Teraźniejsza Prawda nr 266 – 1973 – str. 12
Jakub 5:7, 8: ,,Przetoż bracia! bądźcie cierpliwymi aż do obecności Pańskiej… utwierdzajcie serca wasze; albowiem się przybliża obecność Pańska”. Tutaj mamy dwa inne wypadki użycia słowa paruzja w odniesieniu do pierwszego i drugiego okresu Wtórego Przyjścia naszego Pana, ponieważ zanim wszyscy bracia okażą długie znoszenie tutaj omówione, to nastąpi drugi okres (Epifanii lub Apokalipsy); ponieważ wówczas dopiero wszyscy święci otrzymają swoją nagrodę (Kol. 3:4; 1Piotra 1:7, 13; 4:13).
2Piotra 3:3, 4: „.Przyjdą w ostateczne dni naśmiewcy [szydercy], według własnych swoich pożądliwości chodzący, i mówiący: Gdzież jest obietnica obecności jego? Bo jako ojcowie zasnęli, wszystko tak trwa od początku stworzenia”. Użycie wyrażenia „ostateczne dni” (pierwszy z nich jest dniem żęcia, czyli Paruzją, a drugi dzień, to dzień gniewu, czyli Epifania, dzień Apokalipsy) dowodzi, że szydzenie z Obecności Pańskiej odnosi się tutaj do pierwszego i drugiego okresu tej obecności. Ci szydercy – mówiąc ogólnie, źle pouczeni, by spodziewać się Wtórej Obecności naszego Pana, że będzie ona widzialna dla ludzkich naturalnych oczu i że będzie ona trwała tylko część z 24-godzinnego dnia – szydzą z tej obecności (począwszy od r. 1874, kiedy jej niewidzialność po raz pierwszy była nauczana przy końcu tego Wieku i od tego czasu a nawet cośkolwiek wcześniej, kiedy jej wiekowa trwałość była po raz pierwszy w ostatnich czasach wyjaśniona) i domagają się oni mówiąc: gdzie jest ona obiecana, wskazując w sposób niewierzący na postępowanie spraw jak dawniej oraz na nieobecność widzialności Chrystusa dla ludzkich naturalnych oczu jako na dowody, że Jego Wtóra Obecność jeszcze nie nastąpiła.
2Piotra 3:12: „Którzy oczekujecie i gorąco pragniecie obecności dnia Bożego” (tak podaje Biblia ang. – dopisek tłum.). Wyrażenie „obecność dnia Bożego” jest bliskoznaczne z pierwszym i drugim okresem Wtórej Obecności naszego Pana, ponieważ pierwszy okres tej obecności przygotował symboliczne niebiosa i ziemię – w snopy symbolicznego kąkolu – na gniew drugiego okresu obecności, a który to gniew wybuchł w Wojnie Światowej (1-sza Faza) w r. 1914.
1Jana 2:28: „Dziateczki! zostańcie w nim, abyśmy, gdy się ukaże, ufanie mieli, a nie byli zawstydzeni od niego w obecności jego”. Tutaj mamy powołanie się na ufność, którą wszyscy Wierni będą posiadali przed Panem
kol. 2
podczas Jego Paruzji, w Jego zajaśnieniu. To więc niewątpliwie ogranicza użycie słowa paruzja w tym ustępie Pisma Św. do pierwszego i drugiego okresu Wtórego Przyjścia naszego Pana, ponieważ wówczas po raz pierwszy wszyscy członkowie Ciała dojdą do tego, że będą z Nim (Kol. 3:4; 1Jana 3:2).
PARUZJA JAKO CAŁE TYSIĄCLECIE
Obecnie wyjaśnimy te ustępy Pisma Św., w których faza Królestwa (basileia) Wtórego Przyjścia naszego Pana jest objęta słowem parusja.
W 1Kor. 15:23 spotykamy pierwszy przykład tego użycia: „,A potem ci, co są [którzy staną się] Chrystusowi w [podczas] obecności jego [ożywieni będą]”. Należy zauważyć, że w w. 22 Apostoł wyjaśnia, iż wszyscy w Chrystusie ożywieni będą, nie tylko będą przebudzeni, ale doznają zmartwychwstania, czyli doskonałości, ponieważ używa on tej części w. 22 aby dowieść, że przez człowieka (w. 21) nastąpi zmartwychwstanie. W w. 23 wymienia on dwie grupy, które będą ożywione, udoskonalone, nazywając pierwszą grupą „Chrystus jako pierwiastek”. Rzecz oczywista, że nie chodzi tu o Jezusa, ponieważ Św. Paweł wyjaśnia tutaj porządek, w którym wszyscy w Chrystusie ożywieni będą i odnosi się do wydarzenia należącego do przyszłości w porównaniu do jego czasu, podczas gdy nasz Pan był już zmartwychwstałym ponad 20 lat, zanim Św. Paweł użył tej mowy. Ten związek pokazuje, że czasownik w czasie przyszłym ożywieni będą przeniesiony z w. 22 jest orzeczeniem w w. 23. Dlatego wyrażenie Chrystus jako pierwiastek musi odnosić się do Kościoła do innego pierwiastka aniżeli Jezus (w. 20). Wobec tego przez wyrażenie Chrystus jako pierwiastek ożywiony będzie rozumiemy pierwsze zmartwychwstanie, o którym też jest mowa do Filip. 3:11 i w Obj. 20:4, 6. Kto inny w Chrystusie ożywiony będzie? W. 23 odpowiada: „Ci, co są. [którzy staną się] Chrystusowi w [podczas] obecności jego”. Kiedy zaś to nastąpi, że posłuszni z rodzaju ludzkiego (poświęcenie się Chrystusowi utrzymane w posłuszeństwie jest tym znaczeniem, w którym posłuszny świat będzie w Chrystusie w przyszłym Wieku) ożywieni będą? Odpowiadamy, że wg Biblii stanie się to podczas Tysiąclecia (Psalm 22:29, 30; Izaj. 45:22, 23; por. z 1Moj. 22:16, 18 ; Filip. 2:10, 11; Rzym. 14:9-11; 2Tym. 4:1). Wynika więc z tego, że słowo Paruzja w 1Kor. 15:23 odnosi się do okresu Królestwa Wtórej Obecności naszego Pana.