Teraźniejsza Prawda nr 264-265 – 1972 – str. 72
RÓWNOLEGŁOŚCI ŻNIW DOWODZĄ KOŃCA ŻĘCIA
(29) Równoległości Żniw w ich 40-letnich okresach żęcia, od 29-69 r. i od 1874-1914 r. dowodzą, że żęcie skończyło się w 1914 r. Następujący szereg dowodów potwierdza daty Równoległości Żniw pokazując, że te 40-letnie okresy zaczęły się odpowiednio w r. 29 i w r. 1874.
I. Jezus jako pierwsze ziarno pszenicy został zżęty w jesieni 29 r. Aby przezwyciężyć siłę tego argumentu niektórzy zaprzeczają, że Jezus był ziarnem pszenicy twierdząc, iż ziarno pszenicy musi być członkiem upadłej rasy Adama. Jezus jednak nie zgadza się z tym twierdzeniem i tą definicją – bo nazywa Siebie samego ziarnem pszenicy (Jan 12:24). Dojrzałe ziarno pszenicy jest to charakter doskonały lub niedoskonały nadający się do Prawdy Żniwa w czasie żęcia. Takim właśnie ziarnem pszenicy Jezus był i Jehowa zżął Go w jesieni 29.
II. 12 Apostołów i 70 uczniów zostało zżętych, nim zostali wysłani żąć w r. 30 (Mat. 4:18-22; 9:9; Jan. 1:35-51; Mar. 3:14; Mat. 9:37-10:7; Łuk. 10:1-9).
III. Wielu innych Izraelitów było zżętych podczas służby Jezusa, z których ponad 500 pozostało stojąc mocno pomimo przypadkowego srogiego przesiewania mającego związek z ostatnimi doświadczeniami ziemskimi Jezusa (1Kor. 15:6).
IV. Oświadczenie Jezusa w Ew. Jana 4:34-38, wypowiedziane około siedem miesięcy po Jego chrzcie, wyraźnie stwierdza, iż nie tylko byli oni w czasie Żniwa, ale że uczniowie już dokonali pewnego żęcia – „Jam was posłał, żąć to, około czegoście wy nie pracowali; insić pracowali, a wyście weszli w pracę ich”. Ten ustęp Pisma Św. również zbija pogląd niektórych twierdzących, że chociaż czas Żniwa rozpoczął się w r. 29, to jednak praca żęcia Żniwa rozpoczęła się dopiero na Zielone Świątki 33 r.
V. Inne wyraźne ustępy Pisma Św. pokazują w bardzo licznych słowach, że Jezus i Jego uczniowie wykonali pracę żęcia między rokiem 29 a 33 (Mat. 9:35-10:7; Mar. 3:13-19; Łuk. 9:1-6; 10:1-9).
VI. Jan Chrzciciel używając figury Oblubieńca, Oblubienicy i Przyjaciela Oblubieńca wykazuje, że Jezus po wejściu w Swoją służbę szukał i zdobył niektórych na Oblubienicę Jezusa, a więc wykonał pracę, która pod inną figurą jest nazwana pracą żęcia (Jan 3:29,30).
VII. Przed Zielonymi Świątkami, kiedy gromadzenia do spichlerza się zaczęło (ostatnia czynność Żniwa), to sześć poprzednich czynności Żniwa, z których pierwszą jest żęcie, już było w toku działania. Poprzednio przytoczone ustępy Pisma Św. dowodzą, że praca żęcia, pierwsza z siedmiu procesów Żniwa, była wykonywana od samego początku służby Jezusa. Łuk. 22:31 pokazuje, że Piotr znajdował się w przesiewaniu, a ostatnie opisy życia Jezusa pokazują, że wszyscy Apostołowie i wielu innych znajdowało się w przesiewaniu przed
kol. 2
Zielonymi Świątkami. Przesiewanie jest szóstym procesem Żniwa, dlatego poprzednie procesy już działały przed zdradzeniem Jezusa, gdy Judasz został przesiany. Fakt, że ostatni proces Żniwa, gromadzenie do spichlerza, zaczął działać w Zielone Świątki (Z ’16, str. 264, szp. 2, par. 2; Z 5950, par. 10; jest to art. „Żniwo Jeszcze Nie Skończone”) dowodzi, że inne procesy Żniwa działały już przed Zielonymi Świątkami i że pierwszy z tych procesów, tj. żęcie musiało się zacząć znaczny czas przed Zielonymi Świątkami – nawet – jak to już udowodniono – w roku 29 po Chr.
Zauważyliśmy już, że żęcie (włączając pokłosie) skończyło się na wiosnę 1916 r. i podaliśmy już argumenty, które częściowo dowodzą, iż żęcie zaczęło się w jesieni 1874 r. Obecnie udowodnimy przez niektóre inne rozważania, że żęcie rozpoczęło się w jesieni 1874 r., tak jak to drogi br. .Russell nauczał do końca swego życia; bo choć w Z ’16, str. 263-265 (art. „Żniwo Jeszcze Nie Skończone”) nauczał on, że żęcie nie skończyło się i że mogłoby ono trwać jeszcze co najmniej przez trzy lata, to jednak w tym samym artykule jasno ponownie potwierdza swoją naukę przez długi czas utrzymywaną, że żęcie zaczęło się w r. 1874 (Z 5950, par. 8).
I. Praca żęcia odbywała się przez ponad 3 i 1/2 roku przed Zielonymi Świątkami 33 r., wynika więc z Równoległości, że praca żęcia również odbywała się od jesieni 1874 r. do wiosny 1878 r.
II. 1335 dni Daniela (Dan. 12:12), jak wiemy, skończyły się w paźdz. 1874 r. (C str. 83, 88, 89). Od tego czasu sierp Prawdy wg. tego ustępu Pisma Św. nader błogosławił Małe Stadko pocieszającym serce światłem, w miarę jak sierp ten zżynał ich. Poprzednio do roku 1874 br. Russell zaznajomił się z wyrozumieniem Okupu, Restytucji i Celu Powrotu naszego Pana. W jesieni zaś 1874 r. po raz pierwszy przyszedł on do wyrozumienia Sposobu Powrotu naszego Pana. Z tymi więc doktrynami i innymi jako sierpem rozpoczął on natychmiast pracę żęcia, a wśród innych sposobów wprawiających w obieg te myśli w r. 1875 ogłosił on w pierwszej publikacji Żniwa „Cel i Sposób Powrotu Naszego Pana” (Z '16,171, par. 1-3; Z 3821, par. 10, 11; 3822, par. 1; T.P. '34,21, par. 16; P '50,148, par. 4, 5). Dlatego 1335 dni Daniela i ich wypełnione fakty dowodzą, że żęcie zaczęło się w jesieni 1874 r.
III. Drugie obudzenie się i drugi posiłek Eliasza (1Król. 19:5-8) również dowodzą, że żęcie zaczęło się w r. 1874. Pierwsze przebudzenie się i pierwszy posiłek pozafiguralnego Eliasza zaczął się w r. 1829; zaś drugie jego zaśnięcie zaczęło się tuż po doznanym rozczarowaniu w r. 1844; a jego drugie obudzenie się i drugi posiłek zaczęły się w r. 1874. Pierwsza część drugiego posiłku składała się częściowo z prawd wymienionych w poprzednim paragrafie. Natomiast 40 dni podróżowania przedstawia 40 lat żęcia (Z 4211 u dołu, 4212, par. 1), które skończyły się w r. 1914, kiedy pozafiguralny Eliasz przyszedł do zarodkowego Królestwa