Teraźniejsza Prawda nr 267-268 – 1973 – str. 32
W ang. T.P. z grudnia 1937, w art. zatytułowanym »Przegląd Artykułu Brzasku „Powołani, Wybrani i Wierni”« było podane wyjawienie sofistycznego wysiłku uczynionego w czasopiśmie Brzasku z kwietnia 1935 i kwietnia 1937 r., usiłującego wykazać, że powyżej przedstawione nauki o Epifanii lub Apokalipsie nie są w zgodzie z naukami przedstawionymi z Pisma Św. przez Pastora Russella na ten sam przedmiot. Ponieważ to wyjawienie jest bardzo stosowne do naszego przedmiotu pod rozwagą i ponieważ tego samego rodzaju błędy, które były zbite w tym ang. artykule są nadal bronione, więc reprodukujemy go tutaj (cytaty z broszury „Powrót Naszego Pana” można również znaleźć w Przedrukach Strażnicy, str. 2972-2983; to samo w tomie IV wydanym w 1923 r. w dodatku):
Ponieważ ten przedmiot jest omawiany w czasopiśmie Brzasku z kwietnia 1935, więc wolimy cytować z niego: „Paweł powiedział, że Pan zniszczy antychrysta „jasnością (epiphaneia) Swojej parusji”. To greckie słowo epiphaneia jest właściwie przetłumaczone na jasność albo jasne świecenie. Niektórzy [szczególnie brat Russell i my sami, nasze podkreślenie] błędnie przypuszczali, że to słowo odnosi się do wtórej fazy lub późniejszego okresu obecności naszego Pana – tak jak gdyby Jego Parusja (parousia) trwała do pewnego czasu, a potem rozpoczęła się Jego Epifania (epiphaneia). Jednak wierzymy, że jest rzeczą oczywistą, iż słowo parousia stosuje się do całego okresu tysiąca lat obecności Chrystusowej, chociaż słowo epiphaneia opisuje pewne rzeczy, które będą się wypełniać podczas Parusji. Na ten punkt cytujemy z uznaniem z broszury wydanej kilka lat temu, a zatytułowanej „Powrót Naszego Pana” co następuje: „Naszego Pana epiphaneia (zajaśnienie) i Jego apokalupsis (objawienie) rozpoczęła się wkrótce po Jego Parusji (parousia): Jasność Jego obecności jest widoczna teraz dla tych, którzy chodzą „w światłości” – dla tych, którzy „nie pozostają w ciemności ze światem”. Jest to umysłowe oświecenie dla oczu naszego wyrozumienia, a nie dla naszych naturalnych oczu. Epifania (epiphaneia) naszego Pana także już oddziałuje na świat, chociaż nie przez oczy wyrozumienia, ponieważ nie ma on wzroku by ujrzeć rzeczy duchowe, to jednak jasne świecenie obecności Pańskiej wpływa i oddziałuje na cały bieg świata przez zwiększenie się znajomości”. (Ten wyjątek zacytowany przez Brzask znajduje się również w Przedrukach Strażnicy, str. 2983, szp. 1, par. 4; to samo znajdujemy w dodatku do tomu IV, str. 60, par. l – dopisek tłum.).
