Teraźniejsza Prawda nr 267-268 – 1973 – str. 33
Następujące cytaty z tej broszury dowodzą, że Brzask przekręca to, co mówi br. Russell na ten przedmiot: „Słowo Parusja odnosi się do wczesnej pory [nasze podkreślenie] wtórego przyjścia, zaś wyraz Apokalupsis odnosi się do tegoż samego przyjścia, lecz pory późniejszej: – Nie mamy rozumieć, aby wyrazy Apokalupsis i Epifania miały znaczyć inne jakieś trzecie przyjście, lecz jedynie późniejszy zarys” [nie zarysy, ponieważ te dwa słowa jako czynność i jako okres są bliskoznaczne, zob. broszurę „Powrót Naszego Pana” w tomie IV, str. 11, par. 1]. … „Czuwający także zauważy, iż Pismo Św. wyraźnie pokazuje, że po [nasze podkreślenie] wykonaniu pewnych rzeczy przez Pana w czasie Jego obecności (parusia) nie poznanej przez świat, Pan później [nasze podkreślenie] objawi Swoją obecność. Objawienie, które będzie rozpoznane przez całą ludzkość i ta właśnie zewnętrzna manifestacja jest określona Jego epifanią” (zob. str. 12, par. l w tej samej broszurze). … „W czasie okresu [nasze podkreślenie] parusia (obecność), która poprzedza [nasze podkreślenie] Jego epifanię (czyli zajaśnienie), pewne dzieło ma być dokonane, nieznane światu i kościołowi nominalnemu, ale jedynie wiadome Jego czuwającym sługom” (zob. str. 13, par. l w tej samej broszurze; odtąd będziemy podawali tylko stronę i par. tej broszury, która też znajduje się w tomie IV jako dodatek). …„Dni więc Syna Człowieczego są dniami [tzn. okresem] Jego parusia, czyli obecności niewidzialnej i nieznanej światu, znanej jedynie przez czuwających (Stróżów) i widzianej tylko przez nich oczyma wiary” (zob. str. 14, par. 2). … „Lecz dlaczego taką ma być obecność Chrystusa? Co za zadanie miał spełnić podczas okresu [nasze podkreślenie] Swej obecności poprzedzającej Jego epifanię lub objawienie się światu?” (zob. koniec tego samego par. na str. 15). … „Przypowieść o pszenicy i kąkolu wskazuje na okres [nasze podkreślenie] Parusji (obecności) poprzedzając [nasze podkreślenie] Epifanię (objawienie) i przedstawia go [Parusję] jako czas „żniwa” Wieku Ewangelii” (str. 15, par. 1). … „Rozdzielenie pszenicy od kąkolu… poprzedzi pracę oczyszczenia roli pszenicznej z symbolicznego kąkolu przez symboliczny „ogień”, a cała działalność żniwa będzie miała miejsce w czasie – parusia – [a więc w okresie poprzedzającym Epifanię] obecności naszego Pana i przed Jego epifanią (czyli objawieniem)” (str. 15, par. 2). … „Prawda jako sierp miała być narzędziem separacyjnym. A gdy rozdzielanie [żęcie] się skończy… wtedy nastąpi „ogień”, czas wielkiego ucisku [który – jak br. Russell nauczał – miał się zacząć i rozpoczął się Wojną Światową] przepowiedziany przez proroków i naszego Pana, a który jako symboliczny ogień spali i zniszczy wszystek kąkol” (str. 16, par. 1; w broszurze „Powrót Naszego Pana” podanej w tomie IV jako dodatek, brakuje nieraz niektórych słów w polskim tekście i stąd biorą się drobne nieścisłości, które czasem zmieniają znaczenie myśli podanej w oryginalnym tekście ang. – dopisek tłum.). …„Przeto, to sądzenie [w Parusji] kościoła… poprzedzi [nasze podkreślenie] Epifanię lub Apokalipsę naszego Pana” (str. 200, wiersz 5, ang. broszura; w polskiej broszurze, str. 17). …„Ręka wszystkich przeciwko swemu bliźniemu będzie dozwolona, aby ludzie zebrali wicher własnego samolubstwa w anarchii. Epifania nowego Władcy i sprawiedliwa odpłata Jego panowania będą wówczas [podczas okresu]
