Teraźniejsza Prawda nr 261-262 – 1972 – str. 46
pozafiguralnego pokolenia Judy. Te pozafiguralne naczynia itd., były ofiarowane ku poświęceniu ołtarza – ku pomocy, obronie i usprawiedliwieniu wiernych w ich przedstawieniu i popieraniu podstawowej Prawdy odnośnego ruchu, pokazując i dowodząc, że ich służba i oni pod tym względem byli poświęceni (ofiarowani) Bogu we właściwy sposób i przyjęci przez Niego, gdyż było to właściwie uczynione. Tym więc sposobem oni przynieśli swoją ofiarę na korzyść pozafiguralnego ołtarza.
(25) Wiersz 11 pokazuje nam figuralnie, iż Jehowa pragnie przyjąć ofiary od książąt pozafiguralnego Izraela, tj. od wodzów, którzy utracili korony. To daje się wywnioskować z figuralnego rozkazu Jehowy danego Mojżeszowi, aby wyznaczył osobny dzień dla każdego z książąt na przyniesienie figuralnych ofiar. Przedstawia to jak Jehowa rozkazał naszemu Panu jako Swemu Wykonawcy, ażeby przygotował odrębne i oddzielne okresy dla dwunastu pozafiguralnych książąt, podczas których mogliby przynosić swoje ofiary. Te pozafiguralne okresy były w niektórych razach odległe jeden od drugiego, a w innych razach były bardzo blisko siebie. W niektórych przypadkach okresy te w figurze nie są podane w chronologicznym porządku pozafigury; ponieważ figura przedstawia dwunastu książąt ofiarujących w takim porządku, w jakim 4Moj. roz. 2. Przedstawia pokolenia w ich stanowiskach przy Przybytku, a to w celu pokazania porządku czterech przymiotów Boskich w pokrewieństwie do czterech grup lub obozów w pozafiguralnym Izraelu. Punkty te będą omawiane w każdym pojedynczym przypadku podczas naszego badania tego przedmiotu. Tym sposobem porządek, w jakim te cztery obozy i pokolenia w nich znajdujące się maszerowały (4Moj. 10:14-28) jest taki sam, jak porządek w jakim byli oni liczeni w 4Moj. 2 i w jakim ofiarowali ich książęta (4Moj. 7:12-89); dlatego więc powinniśmy szukać głównych przyczyn takiego samego porządku. Istnieje kilka przyczyn tego, lecz nie wszystkie z nich będziemy teraz omawiać, a uczynimy to dopiero studiując 4Moj. 10:14-28. Ale przyczyna podana przez nas powyżej, tzn. porządek działania czterech przymiotów Bożych z punktu widzenia ich ludzkiego pojmowania, jest wystarczająca w naszym badaniu 4Moj. 7:12-89.
(26) Izrael w jego zorganizowanym stanie i Przybytek miały być obrazem Boskich pozafiguralnych zamiarów. Jednym z tych zamiarów było, aby objawić Samego Siebie doskonale działającego w Mocy, Mądrości, Sprawiedliwości i Miłości, i to według powyżej wymienionego porządku, co widzimy z Jego wielkich czynów (Obj. 4:6-11).-Te przymioty były dla Kapłanów symbolizowane przez nienakrytą Ubłagalnię, przez dwa Cherubiny i częściowo przez światło Szekinah w Świątnicy Najświętszej. Dla Lewitów te przymioty były symbolizowane przez te same rzeczy lecz zakryte, a dla Izraelitów przez chorągwie tych czterech obozów. Chociaż nie możemy tego jasno udowodnić z Biblii, jednak rabini twierdzą, że godłem
kol. 2
na chorągwi obozu Judy był lew, obozu Rubena – orzeł, obozu Efraima – wół a obozu Dana – twarz ludzka. To zdaje się być możliwym, ponieważ godła te są użyte jako symbole czterech wielkich Boskich przymiotów (Obj. 4:7; Ezech. 1:10) i jest rzeczą pewną, że zasadnicze myśli wyznaniowe tych czterech obozów pozafiguralnego Izraela są tymi czterema przymiotami – jeden na każdy obóz. Zapewne, że pojęcie o Mocy Bożej jest podstawową myślą wyznaniową Kalwinizmu, Kampbelizmu i Adwentyzmu, trzech denominacji na wschodzie pozafiguralnego Przybytku. Pojęcie o Mądrości Bożej jest podstawową myślą wyznaniową Greckiego, Rzymskiego i Anglikańskiego Katolicyzmu, trzech denominacji na południu pozafiguralnego Przybytku. Pojęcie o Sprawiedliwości jest bezwątpienia podstawową myślą wyznaniową Luteranizmu, Kongregacjonalizmu i sekt fanatycznych, trzech denominacji na zachodzie pozafiguralnego Przybytku. Podobnie pojęcie o Miłości Bożej jest podstawową myślą wyznaniową Kościołów Baptystów, Metodystów i Unitario-Uniwersalistów, trzech denominacji na północy pozafiguralnego Przybytku. Ze względu na fakt, że wyznania wiary są tymi denominacyjnymi chorągwiami i że każda z tych czterech denominacyjnych grup, posiada inny przymiot za swe godło, jest rozumną rzeczą wierzyć, że na figuralnych chorągwiach znajdowały się symbole tych czterech przymiotów, zgodnie z twierdzeniem rabinów. Jednak nie przedstawiamy tych myśli jako absolutnie jasno nauczanych w Biblii, lecz jako rozumne wnioskowanie z jej faktów widzianych od strony zasad wyznaniowych tych czterech pozafiguralnych obozów. Znajdujemy bowiem jako fakt, że osobny jeden z czterech Boskich przymiotów jest podstawą myśli wyznaniowej każdego jednego z czterech pozafiguralnych obozów. Naturalny człowiek jest przede wszystkim zachwycony ideą Mocy Bożej przez otaczające go rzeczy. Jest to prawdopodobnie powodem dla którego książęta z obozu przedstawiającego symbolicznie Moc, byli według porządku pierwszymi ofiarującymi jako przedstawiciele swych trzech pokoleń. Z tymi wstępnymi uwagami przystąpimy teraz do szczegółów, przy czym najpierw zastanowimy się nad naczyniem i innymi ofiarami książęcia Judy w figurze i pozafigurze.
(27) Wiersz 12: Naason (czarownik), syn Aminadaba (mój lud jest świadomy), jako książę pokolenia Judy (pochwała), jest figurą na wodzów utracjuszy koron, którzy zamienili w sektę ruch Zwingliego, który nauczał, że chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej reprezentują ciało i krew Jezusa oraz że jedzenie i picie tegoż reprezentuje przyswajanie wiarą zasługi Chrystusowej dla usprawiedliwienia, a także wzajemną społeczność chrześcijańską. Doktryna ta na tyle na ile była przedstawiona, była prawdziwa. Zaczął ją nauczać Zwingli, w czym pomagali mu Oecolampadius, Haller, Myconius i duża liczba innych Kapłanów, którzy się do nich przyłączyli. Henryk Bullinger, następca Zwingliego, jako naczelny pastor w Zurychu (Szwajcaria) zaczął – jak się wydaje – pracę