Teraźniejsza Prawda nr 264-265 – 1972 – str. 87
mając złośliwości wobec nikogo, nalegamy na tych wodzów i ich zwolenników, by szybko zmienili swoje sposoby postępowania dla ich własnego dobra, by starali się stawić Bogu doświadczonymi robotnikami (2Tym. 2:15) i w duchu pokory by zajęli swoje miejsca oraz dopomogli drugim do zajęcia ich miejsc w Boskim zarządzeniu w okresie Epifanii nie w Wysokim Powołaniu, ale jeżeli są poświęceni przed październikiem 1914 r. jako członkowie Wielkiego Grona, a jeżeli się poświęcili potem – jako oświeceni Duchem,
kol. 2
lecz niespłodzeni z Ducha, jako podrzędne nasienie Abrahama. Pobudzajmy się do większej pilności w uczeniu się i czynieniu świętej woli Bożej, współpracując z Bogiem i znajdując w tym nasze główne upodobanie. „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na synów upornych” (Efez. 5:6; 1Jana 3:7-10) Jako posłuszne dzieci, bądźmy świętymi, w zupełnej zgodzie z Panem (1Piotra 1:14-16).
kol. 1
OFIARY KSIĄŻĄT
WIEKU EWANGELII
(E8 roz.4)
(4Moj. 7:1-29; dokończenie z T.P. '72,64)
(54) W podobny sposób ci, tracący koronę, wodzowie adwentystów ofiarowali pozafiguralną czaszę – zbijania ataków przeciw proroczym okresom, jak to zostało podane przez br. Millera. Ruch Millera pociągnął za sobą wielkie zainteresowanie w swoim czasie a wielu nawet zdolnych ludzi stawiało mu opozycje tak w sposób ustny (osobisty) jak i pisemny. Między przeciwnikami jego byli profesorowie: Stowe, Pond, Bush, Stuart, Chase, i doktorzy Dowling, Jarvis, Hinton, Hamilton, Shimeal, Kendrick. Różniąc się w swoich poglądach oni starali się w rozmaity sposób zbić jego poglądy na proroctwa podające czas połączony z Wtórym Przyjściem. Niektórzy z nich przeczyli temu, że te 2300, 1260, 1290 i 1335 dni reprezentowały lata. Pozafiguralny Elijab zbił ich zarzuty przy pomocy tych 70 tygodni, czyli 490 dni, aż do zakończenia wyłącznej łaski danej Izraelowi i przez udowodnienie, że hebrajskie słowo chatach, przetłumaczone „zamierzono” w proroctwie Dan. 9:24, znaczy „odcięto”, tj. od tych 2300 dni. Niektórzy z nich twierdzili, że Danielowe czwarte królestwo (Dan. 7; 8) znaczyło podzielone greckie cesarstwo. To pozafiguralny Elijab zbił przez pokazanie, że wypełnienia większości faktów przepowiedzianych w proroctwie w rozdziałach Dan. 7; 8 o tym czwartym królestwie nie można było znaleźć w podzielonym cesarstwie greckim, ale wszystkie fakty można było znaleźć w cesarstwie rzymskim i jego podziałach Niektórzy z jego przeciwników zastosowali ten „mały róg” do Antiochusa Epiphanesa, inni do władzy mahometańskiej. Pozafiguralny Elijab zbił te poglądy, dowodząc, że „mały róg” odnosi się do papiestwa. Niektórzy z jego przeciwników podawali, że te 1260 i 1290 dni są dniami literalnymi i że odnoszą się do historii Antiochusa Epiphanesa, a także, że 1260 dni
kol. 2
z Objawienia odpowiadają tylu dniom literalnym w historii Nerona. Gdy jedni odmawiali naznaczenia czasu na rozpoczęcie się tych dni, to drudzy naznaczali rok 606 po Chrystusie, jako datę dekretu Phocusa. Na tym punkcie pozafiguralny Elijab był najbliższy Prawdy w obronie roku 538 po Chr., w którym to cesarz wschodni Justynian wydał rozkaz Belizariuszowi swemu generałowi, aby zmusił Ostrogotów do zaniechania oblężenia Rzymu. Lecz rok 539 po Chr. jest właściwą datą, kiedy Belizariusz zniszczył królestwo ostrogockie i tym sposobem uwolnił papieża od ich ucisku, pozostawiając mu wolność założenia swej własnej władzy we Włoszech. Co do daty Powrotu Chrystusa na ziemię brat Miller, ma się rozumieć mylił się i pozafiguralny Elijab musiał to przyznać i nie mógł podać zadowalającego wytłumaczenia odnośnie daty 1844 roku. Co do Przyjścia Pańskiego przed Tysiącleciem wielu z jego przeciwników zwalczało go na korzyść nauki o przyjściu Pańskim po Tysiącleciu, lecz pozafiguralny Elijab zdolnie wykazał ich błąd i udowodnił z Pisma Świętego naukę o Powrocie Pańskim przed Tysiącleciem. Tym więc sposobem pozafiguralny Elijab okazał się skutecznym w kontrowersji wobec przeciwników Prawdy, według nauki podanej przez br. Millera, a tak ofiarował pozafiguralną czaszę napełnioną pozafiguralną mąką zagniecioną z oliwą.
(55) Pozafiguralny Elijab także ofiarował swoją łyżkę napełnioną wonnym kadzidłem. Ta łyżka reprezentuje ćwiczenia w sprawiedliwości, nauki etyczne, które tracący koronę wodzowie adwentystów przedstawili w łączności z proroctwami czasowymi połączonymi z powrotem naszego Pana, jak to było podane przez br. Millera. Tak jak doktryna o szybkim Powrocie naszego Pana, skłoniła tych, co ją przyjmowali, ku oczyszczeniu z grzechu, błędu,