Na to jednostronne przedstawienie (Brzasku) niektórych myśli naszego Pastora co do tych dwóch słów odpowiadamy jak następuje: Biblia – tak jak to słusznie utrzymywał nasz Pastor – o ile chodzi o Wtóre Przyjście naszego Pana używa słowa parusia w trzech znaczeniach (1) w znaczeniu 40-tu lat żęcia, tzn. od r. 1874 do 1914, do Czasu Ucisku (Mat. 24: 3, 27, 37, 39; 2Tes. 2: 1); (2) w znaczeniu 80-ciu lat od r. 1874 do 1954 (nasz Pastor jednak
kol. 2
nie rozumiał, że Epifania będzie trwać 40 lat, ponieważ nie było to na czasie do zrozumienia) tzn. obejmując Paruzję w jej pierwszym znaczeniu i Epifanię jako okres (1Tes. 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2Tes. 2:8, 9; Jak. 5:7, 8; 2Piotra 3:4, 12; 1Jana 2:28); i (3) w znaczeniu całego 1000 lat Jego Wtórego Przyjścia (1Kor. 15:23; 2Piotra 1:16). Powyżej są podane wszystkie ustępy Pisma Św., które używają słowa Paruzja (parousia) w związku z Wtórym Przyjściem naszego Pana. I one dowodzą, że Brzask stracił Prawdę parusyjną na pierwsze i drugie znaczenie tego słowa. Dlatego odrzuca on naukę biblijną o Epifanii jako o okresie czasu, tak jak to powyższe teksty wykazują i daje do zrozumienia, że Pastor Russell tak nie nauczał, ale że nauczał, iż słowo Epifania znaczy tylko jasne świecenie, objawienie, tzn. tylko działalność. Natomiast Biblia, br. Russell i my z nimi nauczamy o obydwóch znaczeniach tego słowa, chociaż br. Russell nie rozumiał, że Epifania jako okres będzie trwała 40 lat, ponieważ wyrozumienie jej długości nie było na czasie do zrozumienia aż dopiero w Epifanii. O tym, że słowo to oznacza okres czasu, naucza Biblia w 1Tym. 6:14, 15 i 2Tym. 4:1. Samo już zredagowanie tekstu w 2Tym. 4:1 podane w przekł. A. V.: „będzie sądził… w [podczas] sławnym przyjściu [Epifanii] swojem i w królestwie [Bazylei] swojem” dowodzi, że Epifania, tak jak Królestwo, jest okresem czasu. Zaś Poprawiony Przekład pokazuje to bardzo jasno w 1Tym. 6:14, 15: „Zachowaj to przykazanie bez zmazy, bez nagany aż do Epifanii Pana naszego Jezusa Chrystusa, którą [Epifanię] w jej własnych czasach okaże On” – Ten, który jest błogosławiony i sam Możny itd. Natomiast, że słowo to znaczy jasne świecenie, tzn. jasne objawienie osób, zasad i rzeczy i to w jakimkolwiek czasie, naucza Biblia w 2Tes. 2:8 [podczas Paruzji i Epifanii]; 2Tym. 1:10 [podczas Żniwa Żydowskiego]; 2Tym. 4:8; Tytus 2:13 [podczas Parusji, Epifanii i Bazylei]. Powód, dla którego okres pomiędzy Paruzją a Bazyleją (królestwem) jest nazwany Epifanią jest ten, iż podczas tego okresu Pan zamierzył dokonać szczególnego objawienia osób, zasad i rzeczy. Taka niewątpliwie działalność szczególnie zaznacza okres począwszy od r. 1914. Powyższe sześć ustępów Pisma Św. są jedyne, w których słowo Epifania (epiphaneia) znajduje się w greckim Nowym Testamencie. One więc dowodzą, że nasz Pastor miał słuszność, gdy nauczał, iż słowo to oznacza okres następujący po okresie Parusji, czyli Żęcia i że ono również oznacza jasne świecenie, objawienie osób, zasad i rzeczy. Ustępy te dowodzą, że Brzask porzucił inną Prawdę paruzyjną, jak również odrzuca on Prawdę epifaniczną, a to jest pracą przesiewawczą.
Brzask daje do zrozumienia, że broszura naszego Pastora o Powrocie Naszego Pana – Jego Paruzja, Epifania i Apokalupsis – nie naucza, że jest okres 40 lat Paruzji i że nie naucza ona o jakimkolwiek okresie Epifanii. Wodzowie Brzasku usiłowali przy pomocy zwykłego podstępu praktykowanego przez sofistów zakryć część objętych rzeczy, podkreślając je jednostronnie, aby doprowadzić ich czytelników do myślenia, że nasz Pastor nie nauczał, iż Epifania jest okresem czasu i że Paruzja oznacza tylko 1000 lat wtórej obecności naszego Pana oraz że nie jest ona w żadnym sensie okresem 40-tu lat.