Teraźniejsza Prawda nr 267-268 – 1973 – str. 21
wprowadzić w życie tę samą myśl, ale na wyższym poziomie, przedstawiając jaśniej i lepiej wyrozumienie tej sprawy. Zamiast baranka miał być przaśny chleb, przedstawiający ciało naszego Pana. Chleb ten On rozdał Swoim Apostołom mówiąc: „To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moją” (Łuk. 22:19). Jedzenie tego przaśnego chleba przedstawia ich przyswajanie sobie zasługi ofiary Chrystusowej – usprawiedliwienia z wiary.
Następnie był przedstawiony „owoc winorośli” jako część tej Pamiątki miłej ofiary naszego Pana. On wyjaśnił, że wino przedstawia Jego krew – „krew Nowego Przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów” (Mat. 26:28). Co za przypomnienie, że cena okupu jest niezbędna za grzechy świata. Złamany chleb naucza część lekcji a „kielich” naucza o pozostałej jej części. My nie tylko potrzebujemy pokarmu, siły i pomocy, aby wrócić do Boga i Jego łaski, ale również potrzebujemy drogocennej krwi – życia naszego Pana jako ceny okupu, dla uwolnienia nas od potępienia Sprawiedliwości. Uczniowie naszego Pana muszą wiarą jeść (czyli przyswajać sobie) „chleb” i pić „kielich”, bo inaczej nie mogą oni być z Nim w jedności. Owoc winorośli symbolizuje najpierw życie naszego Zbawiciela oddane za nas, Jego ludzkie życie, Jego istotę, Jego duszę wylaną na śmierć za nas; a przyswajanie sobie tego przez nas oznacza najpierw nasze przyjęcie praw Restytucji i przywilejów, które zostały zapewnione przez ofiarę naszego Pana – Usprawiedliwienie. Więcej niż to: Apostoł pokazuje, że jest inny, głębszy pogląd na tę Pamiątkę. Ci, którzy w ten sposób jedli i pili, którzy w taki sposób przyswajali sobie zasługi naszego Zbawiciela, byli policzeni z Nim jako Jego „członkowie”, jako Jego złamane „ciało”; a ich ofiarowane życie w Jego służbie pod Jego kierownictwem było uważane jako część Jego ofiary. Słowa Apostoła pod tym względem są następujące: „Kielich błogosławienia, który błogosławimy, izali nie jest społecznością [społeczną jednością] krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, izali nie jest społeczną jednością ciała Chrystusowego? Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wiele nas jest; bo wszyscy jednego chleba [Chrystusa] jesteśmy uczestnikami” (1Kor. 10:16, 17). Jednak to drugie znaczenie odnosi się tylko do członków Ciała Chrystusowego, gdy byli w ciele; ono nie stosuje się do Wielkiego Grona i do niespłodzonych z Ducha. Co do szczegółów, prosimy zob. T.P.’ 60,47.
Kilka ważnych rzeczy w związku z naszym przygotowaniem się do Wieczerzy Pańskiej można by uczynić: (1) zbadać samego siebie, (2) oczyścić się i (3) napełnić się Duchem Św. Podajemy myśl, by ponownie zbadać artykuły: Zbadanie Samego Siebie (P’ 20, 190);
kol. 2
Pomoc Dla Codziennego Życia (T.P. '28,66; '68,18); Chrystus – Jego Wąska Ścieżka ((T.P '63,29 itd.); Chrystus – Jego Cierpienia. (T.P '71,61). Jeżeli wiernie przeprowadzimy egzaminację samych siebie, pokazaną w figurze przez Izraelitów szukających w swoich domach za kwasem, to wynikiem tego będzie znalezienie symbolicznego kwasu: grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, szczególnie w postaci wad oblegających nasze serce i umysł. Wszędzie w Piśmie Św. słowo kwas oznacza zepsucie w przeciwieństwie do czystości. I takie samo znaczenie ma ono w naszym tekście. Apostoł napomina nas, aby stary kwas, kwas bezbożności, kwas obłudy, kwas złośliwości i pychy, był zupełnie usunięty. Oczyśćmy się z tych rzeczy i zniszczmy je Duchem Bożym (Rzym. 8:12, 13; 1Kor. 5:7, 8). To będzie drugą rzeczą do uczynienia w naszym przygotowaniu się do godnego obchodzenia Pamiątki. Trzecią rzeczą do uczynienia w przygotowaniu się do godnego obchodzenia Wieczerzy Pańskiej jest napełnienie się Duchem Św., napełnienie naszego serca i umysłu Duchem Pańskim, szczególnie duchem wiary, męstwem (sercem męstwa jest nadzieja), samokontrolą, cierpliwością, pobożnością, braterską miłością i miłosierdziem. Napełnijmy drodzy bracia i siostry nasze serca i umysły tymi łaskami. Pozwólmy każdej z nich być bardzo czynną w nas i pozwólmy im pojedynczo i zbiorowo zupełnie obfitować w naszym sercu i umyśle w każdym dobrym słowie i czynie. One sprawią, że nie będziemy próżnymi ani niepożytecznymi w znajomości Pańskiej. Jeżeli więc one będą obfitowały w nas, to pozwolą nam nie tylko obchodzić symboliczne święto z przaśnym chlebem szczerości i prawdy, ale również one pozwolą nam wiernie obchodzić święto z przaśnym chlebem szczerości i prawdy, co symbolizujemy w Pamiątce – nasze usprawiedliwienie i nasze poświęcenie. Podajemy myśl aby jako dalszy sposób przygotowania się do Wieczerzy Pańskiej, bracia i siostry przeczytali sobie rozdział o Wielkanocy Nowego Stworzenia w tomie parusyjnym VI i artykuł w Z’ 15, str. 67. Zbór w okolicy Philadelphii będzie obchodził Wieczerzę Pańską w kaplicy Świecko-Domowego Ruchu Misjonarskiego po godz. 6-tej wieczorem 15 kwietnia. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu ktoś omieszkałby obchodzić Pamiątkę 14 Nisan, czyli 15 kwietnia po godz. 6 wieczorem, to mógłby ją obchodzić miesiąc później (4Moj. 9:6-15). Prosimy zbiory i jednostki obchodzące Wieczerzę Pańską, o szybkie przysłanie krótkich sprawozdań z ich usługi, podając o duchu, błogosławieństwie i liczbie uczestników na tym zebraniu, za co już z góry dziękujemy. Niechaj Pan błogosławi nas wszystkich w naszym przygotowaniu się do Wieczerzy Pańskiej, w naszym udziale w niej i w doświadczeniach po niej.