kol. 2
stopniowo rozpoznane. Zupełne objawienie lub apokalipsa nastąpi przy końcu burzy [w ten sposób epifania albo apokalipsa w znaczeniu tutaj użytym jako czynność rozciąga się na okres czasu, który jest Epifanią], kiedy wszystkie serca będą upokorzone” (str. 21, wiersz 2, ang. broszura). … „Aby nie popaść w błędne wyrozumienie co do sprawy wyrozumienia obecności (Parusji) Pańskiej, dobrze uczynimy, gdy zwrócimy uwagę na przypowieść o dziesięciu pannach, która zapewne była dana w tym celu, aby rzuciła szczególne światło na ten punkt” (str. 21, par. l, pol. broszura). … „Czas parusja, czyli obecność Chrystusowa miała się rozpocząć w październiku 1874 r. i obydwa (dowody) pokazują cechę działalności, której się mamy spodziewać, że będzie postępować podczas czasu [okresu] Jego obecności [parusja] poprzedzającej [nasze podkreślenie] Jego publiczne objawienie się światu, czyli Jego Epifanię, Jego Apokalupsis” (str. 32 u góry). … „Otóż, jeżeli z cicha mówimy: „Oto Oblubieniec!”, to nie w tej myśli, aby ludzi światowych pobudzić do wiary w obecność Pańską itd. … lecz powoli we właściwym czasie o tym się dowiedzą, to jest w OKRESIE [nasze wersaliki] Epifanii i Apokalupsis Syna Człowieczego. Oni będą przebudzeni trzaskiem dnia wielkiego ucisku” (str. 35, par. 1).
Następujący cytat na ten przedmiot podajemy ze Strażnicy: „Biblia jasno odróżnia pomiędzy Parusją Chrystusową a jego Epifanią przy jego Wtórym Przyjściu. Słowo Paruzja znaczy obecność. … Słowo zaś Epiphaneia znaczy objawienie tego, który jest już obecny. … Z zakończeniem pracy oddzielania mądrych panien [z Babilonu w Paruzji, czyli w czasie Żęcia], … potem [nasze podkreślenie] przyjdzie Epifania Emanuela, objawienie, okazanie się. Innymi słowy objawienie się Chrystusa światu nastąpi [nasze podkreślenie] po Jego objawieniu się klasie mądrych panien” (Z’ 14, 252, par. 6 i 7).
Poniższy cytat podajemy z czasopisma „The Bibie Students Monthly” z r. 1914, nr 1, str. l dwa ostatnie par. i str. 2, par. 1: „Nasze angielskie słowo przyjście (to samo jest ze słowem polskim) jest zazwyczaj tłumaczeniem kilku całkiem odrębnych słów greckich. Jedno z nich to słowo Parusja, które oznacza obecność i jest używane w odniesieniu do pierwszego okresu [nasze podkreślenie] Wtórego Przyjścia naszego Pana. Potem, później [nasze podkreślenie] nastąpi Epifania, tzn. objawienie lub okazanie się Tego, który jest obecny. Nie będzie to okazaniem się w ciele, ale w wielkim Czasie Ucisku [w okresie, nasze podkreślenie] symbolicznie przedstawionym jako w ogniu, „oddawając pomstę” (2Tes. 1:7-10). Według mego wyrozumienia Biblia naucza, że Jezus jest już obecny na ziemi od r. 1874; … że Epifania, czyli objawienie się światu, nastąpi za czterdzieści lat od czasu rozpoczęcia się Obecności [nasze podkreślenie]. Z tego to powodu oni [Badacze Pisma Św.] wyglądają z wielkim zainteresowaniem, by zobaczyć, co obecny rok [1914] przyniesie. Czy nie widzimy wszędzie znaków niepokoju, grożący czas ucisku? Wygląda na to, jak gdyby ten rok [1914] zaznaczył początek „ognia płomienistego” sądu [Epifania i Czas Ucisku są identyczne] nad światem, który znaczy koniec tego Wieku i inaugurację Nowej Dyspensacji Królestwa Mesjaszowego, kiedy [nasze podkreślenie] „sąd wykona się według sznuru, a sprawiedliwość według wagi” i kiedy [nasze podkreślenie] ignorancja,