Teraźniejsza Prawda nr 264-265 – 1972 – str. 68
kiedy spowodowały wojnę, kiedy zetrą się one w wielkich konfliktach między sobą i spowodują wśród rodzaju ludzkiego symboliczny wicher – stadia rewolucji i anarchii Czasu Ucisku (Jer. 25:29-31, szczególnie w. 32; 2Król. 2:1,11 itd.). Według 1Król. 19:11, 12 „wiatr” (Wojna Światowa) poprzedza „trzęsienie ziemi” (Rewolucję Światową), które jest pierwszą częścią „wichru”. Każdy kraj Chrześcijaństwa był objęty Wojną Światową i zgubnie nią dotknięty (chociaż niekoniecznie jako kraj wojujący) przed końcem wiosny 1916 r. Dlatego wszyscy Wybrańcy (144000 członków spośród Żydów i pogan – Rzym. 11) byli popieczętowani na ich czołach (zżęci) przed skończeniem się wiosny 1916 r.
JAN 9:4 I AMOS 9:13
(3) W Ew. Jana 9:4 czytamy: „Jać [my czytamy w manuskryptach watykańskim, synaickim i w najstarszym manuskrypcie greckim] muszę sprawować sprawy onego, który mię posłał, pokąd dzień jest; przychodzi noc, gdy żaden nie będzie mógł sprawować” (w Biblii ang. i w przekł. Diaglotta nie ma słowa nic – dopisek tłum.). Praca, którą wówczas Jezus i Apostołowie wykonywali, była pracą żęcia (Jan 4:34-38; 3:29, 30; Mat. 9:35-10:7; Mar. 3:13-15; Łuk. 9:1-6), a która to praca nie mogła już dłużej być wykonywana po skończeniu się 40-letniego dnia żęcia Żniwa Żydowskiego i nastąpienia nocy. Noc, o której Jezus mówił, nie był to „czas Jego śmierci”, jak to wodzowie Brzasku (Brzask ang. z 1970 r., str. 45) i wodzowie w Babilonie nauczają, ale był to czas ucisku, którym zakończył się Wiek Żydowski (zob. Z 3519, par. 9).
Odpowiednio do tego mamy noc, czyli wielki Czas Ucisku, którą kończy się Wiek Ewangelii (Izaj. 21:11, 12; Joel 2:2; Amos 5:20; Dan. 12:1; Mat. 24:21, 22; Z 1773, ost. par.; 4926, par. 3). Noc ta składa się z trzech znamiennych stadiów – wojny, rewolucji i anarchii (1Król. 19:11, 12) – przeplatanych głodem i zarazą (Ezech. 14:21). Noc ta zaczęła się w jej pierwszym stadium w każdym kraju Chrześcijaństwa, gdy został on objęty Wojną Światową. Dlatego gdy wojna zgubnie dotknęła całe Chrześcijaństwo, to noc, w której nikt nie mógł sprawować pracy żęcia, zaskoczyła Chrześcijaństwo. Było to prawdą na wiosnę 1916 r. (chociaż każdy rząd nie wypowiedział wojny, to jednak każdy rząd był objęty wojną i nią dotknięty). Wynika z tego, że nie można było więcej zżąć (lub zebrać w pokłosiu) żadnego członka Małego Stadka po wiośnie 1916 r., gdy noc wielkiego Czasu Ucisku nastąpiła w całym Chrześcijaństwie.
Gdy wszyscy członkowie Kościoła zostali zżęci, to jeszcze inne zarysy pracy Żniwa trwały względem nich, mianowicie: wiązanie w snopy, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i gromadzenie do spichlerza. Jest rzeczą nie do pomyślenia, aby nastąpił czas, kiedy członkowie Małego Stadka w ciele nie będą mogli wcale wykonywać żadnego rodzaju pracy świadczenia, gdy wszyscy zostaną zżęci i nastąpi noc
kol. 2
wielkiego Czasu Ucisku. Brat Russell powiedział pewnego razu, że gdyby nawet wrzucono go do więzienia trzymając go w osamotnionym uwięzieniu, to jeszcze mógłby powiedzieć dozorcy więziennemu, który przynosiłby mu żywność, że ,,Bóg jest dobry”.
(4) Według Amosa 9:13, oracz (Czas Ucisku- zob. Komentarz Bereański; C 237, par. 3; Z 5761) i tłoczący winne jagody (Obj. 14:18-20), zajmą miejsce żeńcy (włączając pokłośnika) i rozsiewającego nasienie (Małe Stadko ganiące świat z powodu grzechu, sprawiedliwości i przyszłego sądu – Jan 16:8-11), czyniąc koniec pracy żeńcy i rozsiewającego nasienie (Z 5761; T.P. '70,58-61; P '59,61; '60,70). To zajęcie żeńcy i rozsiewającego nasienie przez oracza i tłoczącego winne jagody rozpoczęło się, gdy Boskie sądy zaczęły się nad niektórymi narodami z wybuchem Wojny Światowej w r. 1914 i skończyło się ono, skoro tylko całe Chrześcijaństwo zostało objęte tą wojną, a co nastąpiło w każdym kraju przed końcem wiosny 1916 r. Zgodnie z tym, około tego czasu wszelkie żęcie i pokłosie Małego Stadka się zakończyło. Człowiek, który usiłowałby wykonywać pracę żęcia, gdy już literalny oracz zajął jego miejsce (a więc minął go i zorał ziemię przed nim), byłby naprawdę bardzo głupi. Drodzy bracia, nie bądźmy podobnie głupimi (ponieważ Pan oświecił nas) przez usiłowanie żęcia Małego Stadka obecnie, gdy już oracz (wielki Czas Ucisku) przez wiele lat wszędzie wykonuje pracę figuralnego orania i przygotowania ziemi pod przyszły urodzaj. Nadal zachęcajmy drugich do usprawiedliwienia z wiary i do poświęcenia (które jest zawsze właściwe – F 185, par. 3) oraz do wierności w nich. Nie przedstawiajmy jednak nowym poświęconym fałszywą nadzieję, że obecnie stają się oni spłodzeni z Ducha, ale raczej przedstawiajmy im zapewnienie Pisma Św., że będą oni przyjęci przez Boga i oświeceni Jego Duchem przez Chrystusa i że będą oni wielce wynagrodzeni, jeżeli pozostaną wierni.
PSALM 149:5-44:9; 1KOR. 10:6-11; EZECH. 9; 44:1, 2
(5) Psalm 149:5-9 naucza, że wszyscy święci, cała liczba 144000 członków Kościoła, otrzymają zaszczyt wykonywania (duchowej) pomsty nad narodami i (duchowego) karania ludzi, figuralnego wiązania królów i książąt oraz wykonywania nad nimi sądu zapisanego. Natura tej pracy, która była wykonywana od jesieni 1914 r. do jesieni 1916 r., jest opisana w Z 5451, 5803. Rzecz oczywista, że wszyscy święci musieli być zżęci przed paźdz. 1916 r., aby mieć udział w tej pracy.
(6) Tylko pięć przesiewań w czasie żęcia Wieku Żydowskiego jest opisanych w 1Kor. 10:6-11 jako pozafigury przykładów (greckie słowo tupoi, czyli typy – zob. przekł. Diaglotta) danych na puszczy, a które to rzeczy „napisane są dla napomnienia naszego, na których końce wieków [tak czytamy w greckim języku] przyszły”. Dlatego tylko pięć równoległych przesiewań w czasie żęcia zachodzi podczas