Teraźniejsza Prawda nr 267-268 – 1973 – str. 30
(1) oznacza ono czynność objawienia osób, zasad i rzeczy przez Prawdę świecącą ze szczególną jasnością i (2) okres czasu związany z Powrotem naszego Pana, w którym nastąpi specjalne objawienie osób, zasad i rzeczy przez Prawdę świecącą ze szczególną jasnością.
Z powyższego badania słowa epiphaneia widzimy, że z jego sześciu przypadków pojawienia się w Nowym Testamencie tylko w jednym przypadku jest ono użyte w związku z Żniwem Wieku Żydowskiego pokazując, że ono odnosi się do działalności Jezusa podczas tego Żniwa; pozostałe zaś pięć odnoszą się do działalności i czasów związanych z Jego Wtórym Przyjściem. Te więc myśli o znaczeniu słowa epifania okażą się pożyteczne dla naszego lepszego zrozumienia innych faz Wtórego Przyjścia naszego Pana.
CHRYSTUSOWA APOKALIPSA LUB OBJAWIENIE
Grecki rzeczownik apokalupsis pochodzi ze złożonego czasownika apokalupto, który składa się z przyimka apo (oznaczającego z dala, przez, od) i czasownika kalupto (oznaczającego przykryć, stąd czasownik zakryć lub zataić, tak jak jest on użyty, np. u Jak. 5:20 i 1Piotra 4:8 – „zakryje [przykryje] mnóstwo grzechów”). Apokalupto więc oznacza zdjąć przykrycie, tzn. wyjawić lub objawić, tak jak jest ten czasownik użyty, np. u Mat. 10:26; Łuk. 12:2 – „nic nie jest skrytego [grecki źródłosłów tutaj użyty jest kalupto], coby nie miało być objawione [odkryte, greckie słowo apokalupto jest tutaj użyte w formie przyszłej]”. Dlatego rzeczownik apokalupsis znaczy odkrycie, wyjawienie, objawienie lub odsłonięcie (rzeczy poprzednio obecnej, lecz ukrytej). Nazwa ostatniej księgi Biblii jest „Apokalupsis” – my nazywamy ją „Apokalipsą” lub „Objawieniem”.
Widzimy więc, że podstawowe znaczenie słowa apokalupsis (odkrycie, objawienie) jest bardzo podobne do znaczenia słowa epiphaneia (jasne świecenie, objawienie osób, zasad i rzeczy). Obydwa słowa oznaczają ujawnienie, objawienie tego, co pozostałoby inaczej ukryte lub zatajone. W ten sposób nasz Pan obecnie epifanizuje lub apokalipsuje Jehowę, Samego Siebie, Kościół, Wielkie Grono, Prawdę, ukryte rzeczy w ciemności, rady serc – czyli jednym słowem przyprowadza wszystkie stosowne osoby, zasady i rzeczy do jasnego światła i odkrywa lub objawia je w ich prawdziwym charakterze o tyle o ile to jest
kol. 2
konieczne w obecnym stadium działania Boskiego Planu. Stąd Epifania, Apokalipsa naszego Pana nie oznacza, że Pan stanie się widzialnym dla naturalnych oczu ludzkich czy też po prostu, że On da się poznać, ale oznacza, (1) że On jasno objawił każdą inną osobę, każdą zasadę i każdą rzecz aby jasno były one poznane szczególnie przy końcu tego Wieku. Słowo apokalupsis, podobnie jak słowo epiphaneia, odnosi się (2) również do drugiej fazy lub okresu Wtórego Przyjścia naszego Pana, do Czasu Ucisku, czyli Epifanii lub Apokalipsy, do szczególnego czasu takiego epifanizowania lub apokalipsowania.
Obecnie wymienimy wraz ze stosownymi komentarzami te ustępy Pisma Św., w których rzeczownik apokalupsis i jego czasownik apokalupto są użyte w odniesieniu do Wtórego Przyjścia naszego Pana, podkreślając polskie słowa, które tłumaczą je.
WYSTĘPOWANIE CZASOWNIKA APOKALUPTO
Najpierw podajemy te ustępy, które używają czasownika apokalupto: (1) Mat. 10:26: „Nic nie jest skrytego, coby nie miało być objawione, i nic tajemnego, czegoby się dowiedzieć nie miano” (zob. również Łuk. 12:2). Wyjawienie zła we wszelkich sprawach życia jest objawieniem pracy sądzenia Wtórego Przyjścia naszego Pana (por. 1Kor. 4:5).
(2) Łuk. 17:29, 30: „Ale dnia tego, gdy wyszedł Lot z Sodomy spadł jako deszcz ogień z siarką z nieba, i wytracił wszystkie. Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi”. Sodoma przedstawia symboliczny Babilon, a Lot przedstawia oddział Wielkiego Grona (Obj. 11:8; 2Piotra 2:6-8). Zniszczenie Sodomy ogniem i siarką przedstawia zupełne zniszczenie Babilonu (Judy 7), co nastąpi w wielkim ucisku (Obj. 16:18-20; 19:20). Uwaga Jezusa w w. 30, że pozafiguralny deszcz ognia i siarki na Sodomę nastąpi w dniu, w którym Syn człowieczy się objawi, dowodzi, iż On będzie objawiony, tzn. zamanifestowany w Czasie Ucisku, czyli w okresie Epifanii lub Apokalipsy, który rozpoczął się w r. 1914.
(3) Rzym. 8:18: „Utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne onej przyszłej chwały, która się ma objawić w nas”.
(4) 1Kor. 3:13: „Każdego robota jawna będzie; bo to dzień pokaże; gdyż przez ogień objawiona będzie, a każdego roboty, jaka jest ogień doświadczy”.