przedstawiona jako zupełny i filozoficzny system, zgodny z samym sobą i z Boskim charakterem w każdym elemencie i zarysie. Kiedy Bóg chciał objawić prawdę w szczególny sposób dla Swego ludu w Wieku Ewangelii, to użył On Swego szczególnie wybranego i przygotowanego sługę, Ap. Pawła (Gal. 1:15, 16; Dz.Ap. 9:15), celem przedstawienia jej nam pod Boskim natchnieniem z całą siłą i mocą logicznej dedukcji tak, aby nasza wiara w Jego Plan

poprzednia strona – następna strona