to rok 6079 A.M. (Anno Mundi – ,,w roku świata”; zob. ang. T.P. z październik 1950 r., str. 146, w Spisie Rzeczy – w polskiej T.P. z listopada 1950 r., str. 67 – gdzie ta data ukazała się po raz pierwszy). 62 tysiączne roku wynosi 22,63 dni, to więc wskazywałoby na popołudnie 22 paźdz. 1950 r., kiedy pozafig. Zachariasz jako ostatni członek Oblubienicy Chrystusowej połączył się z Oblubieńcom, a zatem wesele jest skończone (T.P. '50,80). Co za wspaniałe potwierdzenie daje w ten sposób Boski Wielki Świadek Kamienny o świadectwie Pisma Św., że Posłannik Epifanii, ostatni członek gwiezdny jest również ostatnim członkiem Małego Stadka do wzięcia do nieba jako Oblubienica Chrystusowa (1Tes. 4:17)!

      Wiele innych jeszcze dowodów można by podać, że Wysokie Powołanie zupełnie i ostatecznie skończyło się pod każdym względem, takie jak pozafigury Dawida i Salomona w Żniwie Wieku Ewangelii, ich działalność w budowaniu świątyni itd., skończenie świątyni (1Król. 6:14, 21, 22; P ’51, 132-138), liczne potwierdzenia Piramidy (P '51,99-105) itd. One powiększyłyby ogólną liczbę ponad 100 dowodów,
kol. 2
że Wysokie Powołanie ostatecznie się skończyło. Same rozważania, że było tylko 144000 koron dostępnych w ciągu długiego okresu Wieku Ewangelii, że ogólne wezwanie do Wysokiego Powołania skończyło się w r. 1881 (90 lat temu!) i że tylko kilka straconych koron potem było dostępnych, powinny pobudzić pokornych i szczerych braci do zrozumienia, że prawdopodobieństwo, by oni zostali kiedykolwiek przyjęci jako przyszli członkowie Małego Stadka jest istotnie bardzo nikłe. Powyżej podanych 80 dowodów powinno być wystarczające, aby umożliwić komukolwiek z takich braci przez badanie Słowa Bożego w zgodzie z rozumem i faktami dojście do jasnego zrozumienia, iż Wysokie Powołanie ostatecznie się skończyło, utwierdzając w ten sposób wiarę nie na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej (1Kor. 2:5). Przeto „chwalmy naszego Boga” i przyłączmy się do drugich Jego sług w ogłaszaniu chwalebnego poselstwa z Obj. 19:5-9. „Weselmy się i radujmy się” … „bo przyszło wesele Barankowe, a małżonka jego nagotowała się”. „Te słowa Boże są prawdziwe”.

kol. 1

ZMIANA POGLĄDU BRATA RUSSELLA

(P ’71, 75, 76)

      Niektórzy wodzowie (włączając wodzów Brzasku) niejednokrotnie zwracają uwagę na artykuł br. Russella zawarty w Strażnicy z 1 września 1916 r., a zatytułowany „Żniwo Jeszcze Nie Skończone” i usiłują zbić oraz odwrócić uwagę od licznych dowodów z Pisma Św., faktów i rozumu, które są podawane od czasu do czasu na łamach Teraźniejszej Prawdy wykazujących, że żęcie Żniwa Małego Stadka skończyło się w jesieni 1914 r. a pokłosie w 1916 r. Czynią oni to również celem usprawiedliwienia swego twierdzenia, że żęcie Żniwa Małego Stadka postępuje nadal (jedno stulecie po jego rozpoczęciu się w r. 1874!) i że br. Russell nauczał, iż ono będzie trwało przez wiele jeszcze lat.

      Oni szczególnie wskazują na oświadczenie br. Russella zawarte (1) w Z 5950, par. 1 i 2 {jest to art. powyżej wspomniany), że „praca żniwa idzie wspaniale; nie jest skończona w żaden sposób … Z początku byliśmy skłonni do mniemania, że żniwo właściwie skończyło się w październiku 1914 r. i że praca dokonywana odtąd była pokłosiem; ale fakty zdaje się nie potwierdzają tego. … Oczywiście jest to raczej częścią regularnego żniwa”; a do tego oświadczenia podają oni (2) zawarte w Z 5951, szp. 1 u góry (czyli oświadczenie z tego samego art. zawarte przy końcu par. 15), iż ,,możemy się spodziewać, że także wielu będzie jeszcze zebranych do niebiańskiego Gumna i nie wiemy o czasie tego ograniczenia”.

      Po uczynieniu oświadczenia (1), br. Russell zwraca uwagę na pozafiguralne uderzenie Jordanu i mówi (przy końcu par. 3): ,,My tylko podajemy nasze domniemanie – że wielka praca
kol. 2
jest przed nami i że my nie możemy widzieć, jak mogłaby być dokonana w mniej niż trzech latach”. Następnie br. Russell wykazuje (par. 4), że po tej wielkiej pracy nastąpi rozdzielenie pozafiguralnych Eliasza i Elizeusza – klasy Małego Stadka od klasy Wielkiego Grona. A jeszcze nieco później nastąpi „przemiana” klasy Eliasza. Jednak nic nie jest powiedziane o żęciu Żniwa, że ono będzie trwało przez wiele jeszcze lat.

      Co do (2) oświadczenia br. Russella powyżej podanego, on jasno odnosi się nie do żęcia (pierwszego procesu Żniwa) Małego Stadka, ale do gromadzenia do Gumna (do ostatniego procesu Żniwa). Chociaż gumno (spichlerz) Żniwa Żydowskiego było stanem spłodzenia z Ducha, to jednak gumno Żniwa Ewangelicznego bardzo się różni, mianowicie przedstawia ono stan narodzenia z Ducha Małego Stadka. Brat Russell pokazuje to, np. w Z 5049, szp. 2 u góry (art. „Boskie Pole Pszenicy”), jak następuje: „To gromadzenie do niebiańskiego gumna jest gdzie indziej przedstawione jako będące zmianą ze stanu ziemskiego do stanu niebiańskiego, a co będzie dokonane dla klasy Oblubienicy przy końcu żniwa przez pierwsze zmartwychwstanie. Zobacz również P '41,45, 50. Brata Russella oświadczenie: „Nie wiemy o czasie tego ograniczenia” odnosi się więc oczywiście do gromadzenia do gumna ostatnich członków Małego Stadka, do stanu narodzenia z Ducha do Boskiej natury.

      Wynika z tego, że nie ma nic w artykule „Żniwo Jeszcze Nie Skończone”, co by pokazywało, iż br. Russell nauczał, że żęcie Małego Stadka będzie trwało przez wiele jeszcze lat.

poprzednia strona – następna strona